یک گزارش تازه می‌رساند که کودکان ویتنامی که به بریتانیا قاچاق می‌شوند، اغلب در معرض کار اجباری، بهره برداری جنسی و سوء استفاده قاچاقبران انسان قرار می‌گیرند. اروپا به گونه کافی مجهز نیست که قربانیان را تشخیص بدهد و مانع این معضل شود.

به گزارش صدای آلمان، دانگ، یک کودک ویتنامی توسط زنی ربوده شد که نسبت به او هم‌دردی نشان داد و غذا به او تعارف کرد. دانگ (پس از خوردن این غذا) بیهوش شد و بعد از مدتی در منزلی در چین بیدار شد. قاچاقبران انسان پس از چند روز دانگ را مجبور به مسافرت کردند و او را به اروپا آوردند. اما در مسیر راه هیچگاه کسی به او نگفت که در کدام کشور به سر می‌برد.
در یک مرحله از سفر وقتی که لاری حامل دانگ در فرانسه متوقف شد، او به زندان فرستاده شد.

پس از چندین روز، لاری حامل دانگ در فرانسه متوقف شده و به زندان افگنده می‌شود. در حالی که این کودک می‌خواست وضعیت‌اش را برای پولیس توضیح بدهد، اما به دلیل نبود ترجمان نمی‌تواند پیام خود را برای آنان برساند. این کودک به زودی از زندان رها می‌شود و در چنگ ربایندگان دوباره می‌افتد. هنگامی که دانگ به بریتانیا می‌رسد، مجبور ساخته می‌شود تا برای پرداخت پول قاچاقبرانی که او را به این کشور آورده اند، به تن فروشی آغاز کند.

هزاران کودک ویتنامی دیگر مانند دانگ یا توسط قاچاقبران انسان ربوده شده یا که با وعده پیدا کردن کار و زندگی بهتر در خارج از ویتنام، اغوا شده اند.
چندی پیش، قصه زندگی او در قالب یک گزارش زیر عنوان «سفرهای مخاطره آمیز» نشر شد که در آن راجع به مسیر انتقال قربانیان قاچاق از ویتنام تا اروپا توضیحاتی داده شده بود. این کار تحقیقاتی را که وزارت داخله بریتانیا تمویل کرده است، به طور مشترک توسط سازمان بین المللی ضد برده داری، هر طفل علیه قاچاق انسان در بریتانیا (Every Child Against Trafficking UK) و بنیاد ارتباطات اقیانوس آرام انجام شده است.

محققان در جریان یک و نیم سال راجع به قاچاق انسان از ویتنام تا بریتانیا و در سراسر اروپا تحقیق کردند. این قاچاقبران معمولا قربانیان خود را در اروپا از طریق پولند، جمهوری چک، فرانسه و هالند به بریتانیا انتقال می‌دهند. براساس جدیدترین آمار سازمان «National Referral Mechanism» که قربانیان را شناسایی کرده و از آن ها محافظت می‌کند، بیش از۳۱۰۰ فرد بزرگسال و کودک ویتنامی به حیث قربانی قاچاق شناسایی شده اند.

کودکان ویتنامی، طعمه آسان برای قاچاقبران
در ویتنام، فقر و فشار بر جوانان برای بهبود وضعیت اقتصادی خانواده‌های شان باعث روی آوردن آن‌ها به مهاجرت غیرقانونی می‌شود. براساس این کار تحقیقاتی، بسیاری از ویتنامی ها به دنبال بهبود کیفیت زندگی و افزایش دارایی هستند. به این دلیل آنان به دلالان کار روی می‌آورند که فریب‌کار هستند و شاید قاچاقبر هم باشند. در نهایت قربانیانی که فریب آن‌ها را خورده اند مبالغ هنگفتی را از آن ها قرض می‌کنند.

به گفته نویسندگان این کار تحقیقاتی، قاچاقبران انسان معمولا کودکان را از ویتنام با هواپیما به روسیه انتقال می‌دهند و بعد از راه خشکی از بلاروس، اوکرایین، پولند، جهوری چک، آلمان، هالند و فرانسه عبور می‌کنند. این نویسندگان می‌افزایند، مسیرهای بیشتری به اروپا از طریق امریکای جنوبی در حال ایجاد شدن اند.

قاچاقبران، کودکان قربانی را که از آن ها مقروض اند، کنترول می‌کنند. این شبکه‌ها برای کودکان وعده می‌دهند که شغل مناسب در انتظار آنان است، اما در بیشتر موارد وعده های آنان عملی نشده و آنان قربانی سوءاستفاده و بدرفتاری می‌شوند.

هیچ کشور خود را مس,ول نمی‌داند
جاسمین اوکون از سازمان بین المللی ضد برده داری گفت: «دامنه بدرفتاری و سواستفاده از کودکان قاچاق شده از ویتنام تا اروپا شوک دهنده است. پیش از رسیدن آنان به بریتانیا، از بیشتر آن ها در طول راه به گونه ای بی رحمانه، سواستفاده شده است.»
قصه دانگ، کودک ویتنامی، نشانگر سیاست‌های حکومت‌ها در زمینه «کشورهای ترانزیت» در اروپا است. هر کشور مس,ولیت قربانیان را به دوش کشورهای دیگر می‌اندازد.

در بسیاری موارد، با وجود این که قربانیان در معرض توجه مقام‌های مسئول قرار می‌گیرند، با آن‌ها مانند مهاجران غیرقانونی و حتی افراد خلافکار برخورد می‌شود. دانگ نیز به همین سرنوشت دچار شده است. دبی بیدل از سازمان (هر طفل بر ضد قاچاق انسان در بریتانیا) در این گزارش نوشته است: «تحت قوانین بین المللی دولت‌ها وظیفه حمایت از اطفال را در برابر قاچاق و سوءاستفاده برعهده دارند. این اصلا برای کشورها قابل قبول نیست که قاچاق کودکان ویتنامی را معضل یک کشور دیگر معرفی کنند.»

دانگ گفت: «آنگاه، اشخاصی که من از آن ها هراس داشتم، من را از سراسر اروپا گذراندند، من طفلی بیش نبودم. در فرانسه، پولیس به من کمک نکرد و قاچاقبران مرا دوباره پیدا کردند. وقتی که به بریتانیا رسیدم، مانند یک خلاف‌کار با من رفتار شد. من می‌خواهم یک چیز را به مردم اروپا بگویم، اگر این اتفاق برای فرزندان شما رخ می‌ ، آن را نادیده نمی‌گرفتید. ازحکومت بریتانیا نیز ‌خواهم بپرسم که چرا شما با قربانیان مانند افراد خلافکار رفتار می کنید»؟

کد (6)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است