لوی جرگه‌ی مشورتی صلح به‌رغم تحریم‌ها، مخالفت‌ها و چالش‌ها کارش را پایان داد. ۳۲۰۰ نماینده از سراسر کشور در جریان پنج روز، چهار پرسش اساسی در خصوص صلح با طالبان را مورد بحث قرار دادند. اعضای لوی جرگه، روز جمعه (۱۳ ثور) با صدور قطعنامه‌ی ۲۳ ماده‌ای حدود و چارچوب مذاکره با طالبان را مشخص کردند.

آتش‌بس میان حکومت و طالبان، تنظیم جدول زمانی خروج نیروهای خارجی از افغانستان، تقویت و حمایت نیروهای امنیتی و دفاعی کشور، حفظ دست‌آوردهای ۱۸ سال گذشته، حفظ قانون اساسی، تعدیل و اصلاح قانون اساسی، حفظ نظام جمهوری اسلامی، حفظ حقوق و آزادی‌های زنان، حفظ دست‌آوردهای حقوق بشری، آزادی بیان، حفظ حقوق معلولان و شهدا، حفظ ارزش‌های دینی و فرهنگی از پیشنهادهای عمده‌ی لوی جرگه‌ی مشورتی صلح در بحث مذاکره با طالبان است.

همچنان تبادله‌ی زندانیان بین دولت و طالبان، تشکیل یک هیأت مذاکره‌کننده‌ی همه‌شمول از سوی دولت، دادن دفتر به طالبان در داخل کشور از دیگر پیشنهادهایی است که در قطعنامه‌ی پایانی لوی جرگه‌ی مشورتی صلح به آن تاکید شده است.

در قطعنامه‌ی ۲۳ ماده‌ای جرگه‌ی مشورتی صلح همچنان به این موارد تاکید شده است: درخواست پایان جنگ از طالبان، ایجاد قرائت واحد از دین اسلام، تضمین حقوق اساسی تمام شهروندان در مذاکرات، اجتناب از وضع شرط‌های بازدارنده‌ی صلح، ایجاد آدرس واحد برای ورود به مذاکرات مستقیم با طالبان، درخواست حمایت از کشورهای منطقه و جامعه‌ جهانی از برقراری صلح در افغانستان، ایجاد برنامه‌ی جامع و همه‌شمول با توجه به مشوره‌های جرگه برای تسریع روند صلح، تعیین هیات مذاکره‌کننده از تمام اقشار و اصناف جامعه با حداکثر پنجا عضو، اصلاحات بنیادی در شورای عالی صلح، شناسایی و اجرایی‌سازی خواست‌ها و مطالبات مشروع و معقول طالبان برای اعتمادسازی میان حکومت و طالبان

رییس‌جمهور غنی در مراسم اختامیه‌ی لویه‌جرگه گفت که قطعنامه‌ لوی جرگه‌ی مشورتی صلح، نقشه‌ی راه دولت افغانستان است و موضع حکومت در بحث صلح با طالبان بر همین محور استوار خواهد بود.

آقای غنی در مراسم اختتامیه‌ی لوی جرگه‌ی مشورتی صلح اعلام کرد که به مناسب ماه رمضان و به منظور نشان دادن حسن نیست به صلح، ۱۷۵ زندانی طالب را از بند آزاد می‌کند.
رییس‌جمهوری گفت که پیام او به کشورهای منطقه و به‌خصوص پاکستان این است که «هدیه‌ی پس از صلح چنان بزرگ خواهد بود» که اقتصادی این کشورها رشد خواهد کرد: «ما صمیمی‌ترین مناسبات را با همه‌ی جهان داریم و می‌خواهیم این صمیمیت در رابطه‌ی ما با پاکستان نیز ایجاد گردد.»

آقای سیاف، رییس لوی جرگه‌ی مشورتی صلح، نتایج لوی جرگه را مثبت خواند. آقای سیاف همچنان «حرف واحد به نمایندگی از یک ملت» را از بزرگ‌ترین دست‌‌آورد لوی جرگه‌ی مشورتی صلح عنوان کرد. رییس لوی جرگه‌ی مشورتی خواهان تلاش‌ها برای مصالحه و جهت دادن آن در یک مسیر واحد شد. او خطاب به آقای غنی گفت که این جرگه تصمیم گرفت که اصلاح را بیاورد و حالا نوبت او است که این مشوره را ‌اجرایی کند.
همچنان آقای سیاف در در اختیامیه‌ی لوی جرگه به شکل تلویحی خطاب به تحریم‌کننده‌های این جرگه گفت: «بر‌خلاف انتظار مردم که فکر می‌کردند این جرگه به نتیجه نمی‌رسد و نظم رعایت نمی‌شود و یا برای مصالح بعضی افراد و حمایت از بعضی افراد برگزار شده، دیده شد که جرگه برای حل مشکل مردم رنجدیده برگزار شد.»

محمد‌عمر داوودزی، رییس دبیرخانه‌ی برگزاری لوی جرگه‌ی مشورتی صلح افغانستان در یک نشست خبری پس از پایان لوی جرگه، گفت که شماری اعضای گروه طالبان نیز در لوی جرگه حضور داشته، اما مطمیین نیست که این افراد با مشوره‌ی این گروه اشتراک کرده بودند یا به طور شخصی.

واکنش‌ها:
طالبان با نشر اعلامیه‌ای این لوی جرگه را فرمایشی خوانده و گفته‌اند، افرادی که در این جرگه اشتراک کردند، نمایندگان واقعی مردم نه بلکه افرادی بودند که در ۱۸ سال گذشته یا در نظام کار کرده‌اند و یا اکنون با این نظام همکارند. طالبان گفته‌اند که در میان اشتراک‌کنندگان کسی در مورد تلفات ملکی، حملات شبانه به خانه‌های مردم و حمله بر اماکن مقدس چیزی نگفته است.
طالبان در پاسخ به خواست آتش‌بس گفته که جهاد در ماه رمضان بیشتر از ماه‌های دیگر ثواب دارد.‌
این گروه همچنین در واکنش به آزادی زندانیان طالب گفته که براساس اخلاق اسلامی این یک امر معمول است و پیش از این گروه طالبان نیز چندین بار زندانیان نیروهای امنیتی را از زندان آزاد کرده‌اند: «برای این که جهاد فرض عمل است، جهاد در ماه رمضان بیشتر از هر ماه دیگر ثواب دارد و طالبان در ماه روزه و غیر روزه تلاش می‌کند که به افراد ملکی آسیب نرسد.»
گروه طالبان در این اعلامیه گفته‌اند که پس مشخص شدن مذاکرات نمایندگان این گروه با طرف امریکایی، برای حل مشکلات موجود با طرف‌های داخلی گفتگو خواهند کرد.‌

نیکلاس کی، نماینده‌ی غیرنظامی ناتو در افغانستان در صفحه‌ی توییترش گفته که لوی جرگه‌ی مشورتی صلح، پیام محکم داشته است. او افزوده که زمان صلح فرا رسیده و طالبان باید به خواست مردم افغانستان احترام بگذارد.
نمایندگی سیاسی سازمان ملل (یوناما) از برگزاری جرگه‌ی مشورتی صلح و خواست آتش‌بس استقبال کرده و گفته که آتش‌بس می‌تواند زمینه‌ی برقراری صلح را فراهم کند. همچنان یوناما گفته که آماده است که طرف‌های درگیر جنگ را برای پایان دادن به جنگ کمک کند.

عطا‌محمد نور، والی پیشین بلخ و یکی از تحریم‌کنندگان لوی جرگه پس از پایان رسمی این جرگه گفته که اشتراک کنندگان نگذاشته‌اند که حکومت خواسته و اهدافش را بر آن‌ها تحمیل و برای منافعش از آن‌ها استفاده‌ی سیاسی کند.
او همچنان گفته است که حکومت می‌خواست از طریق این جرگه دوره‌ی حکومت‌داری‌اش را تمدید کند و رای دادگاه عالی را مشروع جلوه داده و روند صلح را در انحصارش بگیرد.

رییس‌جمهور غنی در مراسم افتتاحیه‌ی لوی جرگه مشورتی صلح با اشاره‌ی تلویحی به آن‌های که جرگه را تحریم کرده بودند گفته بود که بار جنگ را نخبگان سیاسی نه، بلکه مردم غریب کشور به دوش می‌کشند. آقای غنی در پاسخ به این ادعای مخالفان برگزاری جرگه که گفته بودند، ریاست جمهوری برای کمپین و ادامه‌ی کار پس از اول جوزا این جرگه را برگزار کرده است، گفته بود که او در این جرگه نه برای کمپین که برای احترام به «عنعنه‌ی مردم‌پسند» آمده است.

عمر داوودزی، رییس‌ کمیسیون برگزاری لوی جرگه در مراسم افتتاحیه‌ی جرگه، این جرگه را از بزرگ‌ترین لوی جرگه‌ها در تاریخ معاصر افغانستان خوانده بود.
این لوی جرگه ۳۲۰۰ عضو داشت که ۳۰۰ تن آنان از نهادهای اجرایی و قضایی کشور و نیز دیپلومات‌های کشورهای خارجی به‌حیث میهمان دعوت شده بودند.

شرایط امنیتی:
این جرگه تحت تدابیر شدید امنیتی برگزار شد. حکومت کابل، پایتخت را یک هفته تعطیل کرد. راه‌های منتهی به خیمه‌ی لوی جرگه مسدود بود و در این یک هفته شهروندان کابل با مشکلات جدی از جمله بلند رفتن قیمت‌ها روبرو شدند، اما جرگه در فضای امن و بدون رویداد امنیتی برگزار شد.

تحریم‌ها و دلایل آن:
برگزاری لوی جرگه‌ی مشورتی صلح با مخالفت شدید اکثر چهره‌های سیاسی و ۱۲ دسته‌ی انتخاباتی روبه‌رو شد. مخالفان جرگه و کسانی که آن را تحریم کردند، می‌گفتند که این جرگه در تناقض با تلاش‌ها برای صلح است و در آستانه‌ی انتخابات هر نوع اقدام از نظر آن‌ها کمپین انتخاباتی محسوب می‌شود. آنان می‌گفتند که این لویه‌جرگه از نظر آن‌ها «بی‌موقع، غیر ضروری و ضیاع منابع دولتی» است.
نزدیک به ۵۰ شخصیت سیاسی، ۱۲ دسته‌ی انتخاباتی و ۱۴ حزب سیاسی این جرگه را تحریم کرده‌ بودند.

حزب جمعیت اسلامی افغانستان، حزب وحدت شاخه‌ی کریم خلیلی، حزب وحدت شاخه‌ی محمد محقق، حزب افغان ملت، حزب جنبش ملی، حزب اسلامی شاخه‌ی حکمتیار، حزب محاذ ملی، حزب نجات ملی، روند دفاع از ارزش‌های جهاد و مقاومت، حزب پیوند ملی، حزب همبستگی ملی، حزب ترقی مردم افغانستان و حزب مشاکرت ملی از احزابی‌ بودند که جرگه‌ی مشورتی صلح را تحریم کردند.

غلام فاروق نجرابی، حکیم تورسن، نورالحق علومی، احمد‌ولی مسعود، محمد‌حنیف اتمر، فرامرز تمنا، شیدا محمد ابدالی، محمد‌شهاب حکیمی، رحمت‌الله نبیل، عنایت‌الله حفیظ، محمد‌ابراهیم الکوزی و نورالرحمان لیوال از نامزدان ریاست جمهوری اند که این لوی جرگه را تحریم کردند.

گروه طالبان نیز اشتراک‌کنندگان این جرگه را «دشمنان واقعی صلح» خوانده بودند. طالبان اعلام کردندکه حکومت با برگزاری این جرگه سعی می‌کند که با کشیدن خطوط سرخ و سبز روند فعلی مذاکرات صلح را سبوتاژ کند.

هرچند آقای سیاف، رییس‌ لوی جرگه در مراسم افتتاحیه وعده داده بود تحریم‌کنندگان جرگه در مراسم اختتامیه حضور خواهند یافت، اما هیچ یک از تحریم‌کنندگان حاضر نشدند.

وضع محدودیت در پوشش رسانه‌ای:
خبرنگاران برای پوشش رسانه‌ای لوی جرگه‌ی مشورتی صلح با محدودیت‌های شدیدی روبرو ‌بودند. بسیاری از خبرنگاران می‌گفتند که حکومت و کمیسیون برگزاری لوی جرگه به صورت عمدی و برنامه‌ریزی شده، دست‌رسی رسانه‌ها به لوی جرگه و اعضای آن را محدود کرده است. رسانه‌ها به صورت مستقیم به لوی جرگه‌ی مشورتی صلح و صحبت با اعضای آن دست‌رسی نداشتند و یا اگر داشتند بسیار محدود بود.

مکان استقرار خبرنگاران برای پوشش رسانه‌ای لوی جرگه در محل برگزاری جرگه تعیین نشده بود، بلکه در هوتل انترکانتیننتال در حدود یک کیلومتری جرگه در نظر گرفته شده بود. خبرنگاران باید در مرکز رسانه‌ها در لابی هوتل کانتیننتال از طریق تلویزیون ملی برنامه‌های لوی جرگه را دنبال می‌کردند، آن هم تنها برنامه‌های که به صورت زنده از تلویزیون ملی نشر می‌شد.

مصاحبه‌ها هم در حضور مأموران حکومتی انجام می‌شد، انگار برای هر خبرنگار یک یا دو مأمور حکومتی مؤظف شده بودند تا صورت غیرمستقیم جریان صحبت اعضای جرگه با رسانه‌ها را نظارت کنند.

اطلاعات روز
عابر شایگان و لطف‌علی سلطانی

>>>   نه انتحاری شد
نه انفجار شد
نه هاوان فیر شد
نه راکت فیر شد
چرا نشد؟
چند دلیل احتمالی دارد
1 چون دولت نخواست نشد
2 به طالب و داعش باج داده بودند
3 نیرو های امنیتی امنیت را چنانکه شاید و باید تامین کرده بودند.
این به این معنی است که اگر دولت بخواهد مینواند جلو انفجار و امتحار را بگیرد
پس چرا در دشت برچی و مساجد اهل تشیع و نماز جنازه فرزند ایزد یار و گرد هم آیی محقق و جلسه جمعیت و جنبش روشنایی و رستاخیز تغیر و امثالهم حمام خون برپا شد؟
جواب را باید دار و دسته غنی بدهد
به هر حال از اینکه آسیبی به هموطنان ما نرسید خوشحالیم
مگر بر تیم امنیتی غنی مشکوک

>>>   Salam
کسانی که در جرگه ی بی معنایی غنی شرکت کردند ، در حقیقت تن به رسم قرون وسطایی و قهقرایی قبیله دادند ، برای یک جامعه مدرن و شهروند قانون مدار اولویت حفظ ارزش های نوین و قانون مند است تا زنده کردن ارزش های قانون گریز و تاریخ زده .

>>>   Allahyar
جرگه را که از هر طرف بخوانی
حاکمیت فاشیزم تمامیت خواهان دوام قتل جرم جنایت برادر کشی فساد ترور خشونت هست
معنی دیگرش
مزدور گرفتن و غلام شدن یک تعداد رهبر چه ها هست که بخاطر قدرت نمایشی و‌ثروت از عزت خود ‌مردم خود میگذرند هویت آزادی سربلندی و وقار خود و‌مردم خود را در برابر متا به صاحبان جرگه میفروشند تا در دربار راه داشته باشند و‌ در لست غلامان وفادار به بادار در تاریخ نام شان ثبت شود که در گذشته ها هم چنین شده هست
فاشیزم ‌‌جرگه پرستان در هر گوشه ‌و کنار مزدور و غلامی داشتند
که وظیفه این غلامان چی بوده و چی ها کرده اند باید تاریخ چند صد سال گذشته را خواند

>>>   امین بیگزاد shadab amin bigzad
کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش
آزادی زندانیان طالب از وعده های اشرف غنی به طالبان در انتخابات ریاست جمهوری گذشته بود، در آن زمان طالبان نیز برای داکتر غنی تقلب کردند او حالا این تعهد را با برگزاری جرگه مشروعیت داد درحالی که هدف داکتر غنی بدست آوردن حمایت طالبان در انتخابات پیشرو است‌.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است