طوری که از حکمت و فلسفه عبادات مفروضه در اسلام بطور کلی دانسته می شود در انجام هر یک از عبادات مفروضه اسلامی حکمت و فلسفه ظریف ارزشمند و جداگانه نهفته است که با انجام آن انسان مومن می تواند طهارت، نظافت، صفا و صمیمیت، اخلاص و اخوت، صبر و شکیبایی، تحمل و بردباری و دیگر ارزش های معنوی انسانی را بدست آورد و از این راه بتواند خود را از لجنزار مادیت و گرفتاری های دنیوی بطور مقطعی هم اگر شده برای مدت زمانی رهانیده و به پیرایش و تهذیب اخلاقی و روحی خویش بپردازد تا به این وسیله بتواند احتیاجات معنوی انسانی و درونی خویش را مرتفع ساخته، روح و معنویات عالی انسانی را در خود تنزیه و تزکیه و پالایش دهد بطور مثال روزه ماه مبارک رمضان یکی از جمله همین عبادات اسلامی بوده که شخص روزه دار می تواند از طریق امساک روزه به تغذیه معنوی و تزکیه نفس و تقویت اراده انسانی در خود پرداخته، آماده مجاهدت های بیشتری در عرصه های مختلف زندگی خویش گردد.

یقینا شخص مومن روزه دار با صیام روزه ماه مبارک رمضان می تواند در پهلوی کسب فیوضات فراوان دیگر حکمت و فلسفه روزه را نیز درک نموده، به ابعاد گوناگون آن پی ببرد و از صحت جسمانی که در پی امساک روزه ماه رمضان برای انسان روزه دار حاصل می گردد (صوموا تصحوا) گرفته تا به فلسفه اجتماعی و اخلاقی روزه که شخص (صایم) و روزه دار با گرفتن روزه در طول مدت یکماه متوالی و پی هم می تواند حاصل نماید نیز پی ببرد، طوریکه انسان روزه دار از این طریق می تواند.

از وضعیت اجتماعی و طرز زندگی انسان های ضعیف و ناتوان که توانایی تامین زندگی خویش و خانواده خود را ندارند و اجبارا گرسنه زندگی کرده و گرسنه می خوابند و در بسیاری از اوقات نمی توانند شکم خویش و فرزندان خود را سیر کرده و زندگی خویش را تامین نمایند و اکثر اوقات شکم خودشان و اولادهای ایشان گرسنه است باخبر می گردد که این خود بزرگترین درس زندگی اجتماعی برای انسان بخصوص برای ثروتمندان بی درد که درد گرسنگی و فقر را نمی توانند درک نموده و بدانند که فقرا چه حالتی دارند، به حساب می آید.

از طریق امساک روزه و تجربه نمودن گرسنگی انسان می تواند چنین درسی را یاد گرفته و درک نماید که گرسنگی و فقر چه لذتی دارد و فقر یعنی چه؟ و بدینصورت روزه داران واقعی می توانند بدانند که فقرا و مساکین و مستمندان در چه حالتی زندگی می کنند و چطور درد گرسنگی را تحمل می نمایند و بطور فیزیکی و حسی می توانند درک نمایند که گرسنگی چه طعم تلخی دارد؟ و از حال زار مستمندان و بینوایان خبردار گردند و به درد ایشان آشنایی پیدا کنند.

روزه در واقع عملا مقدمه بر جهاد و مبارزه و یک نوع نبرد با نفس و خواهشات آن به حساب می آید و شخص روزه دار با تمرین آن به نفس خود می فهماند که در مقابل مشقات و گرسنگی ها باید مقاومت و استواری را بیاموزد و حوصله و تحمل، شکیبایی و امانتداری را فراگیرد.

روزه همچنین به انسان اراده قوی انسانی را آموخته و تعلیم می دهد طوریکه او، درحالیکه توانایی دارد و می تواند بخورد و بیاشامد، بدون اینکه کدام اجبار و مانع ظاهری برای جلوگیری از غذا خوردن و نوشیدن اش وجود داشته باشد و کسی و یا چیزی مانع از خوردن و یا آشامیدن اش گردد، او هرگز نمی خورد و نمی آشامد. اگر در گوشه خلوت و یا به کدام دشت و بیابان دور افتاده هم بوده باشد و به غیر از خدای بزرگ احدی در آنجا و در آن حالت خلوت حضوری نداشته باشد، باز هم با همه توانایی هایش مبنی بر اینکه بخورد و بیاشامد و یا مجامعت کرده روزه خود را نقض نماید. او تنها بواسطه اطاعت و امتثال اوامر و دساتیر خداوند این کار را نمی کند و به امساک روزه خویش ادامه داده و آن را نقض نمی نماید و امر و دستور خدای بزرگ خویش را اطاعت کرده و از آن سرباز نمی زند که این خود برای انسان مومن درس عظیم دیگری است که با مشق و تمرین روزه می تواند آنرا بیاموزد و اگر احیانا کدام روزی در سنگر جهاد و مبارزه با دشمن واقعی هم قرار گیرد استقامت و پایداری کرده، سنگر را برای دشمن رها نمی کند و با همه زحمات و سختی های جنگ، از خود ایثار و پایداری نشان می دهد.

حکمت و درس دیگری که از تمرین و مشق روزه برای انسان روزه دار حاصل می گردد، خودسازی و حصول اعتماد به نفس انسانی و امانتداری برای روزه داران واقعی است که برای آنها می آموزاند تا در هیچ حالتی از احوال و تحت هیچ شرایط به حقوق و اموال دیگران ولو ناظر و محافظی هم در بالای اموال آنها حضور نداشته باشد، تعرض و تجاوز ننمایند و به هیچ صورتی و در هیچ زمان و شرایطی این حق را به خود نداده تا به حقوق و اموال و نوامیس دیگران دست درازی و تعرض کنند.

حقوق، اموال، حیثیت و آبروی دیگران را باید مانند حیثیت و آبروی خود دانسته و از تعرض و تجاوز مصون و محفوظ بدانند زیرا روزه داران واقعی اعتقاد دارند که روزه به معنی واقعی اش شامل امساک تمام اعضا و جوارح ظاهری و باطنی انسان گردیده، دست، دهان، پای، چشم، گوش، زبان، قلب و همه وجود انسان مومن باید روزه دار باشد. دهان و زبان او به جز از کلمه حق و سخن خیر چیز دیگری نگوید، از دست و زبان اش کسی آزار و اذیت نشود، پایش به سوی حرام و ناحق کشیده نگردد، چشم و گوش آن فقط حق ببیند و حق بشنود. قلبش به ذکر خدا مشغول بوده از شرک، نفاق، بغض، کینه، عداوت، ریا و خودنمایی پاک و مبری باشد.

سید محمد خیرخواه

>>>   خانه ات آباد به این موضوع اموزنده.

>>>   درماه مبارک رمضان جرم وجنایت کم میشود پس
معلوم میشودکه جنایتکاران .....

>>>   امید دارم در افغانستان روزی برسد که هیچ کسی از خوردن روزه در رستورانت، سر سرک، در دفتر...؛ ترس، تشویش و شرم نداشته باشد.

>>>   ماه نزول قرآن، به همه مبارک باد!

>>>   روزهای چهارگانه ی روزه داری در گاهنامه زرتشتیان
روزه داری در آئین زرتشت به طور متفاوتی برگزار می شود.
موبد زرتشتیان درباره آداب و رسوم روزه داری دین زرتشت گفت:در گاه نامه زرتشتیان هر ماه سی روز است و هرکدام از این روزها نام خاص خود را دارد.
در روزهای وهمن ،گوشت،ماه و رام شایسته است که پیروان آئین زرتشت روزه بگیرند.

اما آداب و رسوم روزه داری در این دین متفاوت است ؛زرتشتیان پس از عبادت و خواندن نماز شبانه از طلوع خورشید تا طلوع خورشید روز بعد از خوردن گوشت و فراورده هایی که از حیوانات تهیه می شود مانند شیر ،ماست ، تخم مرغ و...خودداری می کنند؛ این چهار روز در ماه به روزهای نبر معروف است .

در این روزها حیوانی کشته نمی شود و به جای آن از فرآورده های گیاهی مانند سبزی ها و حبوبات تغذیه می کنند.
موبد زرتشتیان علت این نوع روزه داری را این گونه تشریح کرد: طبع انسان با خوردن مواد گوشتی سازگاری ندارد و هرچه انسان کمتر گوشت بخورد آرامش بیشتری را خواهد داشت و به پروردگار خود نزدیک تر است .
نیک دین همچنین درباره روزه سکوت گفت:این روزه در دین زرتشت مبارک شمرده شده است و معمولا یک هفته مانده به عید نوروز ،پیروان این دین روزه سکوت می گیرند و بیشتر ازآنکه صحبت کنند به تفکر می پردازند.
ر

>>>   بودائی‌ها هم دوره‌های زیادی را برای روزه گرفتن دارند که روز چهاردهم هر ماه از مهمترین آنها است. در آیین بودا، روزه به معنای خودداری از خوردن غذاهای جامد است، ولی استفاده از برخی مایعات مانعی ندارد. روزۀ بودائیان روشی برای پاکسازی روحی است. در گذشته بسیاری از راهبان بودایی مذهب، تنها به یک وعده غذا در روز اکتفا می‌کردند و روز اول ماه و نیمۀ ماه را روزه کامل می‌گرفتند، اما امروزه مردم عامی بودایی هر ماه چهار بار روزه گرفته و به گناهان خود اقرار می‌کنند. آنها در سالروز مرگ بودا به مدت پنج روز نیز از خوردن گوشت خودداری می‌کنند

>>>   وزارت داخله خبرداده است که نیروهای ویژه ﭘﻮﻟﯿﺲ، دیشب ﯾﮏ ﻋﻀﻮ ﮐﻠﯿﺪﯼ ﮔﺮﻭﻩ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ مسلح ﺑﻨﺎﻡ "ﯾﻮﺳﻒ" را ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ۱۱ بوتل ﺷﺮﺍﺏ ﻭ ﯾﮏ ﻗﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭ ﻭﻟﺴﻮﺍﻟﯽ ﻧﻬﺮﺷﺎﻫﯽ ﻭﻻﯾﺖ ﺑﻠﺦ بازداشت کرده اند.
خبرنامه این وزارت افزوده است که ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ، ﺍﺯ ﻧﺰﺩ این ﻃﺎﻟﺐ، "ﯾﮏ ﻣﯿﻞ ﺳﻼﺡ ﮐﻼﺷﯿﻨﮑﻮﻑ، ﯾﮏ ﻣﯿﻞ ﺳﻼﺡ ﮐﻤﺮﯼ، ﯾﮏ ﻣﯿﻞ ﺳﻼﺡ ﺑﺎﺩﯼ، ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭ ﯾﮏ ﻋﺮﺍﺩﻩ ﻣﻮﺗﺮ ﻫﺎﯾﻠﮑﺲ نیز ﺑﺪﺳﺖ آمده است.

>>>   این که یک آدم در یک دشت و صحرا تنها بماند و نه نان خوردن و نه آب نوشیدن داشته باشد،در قرون وسطی بود.
با علم و دانش کافران و روزه خوران،حالا تمام مردم درحیب هایشان موبایل دارند و از هر نقطه رمین میتوانند با موبایل خود تماس بگیرند و تیم نجات و یا sosرا خبر کنند.

>>>   Shafaq
تصویری که ادیان در کل، و برای ما مسلمانان دین اسلام از خدا و بخشاینده بودن و کریم و رحیم بودن اش می دهد، در اصل مردمان کشور های که به پیشرفت در ساحات مختلف رسیده و حاکمیت قوانین مدنی را در جغرافیای کشور های شان استحکام بخشیده اند و نسل اندر نسل در امنیت و آرامی زنده گی می کنند و از همه مزایا و امکانات زنده گی می توانند استفاده کنند و لذت ببرند، باید بیشتر و پیشتر از ما مسلمین شکر گذار خدا باشند و طاعات و عبادات بجا بیاورند.
خدای را که دین معرفی می کند، در واقعیت هرچه عقل است، کریمانه و رحیمانه به این مردمان عطا فرموده زیرا موفق شدند خردمندانه زنجیر های حماقت را از پای تعقل باز کرده و به سیارات و ابحار دست یابند و به کجا ها که نرسیدند و هر روز در صدد رسیدن به افق های بلندتر و بازتر اند، در حالی که برای ما مسلمین که نماز خوانده و روزه گرفته و به زیارت ها رفته و گریه و زاری کرده خود را کور کردیم، فقط غم ریش و حجاب و دست بسته یا دست باز عبادت کردن و تا دلت بخواهد . . . را عطا فرموده است.
چند روز قبل از تشریف آوری ماه رمضان هم آنقدر تبریکی می خوانی و سرور و شادی می بینی که فکر می کنی افغانستان سویس است و انسان در ان مملکت ارزش انسان را دارد، پس ما حالا شکرانه ی کرامات خدای دین مان را با طاعات و عبادات بجا می آوریم!؟ همین لحظه یکی از متدین ترین گروه های تروریستی اسلام عزیز بر میز معامله ی سرنوشت ما نشسته است و همه منتظر غرق شدن در چاه عمیق و سیاه دولت اسلامی هستیم.
هر که خودش می داند و باور اش اما اگر بدون احساسات و بدون ترس از دوزخ و شکنجه های الهی به وضعیت بسیاری از کشور های اسلامی و به خصوص کشور خود نگاه کنی، به شکر گذاری آدم ها از "خدای دین" و عدالت اش تعجب می کنی!؟ به این می ماند که یهود باشی و به رسم سپاسگزاری دست هیتلر را ببوسی.
دگه اینیطو گپا!
برای همه عزیزانی که آگاهانه و از صدق دل نماز می خوانند و روزه می گیرند و باورمند به هر دینی که هستند، عقیده ی شان را به کسی تزریق نمی کنند و انسان را محترم می شمرند و حتی روشنگری می کنند تا دیوار های خرافات فرو ریزد، سخت احترام دارم.
منظور ما اما جای دیگر است.

>>>   👈چند روایت از اهل بیت در مورد
فلسفه روزه :

🌼امام رضا علیه السلام فرمود:
مردم به انجام روزه امر شده‏اند تا درد گرسنگى و تشنگى را بفهمند و به واسطه آن فقر و بیچارگى آخرت را بیابند.
(وسائل الشیعه، ج 4 ص 4 ح 5 علل الشرایع، ص 10 )

🌸امام علی(ع):
خداوند روزه را واجب كرد تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید.
(نهج البلاغه، حكمت 252 )

🌺امام سجاد(ع):
حق روزه آن است كه بدانى اين پرده ‏اى است كه خداوند در برابر زبان، گوش، چشم، اندام و شكمت آويخته تا ترا از آتش بپوشاند.
(تحف العقول ص 258)

✅روزه یک عبادت است، تمرین بندگی است اینکه در خفا و بدور از چشم دیگران میتوانی غذا بخوری اما چون خدا را ناظر میدانی، امتناع میکنی، در واقع روزه تمرین اخلاص است.

تقی از مشهد

>>>   روزه فصل الخطاب میان انسان وحیوان وحاکمیت انسان در سرزمین اراده هاست

>>>   روزه یک امرالهی است به واسطه همین روزه ازاتش دوزخ نجات داده میشود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است