غنی و جارچیان اش از جوان سالاری و سپردن کار و اداره به جوانان سخن می گویند، ولی سوال این است که اگر جوان سالاری و سپردن کار و وظایف دولتی به جوانان خوب است، پس چرا یک پیرمرد هفتاد ساله که به چندین مرض و تکلیف جسمی و روحی مبتلا و مصاب است، این همه به چوکی قدرت و ریاست آن هم در راس قدرت چسپیده است و هیچ میلی و رغبتی به کنار رفتن از قدرت آن هم طبق قانون اساسی و نظریه پزشکی ندارد؟

غنی هم اکنون بیش از هفتاد سال عمر دارد، و اگر در آینده بازهم سر قدرت بماند در روزهای آخر قدرت اش، هفتاد و پنج ساله می شود و دیگر حتی حواس اش از کار و بار می افتد و توان هیچ کاری حتی درست پوشیدن لباس و رفتن به تشناب را به تنهایی نخواهد داشت.

بهتر نیست غنی بجایی استخدام چندتا جوان در بست های پایین اداری، خودش بعنوان پیرمرد از کار افتاده از راس قدرت کنار برود و جایش را به یک فرد جوان تر که قدرت بدنی، روحی، و مدیریتی بیشتر داشته باشد بدهد؟

آیا شعار جوان سالاری زیبنده غنی و غنی زدگان پیر سالار هست؟ از قدیم گفته اند پیری و بی خردی نسبت معنا دار ندارد ولی گویا کنش های سیاسی محمد اشرف غنی، این پیر مرد هفتاد ساله، این قاعده طلایی را نقض تمام کرده است.

صفرمحمد مظفری

>>>   آینده از جوانان است فعلا از پیران !

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است