از بیانیه طولانی و قهر آمیز ملاهبت الله رهبر طالبان روشن شد که امیدی برای دست یابی به صلح با روش زلمی خلیلزاد باقی نمانده است.

طالبان نشست مسکو را هم به مسخره گرفتند و به ریش حامد کرزی هم با استقبال شتابزده و قبل از وقت اش در مورد آتش بس خندیدند.

نیتجه دعای رییس جمهور غنی و امرالله در خانه خدا هم معلوم است، یکی از امتیاز سیاسی حج رفته و دیگری به هدف گفتگو با عمران خان و آل سعود و خلیفه😁
حالا تنها طرف که باقی مانده و ‌‌واقعا می تواند مساله صلح و جنگ‌را به نتیجه برساند نیروهای امنیتی کشور است.

اگر همه تلاش ها چی در بحث صلح وسیاست بر محور تقویت نیروهای امنیتی و موضوعیت پیروزی این نیروها انجام شود شک نه کنید که طالب خود به صلح گردن می نهد.
به اندازه ی سیاسیون چی در زمان حامد کرزی و چی حالا هیچ کس به اعتبار نیروهای امنیتی صدمه وارد نه کرده است.

یکی از دلایلی کلیدی تقویت حس وحشی گری طالب ‌و شکست پیاپی مذاکرات صلح نتیجه ی این صدمه زدن هاست نه چیز دیگر.
حامد کرزی حالا دارد بهای زندانی کردن نیروهای امنیتی را به جرم کشتن طالب می پر دازد.

رییس جمهور غنی هم زود یا دیر بهای دخالت ها و تصمیم های سیاسی اش را در کار این نیروهاخواهد پرداخت.

مجاهد اندرابی

>>>   محمد نسيم جعفری
چل‌بازی غنی!
_______
اشرف‌غنی یکی از سهامداران حکومت وحدت ملی چل‌بازی کرده و هزاره‌ها را نه از سهمیه‌ی خود، بلکه از سهمیه‌ی پنجاه درصدی عبدالله‌عبدالله مقرر می‌کند که با مخالفت عبدالله روبه‌رو شود تا خودش بی‌گناه جلوه کند و تمام تقصیرها به گردن عبدالله بیفتد. شاه‌گل رضایی، شاران و عباس نویان به مناصبی مقرر شده بودند که سهم عبدالله بوده است.
نوت: البته در اینکه عبدالله به آرای مردم ما بزرگترین خیانت را انجام داد، جای هیچ تردیدی وجود ندارد؛ اما از چل‌بازی غنی هم نباید غافل ماند.

>>>   راوی
هر نیرو و جریانی که بخواهد و بتواند هژمونی و اقتدار در حال رشد فاشیزم قومی- مذهبی - پشتونی را ضربه بزند و آن را دچار دشواری و گسستگی و ایستایی سازد، از نگاه من یک نیرو و جریان سزاوار پشتیبانی می باشد.
آن تاجیک های که بسیار ابلهانه، به این بهانه و آن بهانه، در خدمت فاشیزم و قوی ساختن هژمونی قبیله قرار گرفته اند، یا آنانی که هنوز هم فریب فاشیستهایی چون کرزی، احمدزی، اتمر، احدی و غیره را میخورند، نقش بسیار زیانبار و تباه کننده برای ملت تاجیک دارند. تاجیکان می توانستند یک محور مستقل ایجاد کنند و جلو تاخت وتاز و پیشرفت فاشیزم را بگیرند. اما متاسفانه، بزرگنماها و کلانکاران تاجیک اعتماد به نفس نداشتند، به مردم خود تکیه نکردند، حفظ منافع شخصی خود را برتر از هرچیزی دیگر دانستند و به دشمن تسلیم شدند.
ایجاد یک محور مستقل تازه نفس، با مشروعیت بی چون و چرای مردمی که بتواند مقاومت نوینی را،ازهر نگاه، پی ریزی کند یک نیازحیاتی و تاریخی است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است