با آنکه وقت انسان ارزشمندتر از آن است تا صرف چیزی شود که در کشور ما آن را "انتخابات" نامگذاری کرده اند، ولی باز هم و از روی تصادف گفتگوی طلوع را با آقایان محمد اشرف غنی و عبدالله عبدالله دیدم و لازم می بینم تا عصارۀ داوری ام را به عنوان شهروند این کشور در اینجا ثبت نمایم:

1- یکی از نقاط قوت آقای غنی داشتن برنامه است؛ اینکه این برنامه ها تا چه اندازه به نفع کشور و جامعه اند و تا کدام اندازه به ضرر آن موضوعی است علیحده. در مقابل، آقای عبدالله هیچگاهی برنامه نداشته است. دیشب زمانی که آقای نجفی زاده از برنامه شان پرسیدند، داکتر عبدالله بدون آنکه ازان حرفی بزنند، گفتند برنامه داریم و آن را با خود آورده ایم، ولی باز هم برای آنکه ساحه ای برای عقب نشینی نگه داشته باشند چند بار تکرار نمودند که این برنامه تا هنوز از نظر کارشناسان نگذشته است. پرسش من اینست، در آن زمانی که آقای عبدالله باربار اعلام می نمودند که کاندید دورۀ بعدی نخواهند بود ولی اطرافیان شان مصروف جمع آوری تذکره بودند، آیا نمی توانستند روی برنامه شان هم کار کنند. و دیگر اینکه در این پنج سال گذشته چه کردند و چرا از این لشکر عظیم مشاور در این راستا سود نبرند. در هیچ جای دنیا و حتی در میان قبایل افریقایی کاندیدی چنین بی برنامه را به دشواری می توان یافت.

2- آقای غنی در رابطه به مسایل استراتیژیک و کلان اقتصادی در منطقه درکی درست دارد. او از اهمیت راه های ترانسپورتی میان کشور ها و تبادل تجارتی میان جوامع این حوزه و نقش این مسایل در آوردن امنیت و وصل افغانستان به راه ابریشم و مهار نمودن آب ها و مسایل بزرگ دیگر خوب آگاه است، و اینکه شرایط طوفانی برای شان اجازه یک قدم پیش رفتن را نمی دهد مساله دیگری است؛ ولی آقای عبدالله با این همه مفاهیم کاملا بیگانه بوده و نمی خواهند خاطر عاطر شان را پریشان سازند.

3- روش آقای غنی شدیدا قوم محور و خودش خواب سلطنت عبدالرحمن خان را در سر می پروراند که چنین سیاستمداری در کشوری چون افغانستان زهری است قاتل. از سوی دیگر، دیدگاه آقای عبدالله در قبال مسایل جنجال برانگیز تا هنوز واضح نیست، همان طوری که در رابطه به مساله تذکره و واژۀ (افغان) خود را به بی خبری انداختند. حل این قضایای جنجال برانگیز دشوار نیست به شرط آنکه اراده و آگاهی لازم داشته باشیم.

4- آقای غنی با آنکه در غرب زیسته اند ولی اعتقادی به سیستم ندارند و از همینرو دولتی در دل دولت ایجاد نموده و در نتیجه تمامی نظام را فلج نموده اند. شریک دیگر ایشان، آقای عبدالله هم اعتقادی به نظام ندارند و کوشش می کنند تا کار ها را به شکل "پارتیزانی" به پیش ببرند.

5- آقای غنی دارای نظریات و افکار و برنامه های واضح و مشخصی اند که با جرات تمام از آن حرف می زنند، ولی آقای عبدالله سیماب دنیای سیاست افغانستان اند که جز به درد خود شان و تشریفاتی که به آن عشق می ورزند، به درد چیز دیگری نخواهند خورد. وقتی آقای عبدالله را از خطوط قرمز در تعامل با طالبان پرسیدند، ایشان هیچ خط قرمزی نداشتند و سخنانی عام و کلی گفتند که دردی را دوا نمی کند. عام و مجهول سخن گفتن و "شه کوی بد مکوی" گفتن ها تنها به درد چکچی ها می خورد نه کسانی که جدی اند و در جستجوی نجات این مردم. آقای غنی با زبان ارقام و اعداد سخن می گوید و آقای عبدالله سعی می ورزند تا نقیصه های شان را به گفتۀ کابلی ها از راه "پرزه پرانی" پر کنند.

6- آقای غنی در تطبیق برنامه های شان پروای هیچ کسی را ندارند که این خود یکی از شرایط رهبری بوده و بر اعتماد پیروانش می افزاید، ولی آقای عبدالله فاقد چنین ویژگی اند. ایشان در این مدت پنج سال نتوانسته اند یک ماده از جمع تمامی مواد قرارداد شان با آقای غنی را عملی سازند و یگانه کاری که از دست شان آمده، بردن شکوه به سفرای کشور های خارجی بوده است. آیا این خیلی دردآور و خجالتبار نیست؟

7- از لحاظ شخصیتی، آقای غنی عصبی و تندخو و گاهی خیلی بی ادب اند، طوری که دشنام های شان را همه شنیده ایم، ولی از این لحاظ آقای عبدالله برتری شان را حفظ کرده اند.

8- آقای غنی در دوستی و دشمنی و بیان افکار و اعتقادات و ایدیولوژی شان صادق اند و صریح، و به صورت بی پیرایه از آن حرف می زنند ولی آقای عبدالله چنین نیستند. یکی از این نمونه ها، پیوند آقای عبدالله با "جمعیت" است که بار ها، هم در زمان حیات استاد ربانی شهید و هم در زمان ارجمندی ایشان و در حضور خیلی ها گفته اند که هیچگاهی عضو این تشکل نبوده اند، ولی حالا صد در صد جمعیتی شده اند. علت آن سردی و این گرمی در چه بوده است؟

9- از خلال گفتگوی دیشب تشویشی برایم ایجاد شد که نشود آقای عبدالله در دورۀ بعدی فردی از جمع طالبان را در کرسی آقای غنی بنشاند و خود به معاونیت و یا رییس اجرایی بودن آن "رییس جمهور" و یا "امیر المومنین" قناعت کنند. بودن در کرسی معاونیت یک امتیاز دارد و آن اینکه از یکسو مسوولیت بزرگی نداری و از سوی دیگر زندگی خویش را با تشریفات کامل ادامه می دهی.

10- در بخش حمایت از طرفداران، من دست غنی را می فشارم. او با گروهی از مردم در تعامل است که یکی را می شود ملیشه های سیاسی خواند و آن ها کسانی اند که غنی چون کفش استفاده نموده و سپس بیرون می اندازد و دیگرش حلقۀ خاص خود شان است که در حمایت آن ها ثابت قدم اند. اما تاریخ سیاسی آقای عبدالله پر از ناجوانی ها است. به عنوان نمونه می توان به مقایسۀ تعامل این دو شخص با قضیۀ آقای امرخیل و جنرال ظاهر اشاره نمود، قضیه ای که در یکسوی آن جنرال ظاهر بود که مسوولیتش را در چهارچوب قانون اجرا نموده بود و در سوی دیگر آن امرخیل که با پشتاره گیر آمده بود. آقای غنی تا هنوز به احترام همان دزد رأی از جا بر می خیزد، ولی در مقابل، آن جنرال پاک سرشت و ملی که وظیفۀ رسمی خویش را اجرا نموده بود خودش در میدان ماند و سرنوشتش. از نظر من، مردانگی یکی از عناصر اصلی رهبری به شمار می رود، و نامردی نقیض آن.

به هر حال، نویسندۀ این سطور حب و بغض شخصی با هیچ سیاستمداری نداشته، بیان آنچه را که واقعیت می پندارد در امر توسعۀ سیاسی مهم و رسالت خویش دانسته و از طرفداران سینه چاک هردو کاندید پوزش می طلبد.

خواجه بشیر احمد انصاری

>>>   Mir Aqa Halim
دور از مسابل انتخبات و تبلیغات آن و جدای این‌که طرز پوشش هرکس مربوط خودش می‌شود و کاملن یک بحث شخصی است، داکتر عبدالله عبدالله مصاحبه‌ی واقع‌بینانه‌ی که بر مبنای معلومات دقیق، موثق و کافی نسبت به اوضاع سیاسی و مخصوصن پیرامون گفتگوهای صلح باشد، نداشت. او به خاطر گریز از جواب‌های نطاق و به نوعی پاسخ دادن به آن، به ساده‌گی و با مهارت‌خاص خودش گرداننده را به دنبال "نخود سیاه" روان می‌کرد.
و اما داکتر اشرف غنی، با مداخلات پی در پی گرداننده باز هم جوابات را به صراحت و نکته‌وار و منطقی بیان‌ می‌کرد. رئیس جمهور کم‌تر طرفه رفت از متن سوالات، ولی در برابر گرداننده کمی جدی‌تر برخورد کرد.
نقطه‌ی مشترک تبصره‌ی هردوی شان، قبول کمی‌ها و کاستی‌ها و ناکامی‌های دستگاه دولتی مخصوصن، عدم تامین امنیت شهروندان افغانستان است که داکتر عبدالله عبدالله بیش‌تر شانه داد نسبت به داکتر اشرف غنی.
این دیدگاه من است، هرکس حق دارد دیدگاه متفاوتی داشته باشد.
برای هردو بزرگ‌وار طلب خیر می‌کنم.

>>>   گل آقا جان جمشيدي
دکتور عبدالله عبدالله، برنده مصاحبه امشب بود!
در نخست بايد ياد آور گردم، تا همين لحظه همراه با تيم كاري ام به هيچ تكت انتخاباتي (انتخابات رياست جمهوري ۱۳۹۸ ه ش) تعهد اخلاقي و سياسي نبستيم، اما من حيث يك شهروند، مسئوليت خود ميدانم كه گفتمان هاي سياسي و اوضاع جاري كشورم را تعقيب و ابراز نظر نمايم.
در گفتمان امشب تلويزيون طلوع، داكتر عبدالله عبدالله ريس اجرائيه حكومت وحدت ملي و يكي از نامزدان مطرح و پيشتاز رياست جمهوري، با پاسخ هاي منطقي و مبتني بر واقعيت، حقيقت هاي زيادي را براي مردم افغانستان بيان نمود که دل هم حزبي ها، تيم قبلي و رفقاي سياسي اش را با بيان جملات سياسي نرم و همه پذير بدست آورد.
در گفتمان امشب او ثابت ساخت كه وی يك سياست مدار زيرك، دور انديش، كار فهم و باتجربه است.

>>>   Habib Kohistani
در مصاحبه طلوع با داکتر عبدالله پرسش های جالب از هموطنان پشتون که در تیم شما بغیراغای احدی چرا پشتون نیست
یا شما درشرن در زمان انتخابات امدید در یکدهکده تاجیک نشین رفتید
یا چرا در جشن استقلال اشتراک نکردید وکاروان صلح که با پای لچ ازهلمند تا مزار رفت که دروغ بزرگی بود وهمین گونه پرسشهای تفرقه افگن
جالب تر که پشتون ها در سه صد سال اخیر حاکمیت را بدست دارند چه خدمتی به این کشورنموده اند. که هنوز هم بخود می اندیشید نه به همه مردمیکه هم مالیه میدهند وهم خدمت زیر بیرق میکنند ومگر بخشی ازپشتون ها با کارت های قبایل معاف خدمت زیر بیرق بودند وبخشی هم بنام کوچی نه مالیه میدهند ونه خدمت زیر بیرق میکنند ولی سرسبزی های شمال وجنوب مانند شاهان درزمستان جلال اباد وپشاور ودر تابستان وادی های شمال را زیر سم مواشی خود پایمال میکنند.
وپرسش دیگرکه شما چرا شناسنامه الکترونیکی نگرفته ایدوبا واژه افغان هم موافق هستید که هویت همه است
منبا این طرز دید با سوادان پشتون خیلی ناامید شدم که هنوز هم امید های ما به گل های نی مانده وهمه روزه قربانی بی فایده وبی حساب برای هیچ میدهیم
واقعا پشتون های مان هنوز هم بخود می اندیشند نه به همه کشور باید ما قهرمانان خیالی شان را بپذیریم واحترام نمایم در حالی ما هنوز هم جایگاهی نداریم در قدرت مارا پارسیوان خطابمیکنند مگر میگوید زبانتان دریباشد وفلان واژهرا حق ندارید استفاده کنید
خلاصه چه بی تربیه های را طرف هستیم

>>>   پر رنگ‌ترین بخش در مصاحبه داکتر عبدالله اعتراض علنی و بی‌پروای دو نفر در مورد سهم پشتونها در تیم عبدالله و اشتراک عبدالله در محفل تاجیکان ارگون به جای رفتن به مرکز پشتونی پکتیا- شرن، بود. چرا کسی از تاجیکان در محفل غنی جرئت نکرد از غیابت مطلق تاجیکان در تیم او یادآوری کند؟ این در حالیست که در تیم رسمی عبدالله (رییس جمهور، دو معاون و پست صدراعظم) نیز هیچ تاجیکی حضور ندارد.

تاجیکان حتی از غارت مناطق شان در کندز،‌ غزنی،‌ بادغیس،‌ هرات،‌ فراه، لوگر و اخیرا در بغلان خاموش اند. هیچگونه اعتراض قومی ندارند. اما پشتونها در هر سویه و میدان رسمی و غیر رسمی به نام قوم پشتون خواهان امتیاز اند. گلبدین از پاسخ فارسی ارگ به نامه های پشتویش شکایت دارد و خبرنگاران و نمایندگان پشتون مجلس از حضور پشتون در تیمهای انتخاباتی.

امروز بغلان و کندز در آتش وحشت و تجاوز پشتونهای منطقه علیه مناطق فارسی زبان می‌سوزد. چرا تاجیکان از خورد و بزرگ و وکیل و وزیر خاموش اند؟ چرا مساله را طرح نمی‌کنند؟
Saboor Raheel

>>>   Esmatullah Raghib
افراط و تفریط مبالغه آمیز سفید را سیاه و سیاه را سفید می بیند.
صف همه ما در همین دو کتگوری تعریف می شود، یا در کتگوری افراطیون قرار داریم و یا هم در گروهی تفریط گراها، چیزی که در این میان فاصله جایش همیشه خالی است میانه روی و رعایت جانب اعتدال است.
افراط و تفریط ما حد و مرز نمی شناسد از باورهای دینی تا صف بندی های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی همه را در خودش شامل می شود.
در همین تازگی وقتی قضاوت دوگروه مردم را نسبت به مصاحبه دکترغنی و دوکتور عبدالله به تماشا می نشینید، به ساده گی در می آبید که افراط و تفریط چگونه در لایه های مختلف جامعه نفوذ کرده و دارد به شدت نفرت اجتماعی را در میان مردم ما تبلیغ می کند.
صف بندی های اکثریت ما در همین دو جنبه "مثبت و منفی مطلق" بطور مضاعف تبلیغ می شود، همه دوست دارند تا استوار بر منافع شخصی، تیمی و وابسته گی های سیاسی و یاهم قومی و زبانی یکی را خوب بگویند و دیگری را بد، در حالیکه اگر گفته ها و واقعیت ها از منظر اعتدالگرایی به ترازوی نقد گذاشته شود، شاید نتیجه چیزی دیگری در بیاید که در کل بتواند به خیر مملکت و مردم ما تمام شود.
ها! من و شما همه جزء همین ساختار هستیم، اینجا هیچ کس فرشته نیست، اما ازینکه از گذشته تا امروز ام المشکلات جامعه ما تنها و تنها در عصبیت های قومی، زبانی و مذهبی ...بوده که نفرت اجتماعی روز افزون را تبلیغ کرده است، در این صورت من کسی را به فلاح و صلاح رهبری جامعه می بینم که در قدم نخست نه خودش تعصب داشته باشد و نه هم مردم را به عصبیت های قومی، سمتی، سیاسی، زبانی و مذهبی فرا خوانده باشد و در مرحله دوم بتواند بخاطر نابودی این پدیده از هر راه ممکن برنامه های مشخص را روی دست بگیرد تا دیگر هیچ وقت نه کسی بنام تفاوت مذهب کشته شود و نه هم بنام قوم و زبان از حقوق اش محروم گردد.
اعتدالگرایی ام آرزوست!
با احترام

>>>   صرف دو نامزد برنامه دارند اول محمد اشرف غنی دوم عبدالحکیم تورسن، دیگر نقطه مشترک بین این دو کاندید برخورد شان با موضوع اعدام است:
اشرف غنی میگوید: من حکم اعدام را امضا نمیکنم الا در مورد خاص، وما می خواهیم اعدام ملغی شود
اما تورسن میگوید:
اگر کامیاب شدم همه مسئولین حکومتی را اعدام میکنم!!
کلانترین برنامه از هردو درمورد برق است
غ گفته است: در ظرف دوسال تمام السوالی های افغانستان رابرق میدهم ومابفی بر ق اضافی را برای لـرو بـر میدهم ،
تورسن گفته است:
چند پکه در سالنگ الی کوتل خیرخانه نصب میکنم تمام افغانستان رابرق میدهم ومحصول هم اخذ نمیکنم،
اگر انتخابات شفاف باشد پیروزی تورسن 99.3 فسصذد واز اشرف غنی 60 فیصد است
ط

>>>   زیبا گفتی انصاری صاحب عزیز ولی تحلیل یاحقایق که از محتوای برداشت شما فروکش شده است بسیاری از مردم درک فهم انرا ندارند.
زیرک

>>>   آقای محترم انصاری
کافی است که باور شما را که گویا “اشرف غنی در دوستی و دشمنی و بیان افکار. و اعتقادات و ایدیولوژی شان صادق اند” را دریافتیم و دانستیم که اشرف غنی را اصلا نشناخته ایی و با پرداس کاری ها و یادآوری های معلوم الحال غنی چون تعصب قبیلوی اش و مزاج روانی مریضش کوشش کردی که خود را در صف اشخاص بیطرف و منصف جا بزنی. اما این نوشته تان کاملا تبلیغ برای اشرف غنی امریکایی است. اشرف غنی دروغگو ترین، دغل ترین، نامرد ترین و بی وفا ترین کسی است که اگر مثال بیاوریم صفحات پر می‌شود. اول اینکه اشرف غنی نظر به اقرار خودش به هیچ دین و مذهبی باور ندارد دو فرزندش در کلیسای کاتولیک غسل تعمید شده اند، ، اما در افغانستان تظاهر نماز و عبادت را میکند در حالیکه در چهل سال در امریکا یکروز کسی او را در مساجد با مردم ندیده است. مهم نیست تنها برای معلومات خودت که اشرف غنی به ایدیولوژی اش پابند نیست، پشامدش با رشید دوستم و ضیا مسعود که بانک رای برای اشرف غنی بودند به همه معلوم است، اینکه بعد از پنج سال هنوز کابینه اش تکمیل نشده است، تو از کدام برنامه و پلان اشرف غنی مزدور گپ می‌زنی؟ وضیعت اقتصادی و اجتماعی و امنیتی اشرف غنی خود به یک انسان با عقل سلیم ړ تکس آنرا میرساند تا برداشت تو از مصاحبه پر از ‌ُ. پتاق و دروغ و بی اعتمادی و عصبانیت اشرف غنی. آقای نجفی فقط با نشان دادن دو قطعه عکس آشرف غنی با تیم قبیلوی اش ماهیت اصلی این آدم روانی را ‌ّبه همه واضح ساخت.

>>>   تحلیلی مهم و در خور توجه، اگر همه قلم بدستان و تحلیلگران خود را کمی تکلیف داده و تحلیل های شان را با کمال صداقت و بدور از تعصبات بقلم کشیده و به سمع دیگران برسانند، حین عدالت است، وجدان های بیدار زنده باد
میهن زرغون

>>>   آقای محترم انصاری
کافی است که باور شما را که گویا “اشرف غنی در دوستی و دشمنی و بیان افکار. و اعتقادات و ایدیولوژی شان صادق اند” را دریافتیم و دانستیم که اشرف غنی را اصلا نشناخته ایی و با پرداس کاری ها و یادآوری های معلوم الحال غنی چون تعصب قبیلوی اش و مزاج روانی مریضش کوشش کردی که خود را در صف اشخاص بیطرف و منصف جا بزنی. اما این نوشته تان کاملا تبلیغ برای اشرف غنی امریکایی است. اشرف غنی دروغگو ترین، دغل ترین، نامرد ترین و بی وفا ترین کسی است که اگر مثال بیاوریم صفحات پر می‌شود. اول اینکه اشرف غنی نظر به اقرار خودش به هیچ دین و مذهبی باور ندارد دو فرزندش در کلیسای کاتولیک غسل تعمید شده اند، ، اما در افغانستان تظاهر نماز و عبادت را میکند در حالیکه در چهل سال در امریکا یکروز کسی او را در مساجد با مردم ندیده است. مهم نیست تنها برای معلومات خودت که اشرف غنی به ایدیولوژی اش پابند نیست، پشامدش با رشید دوستم و ضیا مسعود که بانک رای برای اشرف غنی بودند به همه معلوم است، اینکه بعد از پنج سال هنوز کابینه اش تکمیل نشده است، تو از کدام برنامه و پلان اشرف غنی مزدور گپ می‌زنی؟ وضیعت اقتصادی و اجتماعی و امنیتی اشرف غنی خود به یک انسان با عقل سلیم ړ تکس آنرا میرساند تا برداشت تو از مصاحبه پر از ‌ُ. پتاق و دروغ و بی اعتمادی و عصبانیت اشرف غنی. آقای نجفی فقط با نشان دادن دو قطعه عکس آشرف غنی با تیم قبیلوی اش ماهیت اصلی این آدم روانی را ‌ّبه همه واضح ساخت.

>>>   بسیار تحلیل وتجزیه بجا ونیک ،اظهارات شما واقعآ درست ونیک وبیطرفانه است ،مگر این قدر اظهار کنم که هردوی این ناخلفان بدرد جامعه افغان نمیخورد چون یکی نامرد و بیتفاوت در مقابل مردمان وطن اند. و دیگری دیوانه عصبانی تعبیض پرست ومردم نیک این سرزمین را به قومگرایی ومردمان این مرز و بوم را از هم متفرق و. جدا میسازد و یکدیگر را در ستیزه جویی سبقت میبخشد
عبدالله ریحان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است