به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)چهارصد و سی و یک مرکز اخذ رای به دلیل تهدیدات امنیتی مسدود اعلام شده است. مراکزی که مسدود اعلام شده اکثرا مکان هایی است که احتمال می رود اشرف غنی در آن مراکز رای کمتری داشته باشد.
مراکز اخذ رای مسدود شامل: 31 مرکز در بادغیس، 29 مرکز در بدخشان، 89 مرکز در بلخ، 12 مرکز در بغلان، 14 مرکز در تخار، 7 مرکز در جوزجان، 11 مرکز در سرپل، 20 مرکز در سمنگان، 66 مرکز در غور، 46 مرکز در فاریاب، 11 مرکز در فراه، 3 مرکز در کاپیسا، 7 مرکز در قندوز، 5 مرکز در قندهار، 20 مرکز در نورستان، 29 مرکز در هرات، و 31 مرکز در وردک می باشد.

پراکندگی مراکز مسدود شده بیشتر در ولایت‌های شمالی و یک ولایت در مرکز همچنین تعداد کمی در غرب کشور متمرکز است. دیده می شود که وضعیت امنیتی این ولایت‌ها در مقایسه با برخی مناطق دیگر که مخالفان مسلح دولت در آن حضور دارند بطور نسبی بهتر است.
گفته می‌شود؛ در این ولایت‌ها که بیشترین مراکز مسدود شده را دارند، تیم «دولت‌ساز» به رهبری اشرف غنی از آرای کمتری برخوردار است.

یکی از زمینه های تقلب در انتخابات همین موضوع است که به مراکزی اهمیت داده شود که رای تیم دولت ساز در آن بیشتر بوده و یا زمینه تقلب در آن مراکز بیشتر وجود دارد.
به همین نسبت، از چندی قبل زمینه ناامن سازی برخی مناطق روی دست گرفته شده و اینک به نتیجه رسیده که اکثر مناطق ناامن امن شده و مناطق کاملا امن به مکان های ناامن بدل شده است.
اینجا است که خیلی ها جواب سوال هایی را که مدت ها است ذهن شان را بخود مشغول کرده پاسخ می گیرند که چرا در برخی مناطق، دولت و فرماندهی نیروهای امنیتی پشتیبانی نمی فرستادند و می گذاشتند آن مناطق سقوط کرده و کاملا ناامن شود و در عوض، برخی مناطق دیگر تلاش شبانه روزی برای امنیت آنها وجود داشته است!

در این میان در ولایاتی که اکثر مناطق آن به دست طالبان است و دولت هیچ تسلطی بر آن مناطق ندارد، بنام مناطق امن ذکر شده و مراکز رای گیری در آن مناطق دایر و باز اعلام شده است.
چگونه ممکن است در ولسوالی هایی که دولت بر آنها تسلط ندارد، مراکز رای دهی انتخابات دایر باشد و امنیت در آنجا براقرار باشد؟
جالب است که جزییات این مراکز هنوز در اختیار هیچ جریانی قرار نگرفته است. مثلا اعلام شده در فلان ولایت اینقدر مرکز به دلیل تهدیدات امنیتی بسته است، ولی کسی جزییات نداده و اعلام نکرده است که این مراکز مسدود کدام ها است و آیا واقعا به دلیل تهدیدات امنیتی آن مراکز بسته است یا دلیل دیگری دارد؟

اطلاعاتی وجود دارد، در برخی مراکز که اعلام شده انتخابات دایر است، اصلا آنجا امنیت نیست و پولیس و اردو آنجا رفته نمی توانند و مرکز کاملا تحت کنترول طالب است، چگونه می شود که در آن مراکز انتخابات دایر باشد؟

اینها نگرانی های بجایی است که زمینه تقلب را قبل از برگزاری انتخابات آشکار می سازد.

کد (4)

>>>   در بلخ ۸۹ مرکز ، در بدخشان ۲۹ مرکز در فایاب ۴۶ مرکز آینها کاملاٌ مراکز مسدود شده خیالی است و از همین جا تقلب آغاز شده است خدا خیر کند که چه گل های دیگری به آب داده می شود. نوش جانت بچه افضل ؟ با این گونه سازماندهی تقلب اگر خوردی بازهم نوش جانت!

>>>   سفارت امریکا در کابل از تقلب در انتخابات ابراز نگرانی کرد و به برگزاری انتخابات شفاف و قابل اعتبار برای مردم افغانستان انگشت گذاشت.

>>>   Mehran Muwahhid
به نظرم این‌که از محمد اشرف‌غنی انتظار داشته باشیم دست‌کم چند تا سورۀ کوتاه قرآن مجید را به درست تلاوت کند انتظار معقول و به‌جایی است. به دو جهت:
یکی این‌که شخصی که عهده‌دار امر خطیر سکان‌داری یک کشور می‌شود باید برخاسته از بطن جامعه باشد و از جنس مردمان آن کشور باشد و با فرهنگ و عنعنات و آداب و رسوم و عقاید آن‌ها آگاهی داشته باشد. در غیر این صورت، چنین شخصی حکم وصلۀ نا‌جور را خواهد داشت و ممکن است تصمیم‌هایی بگیرد برخلاف ارزش‌های آن جامعه و به جای این‌که وسمه بر ابرو بزند چشم را کور کند.
دوم این‌که آقای غنی همواره بر این تأکید می‌ورزد که راجع به اسلام تحقیق کرده و اسلام‌شناس است و مدرسۀ دینی خوانده و سیرت نبوی را مطالعه کرده. وقتی کودکی هفت-هشت ساله در افغانستان می‌تواند سوره‌های قرآن را به درست تلاوت کند چرا رئیس جمهوری که اسلام‌شناس و پیامبر‌شناس است نتواند چنین کاری را انجام دهد؟ و اگر از عهدۀ این کار برنیاید معنایش این است که اسلام‌شناس دروغین است و می‌خواهد با اسلام‌پژوه جلوه دادن خود مردم افغانستان را که عموماً مردمانی مذهبی استند اغفال کند. آیا مردم و رقیبان سیاسی آقای غنی حق ندارند فریب‌کار بودن او را برملا کنند و از چهره‌اش نقاب برافکنند؟ در واقع، آقای غنی خودش این حربه را به دست مخالفان داده تا با محک زدن اسلام‌شناسی‌اش اعصاب خرابش را خراب‌تر کنند.

>>>   احمد سعیدی
بازار سیاست در افغانستان خیلی گرم است. تعدادی از کاندیدان پیشتاز به برگزاری انتخابات تاکید دارند و به این باور هستند که با برگزاری انتخابات افغانستان بطرف ثبات، امنیت، صلح و آرامش میرود. در مقابل تعدادی دیگری از این کاندیدان به برگزاری انتخابات باور ندارند و میگویند که شرایط برای برگزاری انتخابات مساعد نیست.
عده ی از سیاسیون و حامیان کاندیدان بی صبرانه انتظار برگزاری انتخابات را میکشند و عده ی دیگری به برگزاری انتخابات باور ندارند و میگویند که بعد از برگزاری انتخابات کشور در یک بحران ِ عمیقی دیگری فرو خواهد رفت. چنانچه قبل از ظهر امروز نشستی را که در منزل آقای حامد کرزی رئیس جمهور پشین به اشتراک محمد یونس قانونی، استاد عطا محمد نور، الحاج محمد اسماعیل خان و یکتعداد سیاسیون دیگر برگزار شده بود... با صدور اعلامیه ی که در آن گفته شده که شرایط برای انتخابات مساعد نیست و نباید این پروسه برگزار شود. در چنین وضعیتی که یکی میگوید برگزار شود و دیگری میگوید برگزار نشود، یکی میگوید خوب است یکی میگوید بد است آدم نمیتواند تصمیم بگیرد که باید چکار کند. آیا بعد از برگزاری انتخابات ما بطرف صلح خواهیم رفت؟ کمتر امیدی وجود دارد. آیا ما بطرف یک بحرانی فراگیر خواهیم رفت؟ خدا نکند که چنین شود. بنآ با این سرنوشت نمیشود چیزی نوشت. شما بگوید با این سرنوشت چه باید نوشت؟

>>>   در گردهمايى انتخاباتى داكترعبدالله عبدالله در تخار از اثر ازدحام مردم، استيچ در هنگام سخنرانى جنرال دوستم شكست.
اما تلفاتى به همراه نداشت.

>>>   اینه پاکستان خودش اعتراف میکند که القاعده را تولید کرده ، آن سازمانیکه دوقلو هارا زد
ترامپ مورچه زرد میگوید: افغانستان پوهنتون ترورست پروری است،
اگر سرتاپا احمق نباشد اقلا حالامیداند کی پوهنتون تروررست زائی دارد،
گیلگمش

>>>   تا موقعی که معیار و شاخصهای ملی و دموکراتیک و حقوق بشری در کشور محور رقابتهای سیاسی احزاب و هدف کاندیداتورها نباشد، یقیناً انتخابات شفاف و حاکمیت ملی نیز در کار نخواهد بود، زیرا کشاکشهای قومی و مذهبی و نژادی جای مصالح و منافع ملی را گرفته است و هرکس و گروهی فقط ماست و دوغ خود را می فروشد و آلت دست و ملعبهً اهداف شوم و سودجویانهً بیگانگان می گردد.

>>>   خاوری‎.
قومیت بالاتر از اسلامیت
تصور کنیم با همین خصوصیات غیر اسلامی غنی احمدزی و زن فرزندان اش رئیس جمهور کشور از ملیت تاجیک، ازبیک. هزاره، بلوچ...میبود شاید هزاران بار اینها حکم تکفیر اشرا صادر می‌کردند...
ولی حالا..

>>>   Qasani
عنوانى كميشنران كميسيون هاى انتخاباتى!
تجربه گذشته نبايد تكرار شود.
عامل تمام بدبختى، ناامنى، فقر، بى كارى، كارشكنى، تعصب و... در كشور كميسيون هاى قبلى مى باشند.

اگر كميسيون هاى انتخاباتى در سال ٢٠١٤ به گونه مسوولانه و غيرجانبدارانه عمل مى كردند، اكنون افغانستان داراى يك حكومت قوى و مردم سالار مى بود.
شما كميشنران كنونى به دلايل قومى، سياسى، تنظيمى و سمتى نبايد تجربه ناكام كميسيون هاى قبلى را تكرار كنيد، هرگونه جانبدارى و تقلب سبب خواهد شد كه سلامت افغانستان با خطر رو به رو شود و شما نيز در دادگاه ملت مورد پيگرد قرار گيريد.

گزارش هاى به بيرون درز كرده كه حلقاتى هم در رهبرى و هم در دارالانشاى كميسيون ها تلاش دارند تا تجربه تلخ گذشته را تكرار كنند.
اين ها بايد بدانند كه خير شان در بى طرفى و برگزارى انتخابات شفاف و عالادنه بوده و مسووليت هرگونه تقلب و دست كارى به دوش آنها خواهد بود.
همچنان برگزارى يك انتخابات سالم، شفاف و با اعتبار مردم و كشور را از شر توطيه هاى بي شمار داخلى ر خارجى نجات مى دهد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است