به نظر من کسانیکه در خدمت اجنبی قرار دارند و سبب ادامه اشغال افغانستان قتل و کشتار مردم بیگناه و مظلوم افغانستان میگردند باید به سرنوشت الکساندر برنز دچار شوند!

در سال ۱۸۳۱ طبق هدایت دولت انگلیس الکساندر برنز جاسوس و دیپلمات انگلیس از طریق کابل به بخارا جهت بدست آوردن بعضی اطلاعاتی که دولت انگلیس به آن نیاز داشت سفر می نماید برنز بررسی خوبی از حالت کابل الی بخار در این سفر می نماید و اولین گزارش تفصیلی از سیاست افغانستان را تهیه و همچنان کتابی تحت عنوان سفر به بخارا را هم می نویسد . برنز بار دیگر در سال ۱۸۳۹ با شاه شجاع و اوردوی انگریز داخل افغانستان میشود.

موصوف که از گذشته با محیط کابل آشنا بود آرزو نداشت با دیگر نظامیان انگلیس و خانواده های آنها در پایگاه نظامی زندگی نماید به همین سبب در مرکز شهر کابل خانه کرایه میگیرد و در آنجا زندگی میکند .دو سال را این جاسوس انگریز که کابل و به خصوص استالف را به بهشت آسیای میانه تشبه مینماید با عیش و عشرت سپری میکند.

به تاریخ ۲ نوامبر سال ۱۸۴۱ گروه از آزادی خواهان افغان با براه انداختن قیام عمومی علیه انگلیس ابتداء بالای منزل "الکساندر برنز" حمله می نمایند که در نتیجه برادر و یک افسر انگلیس را که با برنز در خانه یکجا زندگی مینمود به قتل می رسانند .برنز که خشم و قهر و نفرت افغانها را خوب احساس میکند و میداند که هیچگونه چانسی برای زنده ماندن ندارد چشمانش را با دستمالی می بندد و نه میخواهد آن صحنه وحشتناک را ببیند و بدینوسیله توسط ازادیخواهان افغان به قتل میرسد و جسد او توسط مردم در کوچه ها و بازار ها شهر کابل کشانده توته و پارچه میشود.

درود بر روان پاک آزادیخواهان و نفرین به کسانیکه ذلت و اسارت را بر آزادی ترجیح میدهد.

حمیرا عمر

>>>   غنی را عاقبت حالت همین است
از این بد تر ورا هم در کمین است

>>>   الکساندر برنز در کتاب سفرنامه خود به بخارا مینویسد که چگونه او یک تعداد اشخاص و افراد را منحیث همراه ار منطقه شمالی کابل گرفته به پنجشیر رفت و یک تعداد را نیز از پنجشیر گرفته،از کوتل انجمن به طرف ورسج و فرخار زفت و از اًنجا به بخارا رفت.
زیرا در اًن زمان کوتل سالنگ وجود نداشت و راه های رفت و آمد از کوتل خاواک ولته بند،مشکل بود.
در بخارا به او توصیه کردند که او به دولت انگلیس بگوید که از امارت دوست محمد خان دفاع کنند و برضد او نجنگند.
الکساندر برنز این موضوع را به دولت انگلیس انتقال داد،اما انگلیس ها قبول نکردند و برضد دوست محمد خان جنگیدند و تخت و تاج را حق وارث تیمورشاه،یعنی شاه شجاع دانستند و او را بر تخت نشاندند.
دوست محمد خان گریخت و به بخارا پناهنده شد و از طرف شاه بخارا به همکاری روس ها برایش سلاح داده شد و به افغانستان روان شد و برضو انگلیس ها جهاد کزدند و انگلیس ها بر آمدند و دوست محمد خان بار دوم پادشاه شد.
همین طوری که در مورد سیاست انگلیس ها در افغانستان،در میان رهبران دولتی انگلستان اختلاف نظر وجود داشت،به همین منوال در میان رهبران روس نیز اختلاف نظر وجود داشت و حالا نیز در میان رهبران امریکا بشمول رییس جمهور و پنتاگون و کنگره امریکا ،اختلاف نظر وجود دارد.
شما شاید در قضاوت هایتان،بنا بر غیرت افغانی،یک جانبه قضاوت کنید و تاریخ نویسان خیز بخاطر غیرت افغانی و پاداش دولت ها برایشان،تاریخ افغانستان را به شکل قهرمانانه ودیک جانبه تحلیل میکنند و مینویسند،اما من با قضاوت غیر جانبدرانه با خواندن تواریخ دیگر کشور ها به زبان خودشان،چه عرب و چه روس و چه انگلیس و چه اًلمانی و چه غیره تواریخ و سر دادن این تواریخ با تاریخ افغانستان در همان مقطع زمانی،بطور بیطرفانه در مورد تاریخ افغانستان قضاوت میکنم.
زیرا مردم حق دارند که از واقعیت های اصلی تاریخ افغانستان،بدون قهرمان سازی ها با خبر شوند.

>>>   و همین دوست محمد خان نا رسیده به کابل از نزد مجاهدین مخفیانه به بالا حضور کابل نزد انگلیس فرار کرد و بعد انگلیس وی را اسیر گونه به هندوستان فرستاد و در آنجا با مشقت زندگی کرد تا زمانیکه مجاهدین عرصه را بر انگلیس تنگ کردند و وزیر اکبر خان فرزندش در جلال آباد با انگلیس در جنگ بود که امیر دوست محمد خان قوتی نصوار و نامه یی به فرزندش نوشته روانه کرد و توصیه کرد که از جنگ دست بکشد و وزیر اکبر خان بر خلاف میل مجاهدین عقب نشینی کرد و انگلیس با قوایش به کابل بر گشت و چار چته را آتش زد و امیر دوست محمد خان را دوباره به سلطنت رساند و تا زمان سقوط امان الله خان دودمانش با تبانی با انگلیس و کشت و کشتار بین خانواده خود حکومت کردند و سلسله محمدزایی تا سقوط داود روز و روزگار ملت را سیاه کردند و باقی گپ ها

>>>   هر قدر بګویید او این و ان بود!
افغانستان تحفه شهیدان است!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است