مفاهيم ارزشمندی چون: ملت، شهروند، جمهوریت، دولت ملی، آرای مردم و... از مزايای دموكراسی محسوب می گردد، که قبل از هر اظهار نظري، به عنوان يك رفتار سياسي در حوزه فرهنگ سياسي قابل بحث پنداشته مي شود كه بي گمان قوام و ثبات این رفتار سیاسی مدنی، بیشتر بستگی دارد به چگونگی رفتار و کنش سیاسی دولت های حاکم يا نهاد (تيم) سياسي بر سر اقتدار!

چنانچه مي دانيد «فرهنگ سیاسی مجموعه ی نگرش ها و ارزش هایی است که به فرایندها و زندگی سیاسی، شکل می بخشد، که در قرن بیستم بویژه در رابطه با زمینه های فرهنگی ظهور دموکراسی، مطرح شده است و پرسش اصلی این بوده است که چه نوعی از فرهنگ سیاسی، مستعد گسترش دموکراسی است… رفتار سیاسی در معنای گسترده ی آن، اعمال و نگرش هایی است که در چارچوب نهادهای سیاسی رخ می دهد.» اهمیت رفتارهای سیاسی در علم سیاست - از دیدگاه رفتار گریان- نسبت به هنجارهای سیاسی- حقوقی، بیشتر است.»

در نخستین برداشت از این تعریف در میابیم که گونه هاي متفاوت فرهنگ سياسي در جامعه سياسي يك كشور به ظهور مي رسد كه در رفتار سياسي هیات حاكمه يك كشور، ظاهر مي شود.
پس نوع فرهنگ سياسي حاكم در دستگاه رهبري كشور از اهميت بسزايي بر خوردار است.

لذا نخست از همه سعي به عمل آيد تا دولت آينده از فرهنگ سياسي اي در رفتارها، كنش ها و منش هاي سياسي خويش بهره گيرد كه در فرجام به دستيابي به يك نظام ارزشي و معياريی نایل آید، كه در نگاه نخست در آن تفكيك قواي سه گانه بطور مستقل و هماهنگ نهادمند شده باشد، به مطبوعات و آزادي بيان به عنوان قواي چهارم باورمند باشد، در توزیع عادلانه قدرت و ثروت ملی متعهد بوده، در راستای نهادینه شدن یک نظام مردم سالار صادقانه و با تمام وجود نه تنها بکوشد که باور داشته باشد، فرصت را برای تاسیس احزاب سیاسی قدرتمند ملی و یک نظام پارلمانی صدارتی مساعد گرداند، كشور را در مسير شاهراه ترقي و پيشرفت هدايت كند و مردم را در وادي رفاه و خوشبختي ماوا دهد.

ايجاد چنين ظرفيتي گرچه دشواری های آنچناني خود را دارد اما براي دولت آينده، با برنامه هاي علمي و عملي، دست یابنده و شفاف، و رهبري با اراده، كارا، با تدبير و آگاه، مقدور و ميسر پنداشته مي شود.

گرچه متاسفانه صدسال می شود که در کشور من و تو جنگ سنت و مدرنیته یا به تعبیر دیگر جنگ میان فرهنگ سیاسی ایجابی/ همدیگر پذیرانه و فرهنگ سیاسی سلبی/ حذف گرایانه، کما کان ادامه دارد.

توریالی غیاثی

>>>   مشکل اصلی در این است که بدون ایجاد یک سیستم اساسی و پایدار با تغیر افراد کار به جایی نمی رسد.

>>>   تحلیل همه جانبه و منطقی
مگر مشکل این جا است که فاشیسم نه فهم دارد و نه حواس پنج گانه
فاشیسم یا میکشد و یا باید کشته شود
یکی و خلاص

>>>   تنها سیاست مدران افغانستان درسخن است نه درعمل خداوند رحم کند به این ملت مظلوم.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است