1) گویندۀ آن سخن در باب دماغ هزاره‌ها «فضل احمد معنوی» از سران تیم داکتر عبد الله است؛ نه امر الله صالح معاون اشرف غنی. آقای صالح در این ماجرا صرفاً یک ناقل و راوی و مدعی است. نقل و ادعایی که هنوز از نظر محکمه تأیید یا ردّ نشده است؛ اما بخشی بزرگی از هزاره‌ها، دشنام‌ها و ناسزاهای خود را متوجه صالح کرده‌اند و این از عجایب روزگار است!

2) به نظر من در این سخنِ معنوی به روایتِ صالح «حق هزاره به اندازه بینی‌اش است. وقتی خدا بینی تقسیم می‌کرد نوبت هزاره که رسید برایش بینی کوچک داد و گفت دلت می‌گیری یا که بی‌بینی می‌باشی» هیچ اهانت و استخفافی نسبت به قومیت هزاره نهفته نیست؛ زیرا هم دماغ/بینی ما کوچک است و ما به این بینی کوچک افتخار می‌کنیم و هم حق و جایگاه ما در قدرت و حاکمیت، دقیقاً به اندازۀ دماغ ما، کوچک و محدود و ناچیز است که جملگی به آن اعتراف و اعتراض داریم. بنابر این هر دو ادعا، نه دروغ است و نه بهتان و نه اهانت.

3) بر فرض هم معنوی چنین سخنی را گفته باشد، احتمالاً یک شوخی/مزاح در یک جمعِ خودمانی بوده است و ارزش اینهمه هیاهو و غائله‌سازی را ندارد.

4) فراموش نکنیم که اگر ولایت غزنی اکنون 11 وکیل هزاره دارد و هیچ وکیل پشتون و تاجیک ندارد؛ مرهون و مدیون ایستادگی و مردانگی همین معنوی است که آن زمان رئیس کمیسیون انتخابات بود.

5) هوشیار باشیم که تیم‌های انتخاباتی از دماغ و احساسات ما استفادۀ ابزاری و تبلیغاتی و انتخاباتی نکنند.

مسیح ارزگانی

>>>   Reza Meysam
مشکل جامعه ما در بینی نه ، بلکه در بینش است.
چه بسیار افرادی که بینی کوتاه دارند اما با بینشی بلند و چه بسیار افرادی که بینی بلند دارند و بینشی کوتاه.
بینی کوتاه و یا بلند خلقت الهی است و هر کدام در جای خودش زیباست و اگر به زعم برخی افراد عیبی در آن دیده می شود باید به خالقش عیب گرفت اما بینش، مربوط به خود افراد است که اگر این بینش کوتاه بود یقینا عیب و نقصی بزرگ است و اگر بلند بود نشان ازعظمت و بزرگی آن فرد دارد ولو اینکه بینی اش کوتاه باشد....
خدایا به ما هرگونه بینی داده ای تو را شکرگذاریم، به ما بینشی بلند عطا فرما !

>>>   این جوک را ما ۴۰ سال پیشتر از امروز به دوستان و همصنفان هزاره خود چه در لیلیه و چه محیط فاکولته می گفتیم و می خندیدیم.
از جمله دوستان هزاره ما می گفتند که عقل تاجیک پسان می آید.
یا می گفتند که عقل اوغان در کف پایش است.

>>>   این جوک را ما ۴۰ سال پیشتر از امروز به دوستان و همصنفان هزاره خود چه در لیلیه و چه محیط فاکولته می گفتیم و می خندیدیم.

از جمله دوستان هزاره ما می گفتند که عقل تاجیک پسان می آید.
یا می گفتند که عقل اوغان در کف پایش است.

من نمیدانم که آقای صالح کجای این جوک را توهین میداند.

ما که آنوقت ها با گفتن این جوک ها می خندیدیم و لذت میبردیم و باهم درس می خواندیم و زندگی میکردیم.

>>>   انتقاد یا عیب اگه باشد در چیزی است که در اختیار انسان است نه در خلقت که فعل خداوند است. اگر فعل خداوند عیب دارد باید نعوذ بالله به خداوند عیب گرفت نه به مخلوق او. ولی اگر عیب در صفات و رفتار وگفتار کسی است این عیب است و زشت و کثیف

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است