گلم کمیسیون انتخابات با يد برچیده شود. یک حکومت موقت بیش از هر زمانی لازمی است.
انتخابات گرچه به تنهایی دموکراسی نیست ولی یکی ازافزار های رسیدن به آن است. در کشوری مانند افغانستان این افزار میتوانست تاحدی تضادهای قومی و قدرت طلبی را بطور مسالمت آمیز حداقل برای مدتی تقلیل بخشد. ولی چنین نشد و کاملآ قابل پیشبینی بود.

در علم سیاست و حقوق اساسی بنیاد ها و ایده های خوب فراوان است که متاسفانه با فرهنگ عمدتآ قرون وسطایی افغانستان قابل هضم نیست. از این نمونه است موجودیت احزاب سیاسی پلوریالیست و از نگاه عقیده و مراسم سیاسی، پروژه اقتصادی و اجتماعی کثرت گرا بحیث یکی دیگر از افزار های احتراز ناپذیر دموکراسی. در افغانستان اول احزاب سیاسی وجود ندارند. گروه های دور این یا آن شخصیت است همه بدون استثنا صفت "اسلامی" را یدک میکشند از همین گونه است.

یکی دیگراز مباحث مهم دموکراسی، شکل اداره بهتر یک کشور با شرایط پیچیده توسط اداره فدرالی. اصلآ فدرالیسم یک مرحله پیشرفته یک دموکراسی است. در افغانستان که "روشنفکر" آن باید از این یا آن تقلید کند وگرنه روشنفکر شمرده نمیشود، سیستم فدرالی اداره یک کشور را به منافع قومی، آنهم یک قوم، مبدل میکنند و از این ایده عالی زینه ای برای رسیدن به منافع کوچک... میسازند.

انتخاباتی به معنی واقعی کلمه و حتی نزدیک به آن در افغانستان صورت نگرفته. روی آرای تقریبآ یک میلیون نفر در کشور ۳۶ میلیونی دو جناح باهم در جنگ و جدال اند. اشرف غنی که با استفاده از امکانات قدرت دولتی که ممکن است خرید برخی اعضای کمیسیون انتخابات را که دیگر تیمها معرفی کرده اند، راهم دربرگیرد، از قدرت ولو بار دیگر با تقلب انکار ناپذیر دست بردار نیست.

تیم مقابل، بویژه داکتر عبدالله که یکبار پیروزی را به خواست امریکا به غنی سپرد، باردیگر چنین کاری را نخواهد کرد. موفقیت تظاهرات دیروز که رقبای او انتظار نداشتند تا این حد وسیع باشد، تیم ثبات و همگرایی را در یک حالت خاص قرار داده. راه برگشت وجود ندارد. بعد از تظاهرات بزرگ دیروز آنها نمیتوانند نتیجه انتخابات را آنگونه که کمیسیون اعلام کند بپذیرند.

مواضع امریکا نیز طی یک ماه اخیر و اراده ترامپ که مجبور شد در برابر رهبران ضد طالب حزب جمهوریخواه (راستهای افراطی عیسوی) تسلیم شود میخواهد که دولت افغانستان را در مذاکرات شامل سازد. از این جهت آخرین تشویش ترامپ تقلب در انتخابات افغانستان است. تیم ثبات و همگرایی بعد از مظاهرات دیروز (که باید خاطر نشان کرد بانظم، مسالمت آمیز و بدور از شعارهای افراطی بود) در برابر پافشاری کمیسیون چکار خواهد کرد؟ هیچ منطقی حکم میکند که اعمال قهر و خشونت راه حل باشد.

تنها راه حل یک حکومت موقت ولی فراگیر است که از یکطرف صلح درونی را تآمین کند و از طرف دیگر با موضع قوی و واحد روند صلح با طالبان را پیش ببرد. بایست حاکمان اصلی کشور را که "رییس جمهور" آن در جلوی دوربین تلویزیونها تحقیر میشود، مقاعد ساخت که یک حکومت موقت تا رسیدن به صلح و برگزاری یک انتخابات سالم (من به این معجزه اعتقاد ندارم) امور کشور را اداره کند.
اگر نمیتوانیم استقلال کشور را بدست آوریم، حداقل این طلب را از امریکا داشته باشیم.

داکتر کریم پاکزاد

>>>   اینبار تا پای جان ایستاده ایم
میلیارد ها افغانی به گونه غیر قانونی از طریق کود ۹۱ مصرف تقلب در انتخابات شده و ملت هر یک پول را حساب میگیرد.
قیومی نباید فرار کند و غنی باید حساب پس بدهد.

>>>   افغانستان رسانه آزاد و مستقل ندارد، یعنی خیلی چیزها و سیاستها و اعمال حاکمان بدور از انظار مردم مخفیانه و بدور از مصالح و تاٌمین منافع ملی کشور تصمیم گیری و عمل می شود، با این شیوه و مدل کشور افغانستان و دیگر کشورهای مسلمان هرگز روی صلح و ثبات و آرامش و امنیت واقعی و پیشرفت را ندیده و نخواهند دید. هرگز.زیرا هر جا که آزادی بیان، قلم، اندیشه، مدیا و رسانه...، نباشد، در آنجا جهل و تاریکی و فساد دولتی نهادینه گشته و کشور را در فقر و عقبماندگی و فلاکت می سوزاند.

>>>   حکومت فرا ګیر شده نمی تواند ، همین ...ها باز د قدرت می ایند .

>>>   شرایط تغییر کرده؛ آمریکا در صلح و منطقه برتری یافته ، مردم افغانستان اشد ضرورت به دولتی دارد که کارا باشد و شرایط سرمایه گذاری و کار را ایجاد کند نه به افراد و گروههایی که ناکام اند. برای افغانستان امروز حکومت موقت مناسبتی ندارد چون نظام فعلی و دولتی با تجربه حتی از رآی قومی و دموکراسی بی محتوی افغانستان ضرورتر است.
محبوب الله بدخشی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است