اكثر چهره هاى سياسى در اين اواخر در اطرافشان به پرورش جوانان چاپلوس اقدام كرده اند. اين جوانان به هر اندازه كه از رهبرشان تعريف و تمجيد كنند و دربرابر مخالفان رهبر خويش از الفاظ زشت و ركيک كار گيرند ظاهرا به امتيازات بالايى مى رسند.

اين چاپلوسان بزرگوار نيز در سخنرانى هایشان و در شبكه هاى اجتماعى شان چه تعريف هایی كه نمى كنند، هر كدام تلاش مى كنند تا دست ديگرى را از پشت ببندند در واقع اينها در چاپلوسى رقابت دارند.

يكى از آنها گفته بود "اگر سلسله نبوت بسته نمى شد، رهبر پيامبر مى شد" بزرگوار دوم گفته است كه "فرزند شيرخوار رهبر به دليل آنكه چشمش سير است، شايسته رياست است و ما چشم گشنه ها براى چاپلوسى خلق شده ايم" سومى ارشاد كرده كه "رهبر زمانى كه از شهر ما سفر كردند زلزله شديد نزديک جان باشنده هاى بدبخت كابل و حومه هاى آن را گرفته بود، سايه رهبر در كابل نعمت بزرگ بوده است"

فقر و بيكارى سبب شده است تا رهبران بى اصول از جوانان كشور در راستاى منافع شخصیشان استفاده كنند و به غرور آنها صدمه زنند.

بشیر احمد قاسانی

>>>   استاد عطا محمد نور و محمد اسماعیل خان و صلاح الدین ربانی و داکتر عبدالله خان او دیگر سران قوم تاجیک را همین چاپلوس ها تباه کرده اند. جوانان بلخ و هرات و بدخشان و پنجشیر از رهبران شان نعوذ بالله شخصیت های مافوق پیامبران ساخته اند. توبه از شّر چاپلوسان قوم تاجیک. باشید که طالبان جنایتکار بیاییند باز اتن تاجیک ها را در جلو صفوف آن قاتلین مردم ببینید. همین تاجیک ها و فارس های شیعه دسته شمشیر های لشکر چنگیر شدند و خراسان را تباه کردند. اگر شمشیر پشتون ها نمی بود تا حالا امپراطور مغول در هند پاکستان و بنگلادیش و افغانستان و ایران و آسیایی مرکزی و خاور میانه و ترکیه حکم می راند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است