رفقای غوری! انتظار از نمایندگان مجلس، یک انتظار بیهوده است. در این روزها شماری از شما، عملکرد ستمگرانه و تبعیض آمیز دوامدار حکومت‌های گذشته و حکومت وحدت ملی مبنی برحذف غور از بودجه توسعه‌ای را برگردن نمایندگان‌ می‌اندازید که بی‌انصافی محض است؛ زیرا نمایندگان غور هیچ نقش در طرح و ساخت بودجه ندارند. مافیا نیستند، پول ندارند که برای ترتیب کنندگان بودجه شراب و کباب تهیه کنند، به دبی، استانبول و جاهای دیگر به چکر ببرند، لابی‌گر نیستند، اتحاد و همسویی با منافع جمعی غور ندارند، در سطح تصمیم‌گیری احزاب سیاسی حضور ندارند، نماینده‌های سایر ولایت‌ها به آنان همکاری نمی‌کنند، فریب می‌دهند، دروغ می‌گویند. از طرف دیگر غور وزیر، معین و رییس ندارد که به گفته مردم در کابینه جگله کند. کدام قوماندان قلدر و رهبر سیاسی نیز ندارد که حق بستاند، فرهنگی و قلم بدست که حق ستانده نمی‌تواند جزچاپلوسی، تعریف و تمجید.

در این‌که نمایندگان غور، تنها نماینده کسانی‌اند که برای‌شان رای داده‌اند شک وجود ندارد. ولی در بحث بودجه، انفرادی هر کدام شان صدای خویش را بلند می‌کنند که حتا رسانه‌ها نیز صدای شان را انعکاس نمی‌دهند.
همچنان انتقاد و رفتار تبعیض آمیز شما در اعمار مکتب، پلچک و جغل اندازی سرک در ولسوالی لعل و سرجنگل قابل نکوهش است و باعث ایجاد فاصله می‌گردد و نیاز نیست به چند پروژه انتقالی لعل چشم انتقادخیره کنیم، چون آن ولسوالی نیز جز پیکر محرومیت و فراموشی است.

در حال حاضر اکثریت نمایندگان مجلس مافیای سیاسی و اقتصادی اند، در کمشن‌کاری مصروف‌اند به انواع فسادها گرفتارند، کسی مصروف فروشی سهمیه حج و بورسیه تحصیلی است، کسی هم با توجه به حمایت از دست‌های درون حکومت قراردادهای پروژه‌ها را می‌فروشد، کسی باج می‌گیرد، کسی رشوت می‌ستاند و خلاصه کسی در فکر مردم به اندازه نیم جو نیست، مردم به ناحق نماینده نماینده می‌گویند. وضعیت بدتر، سیه‌تر و رقت‌بارتر از آن است که خلق فکر می‌کنند. آنان‌که مایک‌های شان را روشن می‌کنند، چیغ می‌زنند از درد شخصی می‌نالند نه از درد مردم.

خلاصه کلام این‌که غور و غوری‌ها هیچ وقت عدد به حساب نرفته‌اند به ناحق خود را در جمع مارها حساب نکنند و نگویند که ما مارها کجا می‌رویم.
نماینده‌های خوب و پاک انگشت شمارند و از این حکم مستثنا می‌باشند.

امین کاوه

>>>   اکثر اینان تیل فروشان کمیشن کاران وجاسوسان خارجی ها اند

>>>   آقای کاوه!
چرا از این جماعت بی عرضه و جنایتکار انتقاد می کنید؟ این موش های زرنگ، فرصت طلبانی اند که از خیرات سر باداران اصلی خود که در واشنگتن و لندن و پاریس و مسکو و تهران و اسلام آباد نشسته اند، به نان و نوائی رسیده اند. اگر مشکلی با ایشان دارید، به این پایتخت ها سفر کنید و عریضهٔ خود را به آن ها تقدیم بدارید. آدرس اصلی چنین شکایت ها مردم افغانستان که حتی قادر به خواندن این صفحه نیستند، نیست.
سلیمان شکیب

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است