اينجا وطنم است جاي كه پول داشتم دزدان مرا مي كٌشند اگر نداشتم فقر مرا به كام مرگ مي برد، مانده ام در اين سرزمين چكار كنم؟! اينجا سرزميني است هيچ كي به هيچ كي رحم نمي كند انگار همه درنده شده اند كه هيچ كي امنيت، آرامش ندارد حتي كودكان معصوم محكوم به مرگ هستند و هر جنايتي كه به وقوع مي پيوندد با يك جمله دولت و رسانه ها ختم اش مي كنند" طالبان-دزدان كٌشتند" و هر چند روز شاهد چنين اتفاقات تلخ در كنار هراس از جنگ ها و بحران هاي ناگوار ديگر هستيم و هيچ اميدي به ختم چنين روزگار وحشت انگيز نيست جز اينكه روزي يكي از اين قربانيان ما باشيم.

شش عضو خانواده كه يك كودك چهل روزه در ميان شان بود در فارياب تيرباران شدند، صبح در دشت برچي دزدان يك نگهبان را تيرباران كردند، بعد از ظهر چهار عضو يك خانواده ديگر در كابل تير باران شد. اين تنها بخشي از دها قتل و كشتار در گوشه كنار كشور است كه به رسانه ها درز كرده است...

اختلافات خانوادگي، درگيري ناموسي، فقر، دزدي، افكار مذهبي مي تواند منجر به قتل گردد اما انسانهاي كه منبع درآمدشان دزدي است و آدمهاي مذهبي كه براي خدا آدم مي كشند آنها هر هفته يا هر ماه بايد براي تسكين جسم و روح شان آدم بكشند. تمامي قاتلان سريالي اعتراف كرده اند فقط در قتل اولي-دومي دستان شان لرزيده بعد در عين حال كه عادت به كشتار كرده اند حتي براي سرگرمي و لذت آدم كٌشته اند! وقتي قاتل سريالي آمريكاي جنوبي كه بيشتر از سيصد نَفَر را به قتل رسانده بود ازش پرسيدند پشيمان نيستي گفت:« وقت كشتن آدمها كه زنده ماندن شان التماس مي كردند لذت مي بردم!

ميخواهم بگم كساني كه در جامعه دست به آدم كشي مي زنند چند دسته هستند خطرناك ترين شان افراد گمراه و فريب خورده است كه براي خدا آدم مي كشند و با اين گمان بعد مرگ در عيش نوش در بهشت بسر ببرند گروه دومي افرادي است شغل شان دزدي و منبع در آمدشان آدم كٌشي است پس لازم است دولت اقدامات لازم را بر عليه اين دو گروه تنگ تر كند تا شاهد چنين فجايع هر روز صبح تا شب نباشيم.

گل امیری

>>>   کدام دولت؟
امنیت ملی ۴ نفر را در خیرخانه کشت اما کسی پرسان نه کرد.
وقتی یک منبع معلوم ناظر به جواب دادن نیست منابع نا معلوم را چگونه شناسایی خواهند کرد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است