سازش دو گرگ بر سر آینده ای ما؟
امریکا و پاکستان، نقش مهم و اساسی در تباهی ما و گسترش گروه های جهادی در منطقه داشتند. بعید است که چیزی خوشی از معامله شان برای ما بیرون شود 
تاریخ انتشار:   ۱۱:۳۰    ۱۳۹۸/۱۰/۳۰ کد خبر: 161864 منبع: پرینت

یکی از بزرگترین رویدادهای قرن بیستم، شکست سنگین شوروی در افغانستان بود. این شکست، و روابط و همکاری هایی که آن را عملی کرد، تاثیر ماندگار بر جهان و مخصوصا جهان اسلام گذاشت. ایمان مردم ما، و همکاری تنگاتنگ امریکا و پاکستان به اضافه ای پول سعودی ها، نقش های اساسی را در شکل دادن این شکست بازی کردند. امریکا و پاکستان، برندگان اصلی این شکست بودند. افغانستان نه تنها سودی از این شکست نبرد، که بازنده ای اصلی کل جنگ بود، و با شکست شوروی، وارد مرحله ای تازه تر از تباهی و بربادی شد.

طالبان اعلام می کنند که آنها با امریکایی ها در مورد امضای توافقنامه صلح و تشریفات آن گفتگو می کنند. یعنی، توافق شده است، آنچه مانده است امضا و تشریفات و مسایلی جزیی ازین قبیل است. عجیب تر اما آن است که قبل از امریکایی ها و یا طالبان، وزیر خارجه ای پاکستان، جهان و ما را از پیشرفت مذاکرات آگاه می سازد. دولت افغانستان هم چسبیده است به استراتژی "خبر نداریم".

امریکا بیست سال است که در منطقه ای ما درگیر جنگ با گروه های جهادی است، در حالی که ریشه ای تقریبا هر گروه جهادی فعال امروز در منطقه را می توان به نحوی در پیکار عظیم سازمان سیا امریکا و ای اس ای پاکستان در جنگ افغانستان-شوروی ردیابی کرد. مثلا، یکی از مهم ترین چهره های فعال در پاکستان در مقابل کابل آن زمان، عبدالله عزام فلسطینی بود که با حمایت مالی بن لادن، عربستان و برخی از سازمان های فعال در امریکا، فعالیت می کرد. کسانی که با او همکار بودند و یا او آموزش شان داد، بعدا نقش های مهم در گسترش جهاد در منطقه بازی کردند، از جمله تشکیل حماس و لشکر طیبیه و ... اما همین آدم در دهه ای هشتاد در حالی که مسلمانان را به جهاد و گسترش آن به سراسر جهان اسلام دعوت می کرد، خود در سفرهایش در امریکا، سخنرانی ها می کرد، در کنفرانس ها شرکت می کرد، برای فعالیت هایش، پول جمع آوری می کرد، و رابطه ای نزدیکی با ای اس ای پاکستان داشت. گفته می شود که ای اس ای در همکاری با سازمان سیا، بیش از 35 هزار جهادی را از سراسر جهان در آن سال ها آموزش مستقیم نظامی داد و اکثر اینها به دعوت آدم های چون عزام به کمپ های آموزشی ای اس ای و سیا رو آورده بودند.

در تمام آن دوران و بعد از آن، پاکستان اما اهداف خودش را دنبال می کرد، که در رابطه به افغانستان، وارد کردن یک ضربه ای کاری به این کشور بود، ضربه ای که توانایی افغانستان در ایجاد مشکل در مرزهای غربی پاکستان را برای همیشه از میان ببرد. برای رسیدن به این هدف، حتی ریسک رویارویی نظامی با شوروی را پذیرفت، گرچند ضیاءالحق به رییس پشتون ای اس ای در آن زمان (اختر عبدالرحمن) گفته بود که شعله جنگ در افغانستان آن قدر شعله ور نگه دار که دیگ بجوشد اما سرریزی نکند. حالا که پاکستان به اهدافش رسیده است، ساده لوحی است اگر باور کنیم که اجازه می دهد طالبان با دولت کابل صلح کنند و افغانستان به آرامش و اقتدار برسد و سر پایش بایستد.

برداشت من آن است که امریکایی ها عملا دارند با پاکستان مذاکره می کنند. وقتی طالبان روزها می روند به پاکستان برای تصمیم گیری و وزیر خارجه پاکستان از پیشرفت مذاکرات خبر می دهد در حالی که دولت افغانستان کاملا بی خبر است، واضح است که پاکستان نقش اساسی را در این مذاکرات بر عهده دارد و امریکایی ها را قناعت داده اند که به خواست های پاکستان تمکین کنند. اگر نه، پاکستان هرگز به چیزی که منافعش را در افغانستان به خطر بیاندازد، تن نخواهد داد.

واقعیت تلخی که افغانستان ناچار خواهد شد به آن تن بدهد، این است که قد راست کردن و بلند شدن از زیر پای پاکستان، کاری است بسیار دشوار. در مذاکرات صلحی که در جریان است، پاکستان عملا دارد برای تثبیت موقعیت برترش تلاش می کند، و ظاهرا در این کار، موفق به نظر می رسد. می گویند که جو بایدن در زمان اوباما در جواب به درخواست کرزی برای فشار بیشتر بر پاکستان با صدای بلند گفته است که پاکستان برای امریکا پنجاه برابر مهم تر از افغانستان است. یعنی، امریکا حاضر نیست برای آرامش افغانستان ،دوست قدیمی اش را ناراحت کند.

فعلا دو کشوری که هر دو به منافع ما اهمیتی نمی دهند، دارند در غیاب ما بر سر سرنوشت ما مذاکره می کنند. امریکا و پاکستان، نقش مهم و اساسی در تباهی ما و گسترش گروه های جهادی در منطقه داشتند. بعید است که چیزی خوشی از معامله شان برای ما بیرون شود. ما که نه توانایی و نه فرصت سخن گفتن از جانب خویش را داریم. دعا کنیم که ما را وارد مرحله ای دیگری از تباهی و بربادی نکنند.

عبدالله وطندار


این خبر را به اشتراک بگذارید
تگ ها:
آمریکا
پاکستان
نظرات بینندگان:

>>>   داود احدی
تحلیل تان تاحدی زیاد دقیق ودرست می نماید.
صدرنشینان قدرت درافغانستان از تثبیت وبسط سیطره قبیله خود درسیاست ملی روگردان نیستند، درچنین شرایط که تمام دغدغه ها وامکانات ملی درافغانستان صرف یک پروسه ناکام داخلی می شود، ایجاد وتقویت قدرت ملی برای مقابله با تهدیدهای خارجی کار اساسا ناممکن به نظر می رسد، تا نگاه سیاست مداران به قدرت نشانده شده پشتون تبار درافغانستاڻ بر محور حفظ واستحکام سیطره قبیله ای می چرخد، بهبود وضعیت دراین کشور ورهای ازحوزه خواست قدرت دول دور ونزدیک محال می نماید وچشم اندازٱینده روشن برای این کشور متاسفانه وجودندارد.

>>>   Enayat Mosleh
به نظر تان پاکستان از ما چه میخواهد آیا کاملا مارا تحت سیطره خود میاورد وپاکستانی میسازد،ویا طالبان را بر ما مسلط میسازد وخودش طالبان را کنترول میکند،؟واگر مجبور شویم از این دو یکی را بپذیریم کدامش بهتره مستقیم پاکستانی بودن ویا تحت کنترول پاکستان بودن ودر جهل زیستن.؟

>>>   Mohammad Reza Bakhshi
مقصر دولت افغانستان بود که با دامڻ زدن به مسایل داخلی برای پر کردن خلا سیاست خارجی اش بجای تمرکز بر جنگ در سرحد هم دامنه جنگ را به مناطق امن تر کشاند و میزان تلفات جانی و مالی را بیشتر ساخت با تفکر انحصار قومی غافل ازینکه دشمن اول اختلاف می اندازد بعد دانه دانه با تار پخته ای سر می برد تا جایی که دیده ایم در گوشه گوشه این خاک حوادث ناگوار زیادی رخ داده اما عکس العمل نیمی از مردم و دولت قومی بوده.
پاکستانی ها و دیگران منافع خود را دارند و توقع اینکه در راستای منافع کشور ما گام بردارند خیال باطل است.
اگر ارگ نشینان خود فروخته همچنان منافع شخصی خود را بر منافع کشور ارجحیت بدهند دیگ همیشه خواهد جوشید مگر اینکه زیر قیومیت پاکستان زندگی کنند.

>>>   Bashi Khurassani
چقدر دقیق تحلیل کردید اما با وجود این من فکر نمی کنم که دوستی پاکستان با آمریکا برای آمریکا چندان سود آور باشد٬ چون پاکستان بیشترین داد و ستد را با چین دارد. آز آن گزشته آمریکا از پاستان بجز استفاده از کشورش دیگر چی استفاه ی برده میتواند؟ ولی آمریکا برای پلانهای دراز مدت اش به اففانستان نیاز دارد و به هر فمتی که شود فکر نمی کنم که اففانستاد را به خال حود راها کند

>>>   Iraj Iraj
در نوشته تان از نقش خلیلزاد چیزی نگفتید. من فکر می کنم طرف افغانستان (پشتونها) نمایندگی خلیلزاد را کلیدی و با اهمیت تلقی کرده و نیاز به دخالت دولت افغانستان نمی بیند. همینطور امریکایی ها نیز با حضور خلیلزاد جای خالی نمایندگی افغانستان را احساس نمی کند.
نظر شما چیست؟

>>>   قاری ع-
مبین با دعا ونيايش اگر ميشد، بايد خيلي وقت مشكل كشور ما حل ميشد، جناب وطندار، دعا ها ونيايش هاي حتي به سطح امام مسجد حرم مكه كه با گريه وزاري چند سال پيش در نماز عيد نام گرفته از خداوند خواست كه بحال مردم بيچاره ء افغانستان رحم كند ولي ديديم كه وضعيت ما بدتر شد نه بهتر، بناء دعا ونيايش بدون تغير دادن اخلاق وكردار ورفتار مردم فايده ندارد

>>>   جاغوری
وطندار گل استفاده کردم . تحلیل خوبی از وضعیت اشوب زده ودرمانده بود .
یکی از تحلیل های که همیشه علاقه مند به خواندن انیم .

>>>   Farhad Kabeery
پس چه کار کنیم جناب وطندار ؟
وحدت و یکپارچگی ما افغان ها هم که بعید به نظر میرسد منافع ملی ما هم که تعریف نشده هر قوم منافع خودش را دنبال میکند ،
چهره های ضد پاکستان هم که دست به دامن قدرت شده و مدح سرایی یک متعصب را میکنند تا به مقام
و چوکی برسند !

>>>   اقای وطندار!
انچه پاکستان درمقابل ماانجام میدهد٫مستحقش هستیم.سالهاست که مااحمقانه درمقابل پاکستان دشمنی میکنیم وحتی سرحداتش رابرسمیت نمی شناسیم.ماکه همیشه به ذعم خوددشمن پاکستان هستیم٫نبایدازاو انتظاردوستی داشته باشیم.امریکاییها مثل هر ملت دیگر(غیرافغانها)دنبال منافع خوداند.
عاقل

>>>   پاکستان برای ماسرنوشت میسازد وما مصروف تقلب ودزدی پول ها وکـد 91 هستیم،
همین صلاحیت کد 01را از ما نگیرند دیگر هرچه می خواهند ازانهاباشد

>>>   ده 10 تای دیگر و یا ده 10 برابر دیگر به وسعت افغانستان به این حاکمان و به این به اصطلاح سیاستگزاران کشور ما بدهند و هدیه کنند، بازهم مشکل افغانستان حل نشده و نخواهد شد. زیرا مشکل اصلی در بینش و افکار و اذهان و قانون و منتخبین و دولتمردان و مردم عامه هست که نمی گذارد و نمی تواند کشور ما به صلح و ثبات و پیشرفت برسد. بنابراین علت را در درون و افکار و اندیشه های عقبمانده و خشونتگر خود به بینیم و بجوییم نه در خارج.وقتیکه عقل و خرد و تدبیر در سر حاکم نباشد، جان انسانها در عذاب هست. پیروز باشید.

>>>   متاسفانه بند اول نوشته شما کاملا درست است شاید اگر افغانستان مثل تاجیکستان بخشی از شوروی میشد امروز و آمریکا و پاکستان به بهانه نبرد با شوروی طالبان را نمی ساختند وضع امروز افغانستان این نبود و امروز افغانستان حداقل کشوری مثل تاجیکستان بود با مردمی شاد و آرام پیروزی افغانستان در نبرد با شوروی به نفع آمریکا و پاکستان تمام شد و حتی جنگ و حمله آمریکا از خاک پاکستان به افغانستان در سال ۸۰ هم فقط به نفع آمریکا و پاکستان تمام شد

>>>   تا من و تو گوسفندیم از گرگ ها گله نیست.

>>>   افغانستانی ها فکر می کنند شوروی به علت جنگ با افغانستان شکست خورده؟ عجیبه


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است