در سال ۲۰۱۵ آلمان مرزهای خود را باز گذاشت و تقریباً یک میلیون پناهجو را پذیرفت. امروز بسیاری از شهرها و شهرداری ها می گویند: "ما جا داریم" اما حکومت مرکزی کمتر به حرف آنان گوش می دهد.

سازمان های امداد رسانی در شهر بن آلمان دست به تظاهرات زده و خواستار پذیرش پناهجویان گردیده اند. در این حرکت اعتراضی، "زی بروکه" یا سازمان موسوم به "پل دریایی"، "زی آی" یا "چشم دریا" و "یوگند ریتن" یا "جوانان نجات می دهند" شرکت کرده بودند. شرکت کنندگان شعارهایی چون "پذیرش پناهجویان توسط شهرداری ها"، "برای بندرگاه های امن و مسیرهای فرار قانونی" و یا هم "هیچ انسان بی اهمیت نیست" را روی پسترهای بزرگ با خود حمل می کردند.

لیلا آتسنروت یکی از شرکت کنندگان تظاهرات با صدای بلند از طریق بلند گو می گوید که "وضعیت در جزایر یونان، به وخامت گرایده و ما نمی خواهیم این امر را بپذیریم." او همچنین از وضعیت پناهجویان در منطقه مرزی بین ترکیه و یونان تعریف می کند و می گوید که پناهجویان از هوای سرد زمستان، برخوردهای پولیس و حملات "اوباش های راست افراطی" متاثر اند.

کمک های انفرادی؛
آتسنروت در مصاحبه با دویچه وله میگوید: «در این جا مساله افراد نیازمند به کمک مطرح است.» او در ادامه می گوید که "حفظ کرامت انسانی مساله نیست که روی آن گفتگو کرد و این امر باید در هر تعامل سیاسی در اولویت قرار داشته باشد. اما من احساس می کنم که سیاست خود را ازاین امر جدا ساخته است. بسیاری از مردم خود را در برابر این نوع سیاست ها بیچاره احساس می کنند."

حکومت آلمان از پذیرش سهمیه بندی جدید پناهجویان، تا زمانیکه سایر کشورها در اتحادیه اروپا در این راستا اقدام نکنند، خودداری می کنند. این امر برای تظاهرکنندگان در بن قابل قبول نیست. لیلا آتسنروت دانشجوی ۲۲ ساله می گوید: "بنابراین ما می خواهیم كه شهرداری ها بتوانند پناهجویان را بپذیرند، بدون آنكه وزیر داخله رضایت اش را ارائه کند." او در ادامه می گوید که "به عنوان مثال، شهر بن، ۳۳۱ جای خالی دارد که می تواند با اسکان افراد نیازمند این جاها پر شوند. بسیاری از شهرداری ها در آلمان آماده هستند و ظرفیت انجام این کار را نیز دارند."

شهر به عنوان یک پناهگاه امن؛
در سال ۲۰۱۹، شورای شهر بن تصمیم گرفت که این شهر به اتحاد "بندرگاه امن" بپیوندد. بنابرین شهر بن برای پذیرش پناهجویان بیشتر یعنی بیشتر از آنچه که در لایحه سهمیه بندی در نظر گرفته شده است، موافقت کرده است. هم اکنون حدود ۱۴۰ شهرداری در آلمان به این اتحاد پیوسته اند. طی یک درخواستی، این اتحاد فراحزبی از هفت شهرداری آلمان (کلن، دوسلدورف، پوتسدام، هانوفر، فرایبورگ ایم پرایزگاو، روتنبورگ ام نیکر و فرانکفورت ان دیر اودر) و بوریس پیستوریوس وزیر داخله ایالت نیدرزاکسن، از حکومت فدرال خواسته اند تا در نهایت برای شان اجازه دهد، تا بتوانند داوطلبانه تعداد بیشتری از کودکان پناهجو را بپذیرند. تاکنون این امر از نظر قانونی امکان پذیر نیست.

فشار به دلیل سیاست پناهندگی؛
بنابراین آیا بلافاصله یک گروه جدید پناهجویان می توانند از یونان به آلمان سفر کنند؟ اشتاینس یکی دیگر از اشتراک کنندگان تظاهرات می گوید که "البته این کار دشوار است." اما "پس از تجربه سال های ۲۰۱۶/۲۰۱۵، این امر می تواند حزب دموکرات مسیحی (اشتاینس نیز عضو همین حزب است) را باز هم با مشکلات روبرو گرداند."

در این سال ها، سیاست پناهندگی، حزب دموکرات مسیحی (سی دی یو) را به دو قسمت تقسیم کرد، از آن زمان تا کنون بارها به دلیل همین سیاست پناهندگی، ائتلاف بزرگ احزاب دموکرات مسیحی (سی دی یو)، سوسیال مسیحی (سی اس یو) و سوسیال دموکرات (اس پی دی) با چالش روبرو گردیده اند و منجر به رشد آرای حزب عوامگرا و راستگرای بدیل برای آلمان (ای اف دی) شده است. اشتاینس می گوید: «با این حال، ما باید مدافع همبستگی و انسانیت باشیم.» او در ادامه می گوید که "ما همچنین باید به افرادی که نیاز به کمک دارند کمک کنیم. اما باید این امر با هماهنگی انجام شود."

در برلین خواسته های شهرداری هایی که مایل به پذیرش پناهجویان هستند، بیش از همه از سوی حزب سبزهای آلمان حمایت می شود. روز چهارشنبه گذشته در بندستاگ یا پارلمان آلمان، شهرداری ها پیشنهاد كردند كه آلمان باید ۵۰۰۰ كودك بدون همراه، زنان باردار، زنانی كه به تنهایی فرار کرده اند و یا كسانی كه شدیدا تحت فشار های روانی قرار دارند را، از اردوگاه های پناهجویان یونان بپذیرد. اما در پارلمان این درخواست فقط از جانب حزب چپ ها پشتیبانی به دست آورد. گروه های پارلمانی "بدیل برای آلمان"، "لیبرال ها"، و ائتلاف بزرگ احزاب دموکرات مسیحی، سوسیال مسیحی و سوسیال دموکرات، به این درخواست رای مخالف دادند.

کمک به عنوان یک کار ملی؛
الکساندر تروم، نماینده حزب دموکرات مسیحی آلمان در مصاحبه ای با دویچه وله می گوید که پذیرش گروه های جدید پناهجویان دقیقاً "یک سیگنال اشتباه" برای مردم در مناطق مرزی ترکیه و یونان است." تروم می گوید، تلاش تنهایی آلمانی برای پذیرش کودکان و نوجوانان از یونان، همچنین با تلاش برای یافتن راه حل اروپایی برای مسئله پناهندگی در تناقض قرا می گیرد." او به این باور است که "سایر کشورهای اروپایی، دیگر برای حضور در یک مکانیسم جدید سهمیه بندی، آمادگی شانرا نشان نخواهند داد، زیرا آنها از این نقطه حرکت خواهند کرد که آلمان به هر حال مشکلات را به تنهایی حل می نماید."

تروم می گوید اینکه شهرداری ها به طور جداگانه در آلمان خواستار پذیرش بیشتر پناهجویان گردیده اند، "قبل از هر چیز ابراز تمایل زیاد برای کمک است، آنچه را ما از سال ها به این طرف در آلمان شاهد هستیم." با این حال، تصمیم پذیرش پناهجویان و مهاجران نمی تواند در دست شهرداری ها به صورت انفرادی قرار گیرد. تروم می گوید: «این یک مسئولیت فدرال است، یک امر ملی است" زیرا در نهایت بارها، یعنی بارهای اجتماعی، بارهای رفاهی، در نهایت باید توسط حکومت فدرال تحمل شود. او همچنین اظهار می دارد که "ما در مساله مهاجرت توسط حکومت فدرال باید کنترول و نظم مرکزی داشته باشیم."

آلمانی ها در مساله پناهندگی اختلاف نظر دارند؛
این کنترول یا سمت دهی چگونه می تواند باشد؟ آیا حکومت فدرال با این امید که سایر کشورها در اروپا این کشور را الگو قرار خواهند داد و از اش پیروی خواهند کرد، گروه های جدید پناهجویان را خواهد پذیرفت؟ رولف موتسنیچ، رئیس گروه پارلمانی حزب سوسیال دموکرات آلمان در بوندستاگ، با وارد کردن فشار بالای شرکای ائتلافی حزب اش، احزاب دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی می گوید که "من انتظار دارم که برای آلمان تا پایان هفته به یک مقرراتی، به نفع کودکان دست یابیم"

در حال حاضر به نظر می رسد که انگلا مرکل صدراعظم و هورست زیهوفر وزیر داخله آلمان هنوز منتظر راه حلی از جانب اتحادیه اروپا هستند. در مورد راه حل اروپایی آنها از ۵ سال به این طرف بحث و گفتگو می کنند اما تاکنون نتیجه ای حاصل نشده است.
و آلمانی ها؟ مسئله پناهندگی مردم کشور را نیز با نظرات شان به دو بخش تقسیم کرده است. براساس بررسی ها، نیمی از شهروندان آلمان در حال حاضر طرفدار اند تا آلمان در مساله پذیرش پناهجویان به تنهایی عمل کند. نیم دیگر این امر را رد می کنند.

کد (9)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است