۱) اول صبح، تیم میانجی سیاسی (کرزی، خلیلی، سیاف و قانونی) میان غنی و عبدالله که در جنگ سیاسی ناشی از انتخابات جنجالی به سر می برند خواهان توقف انتصابات از سوی غنی و تمدید دوره مذاکره از سوی عبدالله شد. عبدالله از سپیدار از این بیانیه استقبال کرد و اعلان کرد که دوره مذاکره را تمدید کرده است. غنی هم از طریق وحید عمر اعلان کرد که تعیینات برای ۵ روز متوقف شده است.

۲) اتمر در وزارت خارجه معرفی شده و حرف های نسبتا تندی به آدرس عبدالله حواله کرده مثل این حرفش که در شبکه های اجتماعی نقل شده "هيچ كسى نبايد مسووليت اين را به عهده گيرد كه هميشه با نتايج انتخابات مخالفت كند." اتمر هنوز رای اعتماد پارلمان را نگرفته است و ظاهرا کاسه داغ تر از آش (غنی) ظاهر شده است. می توانست حداقل برای فعلا به همو عنوان تیم فروپاشیده انتخاباتی اش "صلح و اعتدال" احترام بگذارد و فقط به نصیحت و ذکر مخاطرات ادامه اختلاف های سیاسی بسنده کند. به هر حال، صلاح خویش را خود سیاستمداران می دانند. یا ناخواسته خبث شان را نشان می دهند یا آگاهانه می خواهند طرف را تحقیر کنند.

۳) تیم عبدالله اکثرا "استراتژی به تاخیر انداختن" را دارد. از به تاخیر انداختن مراسم تحلیف غنی گرفته تا به تاخیر انداختن تعیینات. زمانی که دور اول مراسم به تاخیر افتاد و همچنین دفعه دوم که مراسم از قبل از ظهر به بعد از ظهر به تاخیر افتاد، هواداران داکتر عبدالله از آن به عنوان یک دستاورد یاد کردند و در صفحات مجازی خود با کنایه نوشتند: "موشه که نموشه." به هر حال، تحلیف شد، انتصابات هم خواهد شد. چنانچه بیانیه های اعلان کار کردن با اداره غنی از سوی بعضی از کشورها هم صادر شد که سپیدار می خواست به تاخیر بیفتد.

۴) غنی، که هنوز، در داخل و خارج، در حال تقلا برای ایجاد و تحکیم مشروعیت خود است، اصرار دارد که به عبدالله ریاست شورای صلح را با پروتکل معاونت ریاست جمهوری می دهد. نمی دانم که عبدالله چقدر به آن فکر کرده یا تا چه اندازه آن را جذاب یافته اما این پیشنهاد غنی تقلیل عبدالله با آن همه رای ها و حوزه و پایگاه گسترده حمایتی اش به احمدضیا مسعود در سال ۲۰۱۴ است. همچنین، با حضور استانکزی به عنوان رییس هیات مذاکره با طالبان، اتمر به عنوان وزیر خارجه و محب به عنوان مشاور امنیت ملی، اگر عبدالله ریاست شورا را بپذیرد، بعد از یک ماه خودش آن را رها خواهد کرد و مثل استاد خلیلی، رییس شورای صلح، مجبور خواهد شد گاهی حریف و گاهی میانجی شود.

۵) کسی متوجه این استراتژی هست یا خیر. اما در کل در سیاست قدرت (power politics) قومی که در افغانستان حاکم است، این یک استراتژی شده که افراد و حلقه های حاکم اکثرا از طریق ابزارهای مشروع و غیرمشروع، اهرم های قدرت و سامانه دولت را به دست می گیرند و بعد به بقیه توصیه می کنند که ثبات و یکپارچگی کشور در خطر است و بیاییم اختلافات را کنار بگذاریم. این استراتژی دیگران را مسوول هر نوع بی ثباتی قرار می دهد. با توجه به پیشینه جنگ های داخلی، این استراتژی، با ترساندن دیگران از بی ثباتی و همچنین خستگی مردم از جنگ، تا این دم موفق بوده است.

علی عادلی

>>>   ستون ۵ در حکومت شهید دوکتور نجیب ، کاویانی ،مزدک، دوستم و تنی بود، در حکومت ربانی حکمتیارو مسعود، در حکومت طالبان متوکل و امثال ان، درحکومت کرزی فهیم و شورای نظار مسعود، در حکومت غنی بابا عبدالله و دوستم و محقق هستند، دزد شمالی بچه سقاو حکومت امانی را سرنگون کرد و شورش یاغیان شمال باعث سقوط داکتر نجیب و سقوط تمام نهادهای دولتی و فلج تمام سیستم و تخریب کابل و تشکیل گروهای تخریبکار جهادی که فاجعه تاریخ نام یافت.

>>>   افغانستان سرزمین نفاق اندازی و تضعیف توسط بیرونی ها ،خاصتاً پاکستان و ایران، (فعلاً ایران و روسیه) بوده و عبدالله یا هر کسی در مقابل این حساسیت خویشتنداری نکند، خائن ملی است و حالا با امریکا مقابل خواهد شد.

>>>   همین سیاسیون سیاسیون شنیده دل بد شدیم
کس در قصه یی ملت بیچاره و غریب و غربه نیست
کل در غم چور آخرین دالر ‌های اجانب اند
ما با تهسف فعلن در افغانستان سیاستمدار دلسوز نداریم
همه شان از همقوم و همنژاد خود سوی استفاده میکنند

>>>   تمام این بدبختی ها از دست نجیب نابکار قوم پرست وخاین است

>>>   حرف های حنیف اتمر را بعد از استعفا ی شنیدم میگفت من به غنی قبل از استعفا گفته ام مریض هستی سنت بالا است توان اداره کشور را نداری و مشکل جدی داری و در یکی از صحبت های خود می گفت حکومت ضالم و مستبد را هرگز قبول نداریم و باید در مقابلش بی ایستیم.

>>>   ملت افغانستان در مورد صلح بالای عبدالله اعتماد ندارند چون یک مساله ای مهم وحیاتی است عبدالله بی تجربه است وادم جدی وحتی متفکرهزارم جهان هم نیست اگر اورا به ریاست صلح بگمارند حتما تنازل وانصراف مینمایدباید ریاست صلح را جناب عالیقدر پروفیسور داکتر محمد اشرف غنی مغزمتفکر دوم جهان وافتخار افغان وافغانستان اند اداره وسرپرستی نمایند وریاست ارگ گه یک کرسی تشریفاتی و مقام ومنزلت غلامی اجانب است هرکه درین مقام باشد چار ویا ناچار از بیگانه ها فرمان ببرد ومنافع استعمار راحفظ وتامین نماید ازین رو این این کرسی مناسب عبدالله عبدالله است وبه قالب انها خوب جور شده است چون داکتر صاحب غنی انسان با غرور وکامل وضد استعمار واستثمار فرد از فرد میباشند وخانم عزیزشان یک زمان از چپی های لبنان وخودشان وفامیل محترم شان در خدمت داکترنجیب ومتمایل به حزب دموکراتیک خلق بودند ازین رو با بازار ازاد واستثمار فرد از فرد توافق ذهنی ندارند بنابران با امریکا وانگلیس توافق وسازش فکری وایدیالوژیک ندارند وهرچه صلح واصلاح ذات البینی یک پدیده ای عام وعام المنفعه در راس همچو یک مقام عالی و روند ملی باید داکتر صاحب غنی باشند امید واریم که این امتیاز بزرگ را برای عبدالله خان ندهند
گل نبی عیدی زاده

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است