هربازیگری که در میدان سیاست وارد میشود در کنار تامل، تعمق و خردورزی سیاسی، باید از متانت و جسارت سیاسی به حد کافی برخوردارباشد. خردورزی سیاسی داکترعبدالله بحث جداگانه ای میخواهد که در طی این سه انتخابات باید کارشناسانه ارزیابی شود. اما در مورد جسارت سیاسی اش، از همین حالا میتوان ابراز شک و تردید نمود. او حمایت مردمی را با خود داشت، مدعی آرای شفاف نیزبوده است، دانه درشت های سیاسی همه تبارها قرص و محکم در کنار او ایستادند و حتی متعهد به هرگونه ایثارهم شدند. اما اینکه عبدالله چرا پاهایش سستی میکند و چشم را به دهان کرزی و سیاف دوخته است، در درون تیم خود به نحوی دست به بازی میزند، صاف و ساده بیانگر آن است که او «شجاعت سیاسی» و «توان ایستادگی» ندارد و بیش از حد از امریکایی ها ترسیده است. در حالیکه در روزهای آخر لبه تیز حملات امریکایی ها به شمول قطع یک میلیارد دالر، متوجه غنی است نه عبدالله؛

آخرین سخنان خانم ویلز و پمپئو مبتنی برکاهش کمک و خروج کامل سربازان امریکایی، بطور قطع پیامی جدی به اشرف غنی است. غنی حتی ناگزیر شد که فرمان تجزیه وزارت مالیه خود را پس بگیرد. مهم نیست که صالح با یاوه گویی آنرا کتمان کند. ولی واقعیت این است که غنی به شدت تحت فشار امریکایی ها قرار گرفته است.

آیا عبدالله این را درک نمیکند؟ چرا تا این حد دست به کرنش میزند؟ او ریاست اجرایی میخواهد، آیا 5 سال در همین ریاست قرار نگرفته بود؟ عبدالله با این بزدلی سیاسی خود این را نمیداند که توارد انفرادی برای رسیدن به کرسی، دیگران را نیز تشجیع و تشویق میکند که هرکدام از آدرس انفرادی خود با غنی وارد معامله شوند؟

عبدالله در هرفرایندی که وارد شود، زمانی میتواند توفیق داشته باشد و به هدف خود برسد که تیم فداکار خود را باید با خود داشته باشد. حتی قبل از منافع خود منفعت سیاسی تیمی خود را مدنظر بگیرد. چون همین تیم در هر حالت حامی اوبوده است. اگر عبدالله که اینقدر عطش شخصی رسیدن به کرسی مجدد ریاست اجرایی را داشت، چرا تحلیف اجرا کرد؟ مگر این تحلیف شوخی بود؟ اما پس از تحلیف حتی خودش، خود را رییس جمهور دولت همه شمول نگفت؟ تا اگر دل غنی به رحم آید. اما چنین نشد غنی به صراحت به میانجگران پارلمان، زنان، کرزی و سیاف، پاسخ رد دادند. اما کرزی و سیاف نسبت به این مساله و کشمکش سرنوشت ساز، دید استرتژیک دارند، تا حاکمیت متمرکز قبیله ای شان شکست نخورد. به رغم پاسخ منفی غنی به عبدالله، بازهم به میانجیگری شان ادامه دادند.

سرانجام این فرایند معلوم نیست. اما به نظر من در این بازی، عبدالله با این ترسوگری بازنده اصلی خواهد بود. الا اینکه بار دیگر پس از این مهلت، متحدانه با تیم خود در میدان سیاست با استقلالیت عمل توام با جسارت و متانت وارد شود. زمان بسیار زود همه چیز را برملا میسازد، چون حوادث شتابنده و سریع سیاسی نظامی در قبال افغانستان، منتظر کشمکش غنی و عبدالله ننشسته و مطابق به ماهیت تعریف شده ای درونی و بیرونی خود عمل میکنند.

علی تقوایی

>>>   اقای تقوایی!
مااگرسیستمدار میداشتیم امروز اینقدر بدبخت نمیبودیم.
چرااضافه تراز۴۰ سال درین وطن جنگ است؟
جواب واضح است٫ما سیستمدارنداریم.
سیاستمداریعنی اگاه سیاسات٫مدبر٫زیرک وباهوش٫وطن پرست ومردم دوست.
مگراین دلقک های بیسوادوجاسوسان خارجی سیاستمداراند؟
عاقل

>>>   کاری از دستش برنمی اید چی کند ؟ وزیر ووالی تعیین کند کی میگذارد که آنها بعه دفاتر شان بروند؟ همین فردا اگر اشرف غنی بخواهد عبدالله را اجازه نمیدهد به قصر سپیدار وارد شود ، اکثریت پنشیری ها وهمه دزدای شمالی با جناب اشرف غنی هستند عبدالله با یک مطصفی مستورش چی کاری کرده میتواند؟

>>>   مقاوت کند موفق است پشتیبانی دیگر اقوام به شمول قوم خودرا دارد اما دلش نمیشود که بر علیه حاکمیت قبیله اش قرار گیرد.
بااحترام عبید.

>>>   عبدالله خود بهتر از همه میداند که رای کمتر دارد و واقعا اینبار بازنده است کمیسیونهای انتخابات و شکایات، سازمان ملل ، امریکا،هند و تمام سازمانها و سفرای کشورهای ذیدخل در مسله افغانستان برنده بودن عنی را تایید کرده اند با چند تا لوچک پنجشیری و ازبک نمیتواند حکومت کند لذا شجاعت ایستادگی را به این دلیل در خود نمیبیند.

>>>   جسارت شرط اول سیاست تست.
قمار بازی برنده میدان است که جسارت رفتن چال های سکه را داشته باشد..

>>>   علی تقوای حقا حق گفتی ولی چکنم که عبدالله عبدالله جسارت که هیچ حتی ابرو وحیثیت خود وهمرا هانش را هم در نظر ندارد هر کسی مانندی فرزند شهید استاد ربانی وقهرمان وسردار همانندی شخصیت دوستم واستادان هریک خلیلی ومحقق وسیاستمداری چون شخصیت قاقونی امیر محتر م اسماعیل خان هروی واکثریت مردم خوب ومتعهد وخون پروری افغانستان را در کنار می داشت این کونه عمل نمی کرد از همان روزی که تحلیف را انجام داده بود کابنه ارا ا علام می کرد بخصوص که هم رای پاک داشتی وهم ملت را ولی حیف صد حیف ومتاسفم جناب عبدالله عبدالله
مهاجر از دیار غربت

>>>   جسارت نسبت به شرایط و طرف مقابل.

>>>   دست و پای حکومت همه شمول بسته است هیچ عملی کرده نمیتواند اگرکابینه تعین کند مجبور آن اعضای کابینه را در دفتر خود کنارمیز خود چوکی بگزارد وبنشاند واگر والی تعیین کند به هر ولایتی برود آن والی را دستگیر وزندانی میسازند اگر تظاهرات راه اندازد ریاست امنیت ملی یا شورای امنیت ملی یا شخصا اتمر صاحب یک داغشی ترورست رابجان شان می فرذستد تا جوی خون جار یسازد بعد هم داغشی های ساخته خود شان مسئولیتش رابدوش خود میگیرد مخصوصا فعلا که اتمر صاحب صاحب صلاحیت شده ،

>>>   پاکستانی ها حتی همان کرونائی شان هم ترورست وآدم کُش هستند باورنداری اینه بخوان:
دوربین های نظارتی در تایلند ویدیویی را به تاریخ 30 مارچ به نشر رسانده اندکه که چگونه یک مرد 56 ساله ماسک پزشکی خود را برداشته و به مردی که در ایستگاه تکت خریداری می کند، تف می‌کند نشان داده است.

گفته می‌شود که این مرد به تازگی از پاکستان به این کشور برگشته بوده که از سرفه و تب شکایت داشته در ایستگاه «هواهین» مامورین برای او پیشنهاد کردند که وی سفر را قطع کرده و در یک هتل محلی استراحت کند. این شخص امتناع كرد.
هنگام ورود قطار به منطقه تپ ساکی، کارمندان جسد مرد 56 ساله را در کنار توالت کشف کردند. و سپس تست کورونا ویروس پس از مرگ نتیجه مثبت داد. واگن که در آن فرد آلوده درگذشت کاملاً ضد عفونی شد و مسافران تخلیه شدند. و درعین حال تمام افراد در تماس با این فرد قرنطین شدند.
درحال حاضر مسئولین درحال جستجوی شخصی است که در ایستگاه تکت خریداری می‌کرد و بر وی تف شده بود.

>>>   افراد مانند شما که از نگاهی بینی کوتاه هستند و بوی را به بسیار سرعت به مشام خود میرساند بدون اینکه بداند بوی بد است یا خوب و همین سبب می‌شود که فرق بین چتلی و حلوا را کرده نمیتوانید هر کدام اش که پیشرو تان آمد میخورید

>>>   کرونا بدنبال شهزاده گرگها رفت:روزنامه "نیویورک‌تایمز"، به نقل از منابع آگاه، فاش ساخت که حدود ۱۵۰ شاهزاده سعودی احتمالاً به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند و شاهزاده فیصل بن بندر بن عبدالعزیز آل سعود، امیر ریاض پس از ابتلا به کرونا به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شده است. به نوشته نیویورک‌تایمز، ملک سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه سعودی نیر در پی شیوع کرونا در این کشور در یکی از کاخ های خود در جزیره‌ای واقع در سواحل دریای سرخ در نزدیکی جده قرنطینه شده است

>>>   بزرگان ما گفته اند:
«« آزموده را آزمودن خطاست »»
باورم نمی آید تا هنوز دانشمندان ما درین اندیشه و خواب و خیال باشند که عبدالله عبدالله کشتی در گل نشسته ایشان را به ساحل نجات برساند. برداشت این حقیر از این نوشته ها و تبصره ها آنست که مردمان ما نیز همانند تمامی بیچارگان و مظلومان و ستم دیدگان اعصار و قرون تاریخ اند که برای تسلیت خاطر و نجات از مظالم به دنبال رویای یک مسیح نجات بخشی بوده اند که این رویا هیچوقت به واقعیت مبدل نگردیداست. عالیجنابانی که هنوز توقع دارند عبدالله عبدالله ناجی ایشان است یکبار به سوابق وی نگاه تحلیل گرانه انداخته بعدآ از خود بپرسند که آیا این توقعات شان با درنظرداشت قول و قرارها و ثبات و پایداری گذشته ای جناب عبدالله تا چه حد به واقعیت قرین است. و آیا یکبار هم درحیات سیاسی خویش شهامت آنرا داشته تا مانند رادمردان تاریخی تا آخرین سرحد از خود شهامت و ایستادگی نشان دهد؟ انتخابات تقلبی دوره دوم در مقابل جناب کرزی؟ انتخابات ننگین گوسفندی که تعفن آن حتی مشام همه حامیان خارجی رژیم را ناراحت و خواب راحت شانرا به وحشت تبدیل کرد. انتخابات آخرین هم تکرار همان انتخابات قبلی با همان شیوه و ترکیب و امتیازات و معامله های پت و پنهان و شرم آور کمیشران کمیسیون های انتخاباتی.
درچنین شرایطی که تمامی بشریت در گیر وحشت ویروس کرونا و اندیشیدن راه نجات ازان اند - اما درین کشور--- بیم و وحشت ازنتایخ انتخابات تقلبی و معامله رهبران به مراتب افزون تر از وحشت کروناست. همه شاهدیم که در تمامی این سه دوره انتخاباتی چه گذشت و جناب عبدالله چه نقشی را بازی کرد؟ چه میگفت و بالاخره نتیجه چه شد؟ تضرع و التماس و التجا و گذشت ستراتیژیکی وی در مقابل شریک قدرت. در آوردهایش را در پنجسال ریاست اجراییه همه به خاطر داریم.
منحیث مشت نمونه خروار از ننگین ترین بی ارادگی و بی ثباتی جناب ایشان درین دوره یکی را یادآور میشوم که آن عبارت از انتصاب رییس کمیسیون اصلاحات اداری و خدمات ملکی است. آنانیکه در جریان نیستند داستان ازینقرار است: این نهاد براساس توافق ۵۰/۵۰ حکومت وحدت ملی به وی تعلق داشت. روزی که قرار بود جناب نادر نادری بعد مقرری از طرف رییس جمهور به کمیسیون معرفی گردد. جناب رییس اجراییه از همان لاف های همیشگی گفته بود که اگر نادری معرفی شود وی را از تعمیر ریاست کمیسیون به زیر خواهد انداخت. شاید هم برای اولین بار تهدید وی را طرف مقابل جدی تلقی کرد و باعث آن شد تا یک اداره برای مدت شش ماه بدون داشتن رییس در حالت بی سرنوشت باقی بماند. آما در آخر!!! جناب عبدالله خود با تمام سرافگندگی وادار ساخته شد تا نادر نادری را به کارمندان کمیسیون با مراسم شانداری که تقریبآ تمامی اعضای کابینه حضور داشت معرفی نماید. این بود نمونه ای از شهامت و قول و قرار ایشان. آنانیکه اطرافش را گرفته اند میانیم چه کسانی اند و نیازی به تبصره ندارد.اگر دگراندیشان ما واقعآ خواهان تغییر بنیادی و نجات ملیت های مظلوم و زیر ستم اند - زمان آن رسیده است تادیگر دنباله رو این رهبرنماهای معامله گر نشده و بایستی دور رهبری را بگیرند که شایسته رهبری باشد. اگر قرار بر این باشد که یک پنچشیری در راس باشد و یاهم از سایر مناطق. هم پنجشیری و هم شخصیت هایی از دیگر مناطق به مراتب بهتر - آگاه تر - و پاکتر از عبدالله وجود دارند و امتحان خویش را هم در جامعه داده اند. کسانی چون محترم عزیز آریافر - محترم حفیظ منصور -محترم صالح محمد ریگستانی - محترم جاوید کوهستانی و شخصیت های آگاه و خبیر دیگری از سایر ملیت ها و اقوام. این تبصره مختصر را به حیث سند بخاطر داشته باشید که در آینده ای نه چندان دور بازهم مردم معامله خواهند شد و آن خط سرخ جناب عبدالله که خواهان ابطال انتخابات تقلبی نامشروع است به خط زرد خود فروشی و اقناع به چند پست بی صلاحیت اداری مبدل خواهد شد

>>>   به صالح یاد دهانی میکنم که
بعد از قطع کمک های روس به نجیب نه دریای هلمند خشک شد و نه دریای پنجشیر و نه هم کمر هندویش خم شد مگر کمر نظام و دولت نجیب شکست و تا امروز کمر راست نکرده و این بار هم همان میشود و آنگاه اگر تقصیر را غ قبول کند یا غ سودی ندارد چون کشور از دست رفته است.
اما
گفتی عبدالله در ۵ سال چه کرد.
در ۵ سال با یک دیوانه روانی که قدرت مطلق را در دست داشت پنجه نرم کرد و تو در کمتر از چند هفته مامور توزیع زمین مقرر شدی و خوش هم هستی.
ضرور نیست که موتر زره جدید بخری از همان زره های موجود یکی را انتخاب کن مگر حماقت نکن که بی پروایی سرت را به باد میدهد.
اگر طالب ترا نکشد ارگی ها میکشد.

>>>   ما که اصلا سیاستمدار نداریم
سیاستمدار هدفمند تا امروز به دنیا نه آمده

>>>   تشکرازمطالب جالب وموضوع که آقای تقوا گذاشته است:
به دنبال بحث تان اضافه کنم که در افغانستان سیاستمدار هدفمند بسیاربه ندرت یافت میشود که هنوز نتوانسته قدرت به اختیاربگیرند یعنی در40سال در قدرت افغانستان سیاستمدار نبوده همه نماینده گان دیگرکشورها نه به عنوان یک شخص سیاسی بلکه به عنوان نماینده مرعی الاجرابرمنافع کشورهای مستخدم شده شان کارکرده است .
دوم اینکه هر تحول بزرگ قدرت از راه نرم به زودی تحقق پیدانمی کند و حرکت عبدالله نیازبه یک مردم روشن- وغیرقبیلوی دارد که این درافغانستان محال است .
خلاصه اینکه ما هنوز به یک مبارزه هدفمند غیرمتمرکزبرمحوریت قوم که برمبنای منافع ملی افغانستان تعریف شده باشد آغازنکرده ایم وتوده ها باید دراین زمان طلای این مبارزه را آغازنمایند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است