گفته می‌شود که امریکایی‌ها داکتر عبدالله را زیر فشار گرفته‌اند که از خواست لغو انتخابات و تغییر نظام دست بردارد؛ زیرا که به گفته آنان، طالبان نیز چنین چیزی را می‌خواهند و با توجه به قریب الوقوع بودن تحقق خواست‌های طالبان، لازم نیست که در حال حاضر شما (تیم ثبات) نیز بر چنین خواستی پافشاری کنید.
امریکایی‌ها به داکتر عبدالله گفته‌اند که عمر حکومتی که شما همراه با غنی مدعی رهبری آن هستید، کوتاه‌تر از آن خواهد بود که به جنجالش بیارزد.

باید گفت، در صورتی که بحث صلح روشن و جدی باشد، حرف امریکایی‌ها می‌تواند دقیق باشد. اگرمثلن تا یک سال دیگر، مذاکرات صلح با طالبان به نتیجه برسد و این نتیجه طوری باشد که با اشتراک نمایندگان طالبان روی تشکیل یک حکومت جدید همراه با تعدیل قانون اساسی و تغییرساختار کار شود، ایجاب می‌کند که تیم‌های دولت‌ساز و ثبات جهت آمادگی به چنین چیزی با هم متحد شوند.

اما واقعیت این است که مذاکرات صلح با طلبان هنوز در شاخ آهو است. هنوز زمان شروع مذاکرات مشخص نیست چه برسد به نتیجه آن. با این حساب، خواست امریکایی‌ها از داکتر عبدالله، مصداق این ضرب المثل است که «بزک بزک نمیر که جو لغمان می‌رسد»!

اشرف غنی به تجربه نشان داده که اهل ماندن پای قول و قرارش نیست. هیچ بعید نیست که مثل پنج سال دیگر، بعد از رسیدن به توافق با تیم عبدالله، خود را یگانه مرجع و منبع قدرت و تصمیم‌گیری در کشور براساس قانون اساسی بداند وهرچه در توان دارد درجهت تضعیف و انزوای عبدالله و دور بردن صلح به خرچ دهد تا خودش برای این دور نیز یگانه فرد تصمیم‌گیر در کشور باشد! با این حساب، نه تنها که عبدالله و متحدینش ضرر می‌کنند بلکه صلح نیز دسترس ناپذیرتر خواهد شد.

نورالله وليزاده

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است