اخلاق سیاسی، فرهنگ سیاسی ما را به نمایش می‌گذارد. مردم‌شناسان اخلاق را ارجحیت خیر ِجمعی بر خیر ِانفرادی یا خودی می‌پندارند. یعنی این‌که شما به خیر کلان بیاندیشید. این خیر کلان که جامعه‌شناسان آن‌را (Social Good) می‌گویند بر فرهنگ سیاسی‌ما خیلی اثرگذار است. با رعایت Social Good شما در برنامه های سیاسی یا روش سیاسی تان عدالت اجتماعی، ضمیر، اعتقادات و منطق را رعایت می‌کنید.

اما برای قبیله‌گرایان این خیرکلان بیش‌تر بار خونی و تباری دارد تا بار اجتماعی. مثلا شما اگر مربوبط به یک خانواده هستید، باید به خانواده‌، خون، قوم ، قبیله‌ی خود این خیر کلان را تقسیم و تقدیم کنید. این روش اخلاق سیاسی نه، بلکه بداخلاقی سیاسی است.

کشور و مردم ما از قبیله‌گرایی و بداخلاقی سیاسی به فغان آمده‌است. گاهی شما در یک اداره با گروهی کلانی از یک خون، تبار و یا قومی مواجه می‌شوید که بر کرسی‌های کلیدی نشسته اند. وقتی سبب این بداخلاقی را جستجو می‌کنید، در می‌یابید که رییس‌کل این اداره مربوط به این خون، تبار و گروه اتنیکی است.

بداخلاقی سیاسی خیر کلان را به خیر خونی و کوچک تبدیل می‌کند، مانع رشد استعدادها می‌شود، کثرت‌گرایی را تباه می‌کند، دولت‌سازی را صدمه می‌زند و کوچک‌ترین پیش‌زمینه های ملت‌سازی را در نطفه نابود می‌کند.

ملک ستیز

>>>   صرف از دست یک قبیله همانا لشکر زمینی ملحدین.

>>>   دقیق فرمودید ستیز صاحب .

>>>   برادر عزیزم Social Good عبارت از منفعت اجتماعی است
افغانستان عزیز ما متشکل از میلیت هایی مختلف است
ولی درکل یک ملت واحد هستیم و بر تمام ما واجب است
که از ارزشها یی میلی ومنفعت های اجماعی کشور مشترک ما
میهن ناموس و مادر ما محافظت کنیم
زنده باد افغانستان

>>>   مثال زنده اش اینکه صلاح ربلانی که وزارت خارجه را بهپر هرج و مرج ترین وزارت تبدیل کرده بودحالا صرف بر ای مفاد شخصی خود می خولاهد مانع صلح شود یعنی خیر کلان را می خواهد بخاطرمفاد کوچک وشخصی خود قربانی کند

>>>   آیا هدف تان عبدالله عبدالله هست؟

>>>   غنی در اثر مصاب شدن به کرونا تجرید شده و با کسی دیدار ندارد.
شاید بمیرد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است