این‌که برای هواپیماها اجازه پرواز داده نشود اما روند انتقال مسافران توسط بس‌های مسافربری شدت یابد، شبیه یک فکاهی است.

در یک‌ماه گذشته دو شرکت هواپیمایی افغانستان حدود ۲۰ میلیون دالر و اداره هوانوردی ملکی کشور هفت میلیون دالر به دلیل بسته‌بودن پروازها ضرر کرده‌اند.

سراسیمگی نباید منجر به هدر رفتن منابع مالی ما گردد. ایجاد شفاخانه ۱۰۰ بستر در ۱۹ روز، در حالی که کشور با کمبود منابع مالی روبرو است، شفاخانه‌ها با کمبود بستر مواجه‌اند و لابراتوارها با کمبود تجهیزات دست‌وپنجه نرم می‌کنند، چه معنا می‌دهد؟

آبروریزی توزیع ۴٫۵ کیلوگرام گندم و خریداری ترموز چای با قیمت نجومی نیز بی‌تردید ناشی از سراسیمگی کمیته‌های کاری‌ای بود که در زمینه مبارزه با کرونا کار می‌کنند.

سراسیمگی در پی شیوع کرونا ویروس تنها منحصر به بخش‌های اقتصادی نبوده است. نهادهای صحی نیز به همین ترتیب گرفتار بی‌برنامه‌گی‌های خودشان شدند. ارایه اطلاعات نادرست، تغییر و تبدیلی‌های غیر ضروری و عجولانه،‌ توزیع ناعادلانه منابع به ولایت‌ها، فرار بیماران از شفاخانه‌ها، بی‌برنامگی در روند رسیدگی به بیماران، بی‌نظمی در شفاخانه‌هایی که برای بیماران مبتلا به کرونا خدمت‌رسانی می‌کنند، همه ناشی از سراسیمگی در سکتور صحت افغانستان است.

وحید پیمان

>>>   به چلوصاف گفتند جانت سراخ سراخ است
جواب میدهد گجایم
شتر خندید وگفت غم نخور عزیزم
به من هم نسبت کج وکور میدهند
افغانستان به قهقه خندید و گفت
به من هم نسبت خانه ماما ها میدهند

>>>   کرونا را غنی به گروگان گرفته و استفاده سیاسی میکند.
مدیریت منابع مهمتر از هر چیز است.
بچه بی ریش های غنی نه فهم مدیریت دارند و درایت کاری.
حاصل کارشان توزیع ۴ و نیم کیلو گندم است و جلسه های بیهوده و وعده های بعد کرونا

>>>   از طریث رسانه ها اغلان میکند که سرحدات با ایران و پاکستان مسدود شد!
دو روز بعد دوباره نزد آنها زاری میکند که سرحدات خودراباز کنید

>>>   رییس جمهور امریکا میگوید که در حالی که من از کسانی که بخاطر از بین بردن قرنطین مظاهرات میکنند ،پشتیبانی میکنم،در عین حال از کسانی که بخاطر جلوگیری از گسترش کرونا در خانه هایشان میمانند،پشتیبانی میکنند.
اما از ژورنالست ها و سوال های کلیشه یی شان خسته شدم و فقط باعث ضیاع وقت من میشود.
من حدود سه تریلیون دالر بودجه کمکی تحت نام کمک به بخش های مختلف اقتصادی و اجتماعی در کشور بودجه گرفتم.
حالا باید در مورد تقسیم این بودجه بین خود جور بیاییم.
کاشکی من خودم تنها میبودم و همه پول ها را به حساب های بانکی خود انتقال میدادم،اما چنین نیست.
روسای مجلسین پارلمان که بودجه را تصویب کردند،معاونین شان،اعضای کمیسیون ها،اعضای عادی پارلمان،گورنر های ایالتی،روسای کمپنی های اقتصادی،بانک ها و غیره بخش های اقتصادی و غیر اقتصادی ،همه سهم میخواهند و تقسیم این همه پول بین این همه افراد و سهم هرکدام آنها کار آسان نیست.
آسانترین اش چک یکهزار و چهارصد دالری برای هشتاد میلیون نفر با در آمد کمتر در امریکا بود،که با امضأ حودم مزین شد و برای اًنها،بخاطر راب شان در انتخابات آینده تقدیم شد،که حدودو صد و یا یکصد و بیست ملیارد دالر میشود.
باقیمانده دو تریلیون و نه صد ملیارد دالر باید بین ما تقسیم شود که کار هفته ها و ماه ها خواهد بود.
بنأ از پذیرش ژورنالستان منبعد،بخاطر جلوگیری از ضیاع وقت معذرت میخواهم.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است