مدتی پیش هم اینجا نوشته بودم که از گلوپاره‌کردن و احساساتی شدن برخی شهروندان افغانستان در برابر آنچه در برخی کشورهای عربی رخ می‌دهد، در شگفتم. دو روز پیش سربازان اسراییلی ۵۵ فلسطینی را در مرز غزه که به برگزاری محفلی به مناسبت انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به قدس اعتراض داشتند، کشتند. واکنش بعضی افغان‌ها و افغانستانی‌ها طوری بود که گویی کابل بدست طالبان افتاده باشد. بی‌تردید، فلسطینی‌ها ملت مظلومی هستند. دهه‌ها است که وطن خود را سر شانه‌های شان برداشته و در سرزمین‌های مختلف آواره‌اند. این یک وجیبه انسانی ا‌ست که با آنها همدردی نشان بدهیم.

ولی اگر به وطن خود نگاه کنیم، گروه‌های خشونت پیشه‌ای مثل طالبان و داعش هر هفته به همین شمار شهروندان مسلمان افغانستان را می‌کشند، اگر دقیقا خون ۵۵ نفر را نمی‌ریزند.
آیا این گاهی باعث شده که عرب‌ها یا فلسطینی‌ها هم به همین اندازه احساساتی شوند و با مردم افغانستان ابراز هم‌دردی کنند؟
آیا رسانه‌های عربی به کشته‌شدن افغان‌ها به قدر کافی می‌پردازند؟
آیا گاهی شنیده‌اید که در نکوهش کشته‌شدن شهروندان بی‌گناه افغانستان تظاهراتی در کدام کشور عربی برگزار شده باشد و عرب‌ها گلو پاره کرده باشند؟

درست‌است که قدس جایگاه ویژه‌ای در دل‌های مسلمانان دارد. اما معمولا وقتی عرب‌ها و فلسطینی‌ها در مورد قدس صحبت می‌کنند، چه می‌گویند؟ ‘القدس عربیة’= قدس عربی ا‌ست. اینکه مسجد اقصی قبله‌ی اول مسلمان‌ها ا‌ست، در قدم بعدی برای شان اهمیت دارد، دست‌کم اگر براساس اظهارات سیاستمداران و هشتگ‌های فعالان مدنی‌شان داوری کنیم. کمی به خود زحمت بدهید رسانه‌های عرب زبان را دنبال کنید. این اولویت اصلی عرب‌ها، همسایگان فلسطینی‌ها و برادران خونی شان است که به کمک شان بشتابند.

ولی بزرگترین و قدرتمند‌ترین کشورهای عرب یا کاری از دست شان نمی‌آید یا نمی‌کنند. گذشته از این، متحدان نزدیک کسی هستند که تصمیم گرفت سفارت آمریکا را به قدس انتقال بدهد. ما اگر بر اساس اولویت‌های انسانی و دینی صحبت کنیم، در برهه‌ی زمانی کنونی، قدس برای ما مردم افغانستان اولویت ندارد. درمان درد وطن ما اولی‌تر است. جلوگیری از ریخته‌شدن خون شهروندان افغانستان اهمیت بیشتر دارد. فریاد کشیدن در افغانستان برای غزه، کمکی هم نمی‌کند. مردمانی با صدای رساتر در غرب و ترکیه هستند که فعالیت‌شان در این راستا به مراتب موثرتر از فعالان افغانستان است. اگر این فعالان افغان، این همه فریاد و این همه انرژی را در اعتراض به ناحق ریخته‌شدن خون شهروندان کشورشان مصرف کنند، شاید موثرتر باشد و از نگاه انسانی و اسلامی اولی‌تر است.»

حسیب عمار

>>>   Sadegh Hosseini
در جواب نوشته حسیب عمار،
مسلما، همیشه اول خانه بعد همسایه ( فلسطین همسایه افغانستان نیست)
مسئله فلسطین مسئله اسلامی هست،نه فقط موضوع داخلی و فلسطینی، اینکه چرا ممالک عربی و به ظاهر اسلامی مثل عربستان سعودی و دبی و قطر ... حرکت خاصی نمیکنند، یک موضوع دیگری هست، شاید بنا به دلایل اقتصادی و سیاسی و یا سستی سردمداران این ممالک، بخاری بلند نمیشود و صدایی شنیده نمیشود، اما این دلیل بر این نیست،که اگر انها خاموش هستند،ما هم خاموش بمانیم، چرا که انها برای ما حجت نیستند،
در مسئله دوم ،که خودمان مشکلاتمان بیشتر و عمیق تر هست، شکی نیست، و برای آن هم باید چاره ای پیدا کرد،به نظر بنده حقیر، مشکل افغانستان، مشکل همدیگر پذیری و نبود دانش کافی هست و غالب ساکنان این خطه اعم از شیعه و سنی هزاره و پشتو تاجیک و ازبک و دیگر اقوام، قوم گرایی و جهل هست، جامعه افغانستان هنوز درگیر ثبت قومیت در تذکره هست، هنوز درگیر تقسیم قدرت و تامین منابع و خلا قدرت واحد قوی به همراه نفوس پیر قوم محور هست،ولو آن پیر قوم افکار ۱۴۰۰ سال پیش را داشته باشد،برای تمام افراد ساکن آن قوم و قریه، اطاعت واجب است، هنوز سر نامگذاری پهنتون و دانشگاه و درجه نظامی و زبان نوشتاری رسمی بحث هست، به حدی فقر دانش فردی بالاست،که هر شخص به خود اجازه صدور قانون در حیطه خود را میدهد،این ملک نیاز به ترمیم و باسازی ندارد، بلکه تخریب از پایه و بن و ساخت مجدد با همدیگر پزیری است، فلسطین و روز قدس مسئله عربی نیست، مثل حق و باطل هست، ۹۹٪ جامعه افغانستان توهم اسلام و مسلمانی را دارند، در صورتی که بیش از ۸۵٪ این جامعه غیر از مسائلی که ملا و آخوند محل برایش دیکته کرده،چیز دیگری نمیداند. این دو مقوله بسیار پیچده و کاملا از هم جدا هستند. شاید عده ای سر مخالفت با این موضوع دارند،چرا که این ایده،یک ایده ایرانی هست، اینجا باز مسئله نبود همدیگر پذیری نمایان میشود، مهم نیست از کجا یک موضوع شکل میگیرد، مهم اعلام انزجار از سیاست های صهیونیستی و امریکایی هست، ولو از واشنگتن نشات بگیرد،
ادب را از که اموختی، از بی ادبان
به امید اگاه شدن،ملت به خواب رفته اسلامی، در هر نقطه عالم،افغانستان، فلسطین و یا سومالی

>>>   ما را فعلا کاری به غزه نیست مهم اینست که وطن را اباد سازیم
حبیب الله یوسفزی

>>>   ما که همت برگذاری تظاهرات بر ضد طالب و داعش و غنی و اتمر را نداریم.
چرا مانع مردمانی میشویم که همت برگذاری تظاهرات را به خاطر آرمان های عقیدتی خود دارند.
هرکس میخواهد اشتراک کند و هر کس نمی خواهد نکند.
تو چرا فرمان دهی از بهر من
من خودم دانم چه باشد خیر من

>>>   من دیگر تحصیل را در افغانستان بس کردم زیرا من بسیار انسان ها را در افغانستان دیدم دارای تحصیلات عالی اما برای او هم کس رتبه نداد اما دوستم که تحصیلات صنف ۶ است مار شال است در کدام قا نون جهان آمده غنی یهودی که داد از قانون و اهل کار می زند و همه مردم افعانستان مانند طفل های خورد بازی می دهد

>>>   دولت یهودی غنی طالب را بازی می دهد در کدام کتاب آمده که کسیکه همرای کسی صلح می کند او بر خلاف باشد ریس شورای صلح باید یک شخص بی طرف باشد اصلا غنی یهودی نمی خواهد در افغانستان صل بیاید ۴۵هزار دیگر را هم به قتل می رساند

>>>   جناب نويسنده ، افغانستان چهل دو سال است كه بدتر از غزه است ، از آمدن كمونيست ها به قدرت ( ١٩٧٨ تا فعلاً)

>>>   احترام و اعتقاد به ارزش های انسانی موجب تعالی یک ملت هست. این که بعضی از ملل مترقی پایبند به انسانیت نیستند و از ظلم حمایت می کنند نباید دیگر ملت ها را به اشتباه بیندازد که اگر ما هم مانند ایشان به اخلاقیات پشت پا می زدیم پیشرفت می کردیم و مترقی می شدیم. مانند ثروتمندان که بسیاری فاسد و فاسق هستند ولی پیروی از آن ها ما را لزوما به ثروت نمی رساند بلکه همان چیزی که داریم را هم از دست می دهیم و با تنزیل رافت و عطوفت در عموم، شهر و خانه جای بسیار خطرناک تری برای زندگی می شود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است