آنها که نابغه نامیده می شوند مهارت خاصی یافته اند که به کمک آن آفریده های عام مردم را به اثر خود تبدیل می کنند، همان گونه که دیگران چیزهای دیگر را به چیز خود تبدیل می کنند. آنچه آنها به وجود می آورند اختراع خود آنها نیست، بلکه اختراع همه ملت، و یا بهتر است بگوئیم، کشفی است که ذات حقیقی آن را ملت در یافته است. آنچه واقعا به هنرمند به معنی اخص کلمه تعلق دارد کردوکار صوری او، مهارت خاص او در این شیوه ارائه است، و او چون جزئی از روند دستیابی کلی به مهارت این شیوه را آموخته است. او چون کسی است که خود را در میان کار گرانی می یابد که درحال ساختن طاقی سنگی هستند که ساختار کلی آن هنوز به گونه ای نا مرئی و به صورت یک اندیشه وجود دارد. او نفر آخر خط است و طاق آنگاه به طاق تبدیل می شود که او سنگ خود را درجای آن می گذارد. همین که او سنگ خود را در جای آن می گذارد در می یابد که کل بنا یک طاق است، و او با گفتن این این به مخترع آن تبدیل می شود.
نوت: این متن از کدام مرد خداست؟
صفرمحمد مظفری

>>>   هرکه نا دیده را به دید آورد ، نابغه است.
سنگ جاغوری هزار سال در آنجا بود مگر کسی ندید .
حال که کسی دید و کسی دیگر تشهیر اش کرد کار همه این عزیزان قابل قدر است و همه شان نابغه.
چشم بخیل کور.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است