(((انتقاد شده است که چرا دولت سه صد ملیون افغانی را برای مشورت با ملت و تدویر لویه جرگه مشورتی صلح تخصیص داده است. دلایل این اقدام بزرگ و شجاعانه فردا در نطق رییس جمهور با وضاحت تشریح خواهد گردید. من منتظر بودم انتقاد بر ارقام نجومی دیگر صورت گیرد. دولت سالانه چهارهزار و دو صد ملیون افغانی را مصرف حفاظت و تامین امنیت رجال برجسته می نماید. شماری از این رجال و شخصیت ها بیشتر از نصف وقت خود را متاسفانه در تضعیف نظام به مصرف میرسانند تا به امیال و آرزو های شخصی خود برسند و حرص اژدها گونه ای خود را بیشتر تغذیه نمایند. امید است این مصرف نجومی را به بحث بگیریم. بیایید بدانیم که بخاطر حفاظت از کدام شخص چه مقدار پول مصرف میشود. این بهتر است. مشورت به ملت و حرمت گذاری به نظر ملت با ارزشتر از هر قیمت است.
امرالله صالح)))

"بنابر قاعده ناگفته ولی عملی این گروهی که قدرت را بطور غیر قانونی و غیر مشروع (که ناشی از انتخابات شفاف و بدون تقلب نیست) در اختیار دارد، باید فقط رجال این گروه حفاظت شود.
این آدم بیسواد چه وقت خواهد دانست که در یک دموکراسی امنیت اپوزیسیون توسط دولت تآمین میشود، زیرا این منطق را پذیرفته اند که آنهایی که امروز در اپوزیسیون اند و با سیاست دولت مخالفت میکند ممکن است فردا قدرت را در دست گیرند. چنین امری در کشوری که دولت قادر به امنیت عمومی نیست، مهمتر و بزرگتر است."

تصور میشود که جناب معاون اول هیچ شناختی از طرزالعمل تدابیر امنیتی در یک کشوری که قدرت دولتی مالکیت شخص و یا یک گروه بطور همیشه نیست، ندارد. از اینکه این حکومت در چه شرایطی مضحکی با تقلب سیستماتیک و آنهم کمتر از ده درصد آرای مردم و سرانجام دو باره با فشار امریکا و راضی شدن داکتر عبدالله به "تقسیم قدرت" بوجود آمد کاری ندارم. ولی معا نین و رییس آنها دایم از دموکراسی حرف میزنند.

در این نوشته اولیه ترین اصل دموکراسی را نقض میکند. این آدم باید بداند که اپوزیسیون، خوب یا بد، در یک دموکراسی از بخشی از مردم، اقلیت، نمایندگی میکند. دموکراسی تنها قاعده حکومت اکثریت نیست، در عین حال حکومت احترام گذاشتن به اقلیت سیاسی است. از گفته های امرالله صالح برمیآید که یا از ما انتقاد نکنید، سر به زیر باشید یا ما امنیت شما را تآمین نمیکنیم. امنیت این آقا را قبل از همکاری با شخص منفور قبلی، اشرف غنی، کی تآمین میکرد.

تصورش را بکنید که مطابق منطق این آدم احزاب سیاسی، سازمانهای مدنی، ارگانهای دفاع از حقوق بشر، سازمانهای مبارزه با فساد و... که از حکومت انتقاد میکنند و یا حتا افراد و شخصیت ها باید دست از انتقاد و مخالفت بکشند و گرنه حکومت امنیت آنها را تآمین نخواهد کرد.

یک چیزی را به این آدم بگویم. در دموکراسی واقعی نه تنها اپوزیسیون سیاسی، بلکه حتا یک نویسند که مورد تهدید قرار گرفته مثلآ بخاطر یک کتاب ضد دینی، توسط محافظین ویژه محافظت میشود. حتا یک خارجی، یک پناهنده سیاسی که امکان خطری علیه او وجود دارد شب و روز محافظت میشود. یکی از اینها که برای ملاقاتم میآمد، محافظین وی در دهلیز دفترم منتظر پایان ملاقات میبودند.

سخت است در یک کشوری که رجال سیاسی آن با فرهنگ فیودالی، قومی، تبعیضی مسموم شده، مفهوم و ارزش های دموکراسی را بدانند.

کریم پاکزاد

>>>   مقصد او را نفهمیدید.
مقصد او این است که اگر شما از ما انتقاد کنید،داعش خفه میشود و بالای شما حمله میکند.
یک نمونه اش همین جنبش روشنایی بود که از دولت انتقاد کردند که چرا لین برق از بامیان تیر نمی شود،داعش قهر شد که شما چرا بالای دولت انتقاد میکنید و در نتیجه بالای جنبش روشنایی حمله انتحاری صورت گرفت.
با وجودی که دولت بار ها به داعش این موضوع را ذکر کرده است که خیر است که انتقاد کردند،ما در یک سیستم دموکراسی رندگی میکنیم،اما داعش این را قبول ندارد و میگوید که ما انتقاد پذیر نیستیم و در دین اسلام اصلاً انتقاد پذیری وجود ندارد.فقط امر بالمعروف و نهی عن المنکر وجود دارد و رییس جمهور صلاحیت تطبیق امر باالمعروف و نهی عن المنکر را دارد.
ظاهر شاه پادشاه افغانستان و بابای ملت را ملا ها سایه خدا میدانستند و میگفتند که هرکسی به دیدار پادشاه نایل شود،آتش دوزخ بر او حرام میشود و مقام ظاهر شاه از پیغمبر بالاتر بود.
به همین منظور او را اعلیحضرت معظم همایونی میگفتند.در حالی که پیغمبر را حضرت محمد میگفتند.
پس شما امرالله صالح را غلط درک کرده اید.

>>>   در کشوری که بیشتر از 80در صد مردم آن نان خشک برای خوردن ندارند.هزینه انگفت مصارف تحت عنوان رجال برجسته واقعا برای ملت افغانستان ظلم بی حد وجبران ناپزیر است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است