انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری ۲۰۰۹/۱۰ و ۲۰۱۴ در یک وضعیتی برگزار گشت که مخالفت با نظام در افغانستان از طرف گروه های مختلف شورشی از جمله طالبان به اوج خویش رسید. در مناطق پشتون نشین جنوب و شرق افغانستان حتی انتخابات برگزار نشد زیرا پشتون ها در کل و حامد کرزی و غنی غلزی در سطح رهبری افغانستان به انتخابات و پروسه دموکراسی علاقمند و باورمند نیستند. در صورتی که افغان ها و پشتون ها به پروسه و پدیده دموکراسی باورمند نباشند، چطور می توان پیروزی یک شخصیت افغان و پشتون را در افغانستان از طریق برگزاری انتخابات تضمین کرد؟ این کار از هیچ نگاه ممکن است بجز یک راه و آنهم توسل به جعلکاری.

در روند اول انتخابات سال ۲۰۰۹ ریاست جمهوری، عبدالله عبدالله هایبرید که روزی تاجیک و روز دیگر پشتون قندهاری می گردد، گاهی هم عضویت جمعیت اسلامی و فردای آن یک دموکرات فرا قومی و مذهبی عمل می نماید، با تفاوت ناچیز، قرار اعلامیه کمسیون انتخابات که اعضای آن گماشتگان شخص حامد کرزی بودند، در برابر حامد کرزی در انتخابات شکست خورد. یک ماه بعد تحقیق دفتر سازمان ملل متحد مقیم کابل ثابت ساخت که بیش از یک ملیون رای تقلبی به نفع حامد کرزی در مناطقی در صندوق های رای دهی ریختانده شده که انتخابات در آن مناطق برگزار نشد. وقتی این آرای تقلبی باطل اعلام گشت، حامد کرزی نتوانست برنده انتخابات گردد. علیرغم آن، حامد کرزی حاضر نشد واقعیت را بپذیرد و کمسیون انتخابات باز هم بالای برنده بودن حامد کرزی تاکید کرد.

قصه فولکوریک افغان را حامد کرزی تکرار کرد. در داستان های فولکلوریک گفته می شود که یک افغان از طرف قاضی متهم و مجرم اعلام گشت ولی وی می گفت علیرغم آنکه قاضی مرا ملامت می کند ولی خودم خود را ملامت نمی کنم. وقتی دفتر سازمان ملل متحد بحیث محک و مفسر مسایل حقوقی در سطح جهانی حکم می کند که حامد کرزی بر اساس آرای جعلی برنده انتخابات ریاست جمهوری نیست ولی حامد کرزی آن را رد کرده و خود را برنده اعلام می دارد، این مشکل مشکل ساده نیست و حل این مشکل از قدرت و توانایی بشری در قرن ۲۱ پوره نیست. سوال می گردد که راه حل مشکل چیست؟ پاسخ واضح است جلو حامد کرزی باید گرفته می شد که خود را برنده انتخابات بر اساس آرای جعلی نشمارد!

عبدالله عبدالله در این مورد با عصبانیت عکس العمل نشان داده و به تایید یافته های تحقیقی کارمندان سازمان ملل متحد در کابل انتخاب حامد کرزی را در مخالفت صریح با روحیه قانون اساسی افغانستان اعلام کرد و تصمیم کمسیون انتخابات را غیر قانونی و غیر اجرایی تایید کرد. اما امریکا بحیث حامی حامد کرزی و کشورهای عضو ناتو در این مورد سکوت معنی دار اختیار کرده و در مورد جعل کاری در پروسه انتخابات خم به آبرو نیاوردند. در عوض امریکایی هایی که صلاحیت تصمیم گیری بدست شان بود از عبدالله عبدالله تقاضا کرد که نتیجه انتخابات بر اساس جعلیات را پذیرفته و از رفتن بدور دوم انتخابات منصرف گردد. اما پیتر گالبریت (Peter Galbraith)، معاون نماینده خاص سرمنشی ملل متحد در مورد افغانستان که یک امریکایی بود، کای آیدی، رییس خویش را بخاطر سکوتش در این مورد با لحن شدید محکوم نموده و او را متهم ساخت که با حامیان امریکایی حامد کرزی دست بدست داده از جعل کاری چشم پوشی می نماید. گالبریت بحدی پیش رفت که نماینده خاص سرمنشی سازمان ملل متحد در امور افغانستان را که قبلا وزیر خارجه سویدن بود، به شرکت در جعلکاری متهم ساخت. در نتیجه بجای رسیدگی به جعلیات و اصلاح امور، گالبریت از کار برطرف گشت. در اعتراض باین بی بند و باری در سطح جهانی، چندین کارمند کلیدی دفتر سازمان ملل متحد مقیم کابل استعفا دادند.

افغانستانی ها با شوق و ذوق زاید الوصف این امیدواری را پیدا کردند که بالاخره بکمک جهان بسرکردگی امریکا بالای سرنوشت خویش حاکم می گردند. اما جعلیاتی که توسط شخص حامد کرزی در راس حکومت در پروسه انتخابات صورت گرفت و سکوت معنی دار امریکایی های دخیل در قضیه افغانستان مردم را از لاف و پوف غرب برهبری امریکا در مورد دموکراسی و آزادی مایوس ساخت. مردم باین نتیجه رسیدند که هدف امریکا در افغانستان چیزی جز بقدرت نگهداشتن حامد کرزی فسادسالار و تریاک سالار در حلقه مافیای بین المللی نیست. در اینجاست که ظهور و نقش طالبان بحیث تاریکترین نیرو و سرکوبگر ترین فکتور در سیاست افغانستان معنی و مفهوم پیدا می کند.

کای آیدی (Kai Eide)، نماینده خاص سرمنشی سازمان ملل متحد، که در سال ۲۰۰۸ باین کار گماشته شد شخصا اقرار کرد که امریکا و متحدین ناتو شش سال بعد از سقوط طالبان در افغانستان اصلا نمی فهمند یا نمی خواهند بفهمند که هدف و حضور شان در افغانستان بخاطر چیست و برای چیست؟ وی اعلام کرد که امریکا و کشورهای عضو ناتو آنقدر در سر و روی همدیگر زده راهیست که اصلا راه را از پیش مردم افغانستان گم ساخته اند. بجای ارایه یک برنامه کاری برای ساکنین افغانستان، جنرالان امریکایی تمام روز را در ارگ کابل با حامد کرزی در جنجال و دعوا بسر می برند. پیشنهادات حامد کرزی توسط امریکایی ها و تقاضاهای امریکایی ها از طرف حامد کرزی رد می گردد. آنهایی که علاقمند خدمت گزاری می باشند، دست زیر الاشه نشسته این زد و خورد های زرگری را تماشا دارند. بزرگترین اختلاف بین قدرت های خارجی در مورد افغانستان این بود که آنها بالای برنامه واحد در مورد این مملکت خداداده میراث مانده به توافق رسیده نمی توانستند و حامد کرزی همراه اعضای کابینه خویش در ارگ کابل بجای طرح و ارایه یک برنامه مملکت شمول چتلی های تاریخی افغانستان را در سر و روی همدیگر زده می رفتند.

در یک مورد جلسه ای زیر نظر حامد کرزی با شرکت سفیران کشورهای عضو ناتو و امریکا در ارگ کابل دایر می گردد. از طرف افغانستان کریم خرم و جاوید لودین شرکت داشتند. حامد کرزی برای رفع ضرورت برای پنج دقیقه کناراب رفتنی می شود. جاوید لودین و کریم خرم با استفاده از فرصت با هم مشت در یخن گردیده تا می توانند فحاشی می کنند. کریم خرم جاوید لودین را سگ شوی امریکایی گفته لعن می کند و جاوید لودین کریم خرم را بچه بی ریش آی اس آی پاکستان خطاب کرده پاسخ می دهد و سفیر بریتانیا بین این دو وساطت نموده هر دو را جدا می سازند!

کسانی که از جانب افغانستان در این پروسه خود را درگیر ساخته بودند، یک روز تجربه کاری یا سابقه کاری در دفاتر افغانستان یا در داخل افغانستان نداشتند. شناخت آنها از افغانستان بدتر از شناخت یک امریکایی بود که هر گز نام افغانستان را نشینده بود. حامد کرزی یک روز تجربه کاری در اداره یا دفاتر افغانستان نداشت. وی با سرمایه پدر حتی مکتب را در هند خواند و بعد وارد بازار جهاد در کویته و پشاور پاکستان گشت. زلمی خلیلزاد و غنی غلزی از روزی که دست راست را از چپ شناختند تمام عمر خود را در امریکا تیر کردند. وقتی غنی غلزی اعلام می کند که پیش از اشغال افغانستان توسط امریکا در سال ۲۰۰۱م ده یا بیست نفر در افغانستان که به فارسی یا پشتو خوانده و نوشته بتواند نبود، معاف است زیرا وی هیچ معلومات در مورد افغانستان نداشت و ندارد. مردم از وی گله دارند که چرا امام حسین را نواسه خدا قلمداد می کنند؟ وی یک صفحه تاریخ افغانستان و اسلام را نخوانده است. توقع و تمنای مردم از غنی غلزی بخاطر طرح و اجرای یک برنامه برای نجات افغانستان از فاجعه یک خیال باطل است.

نقش غنی غلزی در تراژدی افغانستان بدترین نقش است. هدف غنی غلزی چیزی جز چاق کردن نفاق و شقاق بمنظور ادامه چند روز زندگی در ارگ نیست. هفته گذشته وی جلسه خاص کابینه دایر کرد و قانونپوه سرور دانش هزاره، معاون، اعلام کرد که حکومت درج نام مادر و زن را در اسناد رسمی تصویب می کند و بمنظور قانونی ساختن آن را به پارلمان می فرستد. این باین معناست که در زمان ظاهر شاه و داود شاه و زمامداری حزب دموکراتیک خلق افغانستان یک دختر در مکتب درس نمی خواند و نام دختر و زن معلم در اسناد رسمی وزارت معارف درج نبود. زنان و دختران در دفاتر کار نمی کردند، تذکره نداشتند و پاسپورت گرفته نمی توانستند. محول ساختن این امر به پارلمان افغانستان هدفی جز نفاق و شقاق بین وکلای پارلمان نیست. زیرا تصویب این گپ به اسلام و پارلمان ربط ندارد. هیچ کسی نمی تواند حکم کند یا نظر دهد که درج نام زن در پاسپورت افغانستان اسلامی است زیرا در زمان پیغمبر پاسپورت نبود و در قرآن هیچ بحثی در این مورد نگردیده است. وقتی یک موضوع در زمان پیغمبر مطرح نبوده باشد و در قرآن هم از آن تذکر نرفته باشد، هدف غنی غلزی از اسلامی سازی آن چیست؟
کای آیدی (Kai Eide) یک نویسنده و دیپلمات نارویژی بود که بین سال های ۲۰۰۸ – ۲۰۱۰ بحیث نماینده خاص سرمنشی سازمان ملل متحد در امور افغانستان خدمت کرد. وی کتابی زیر عنوان مبارزه برای کسب قدرت در افغانستان (Power Struggle Over Afghanistan) برشته تحریر در آورد که خواندن این اثر شوروایی برای علاقمندان تحولات افغانستان بی فایده نیست.

عبدالحمید

>>>   خیر ببینی اقای عبدالحمید خان با این نوشته ات و نوشته های دیگر ات که مستند و مدلل همه چیز را بمردم بیان کرده اید تا مردم ما اگاهی از قضایا داشته باشند.

>>>   اودل حمید!
روزی مردم لب دریا نشسته بودند که می بیند یک سنګ به روی اب روان استشششش، مردم خندیدند که سنګ چقدر سبک شده که اب بر سر ګرفت است! سنګ فریاد زد: من سبک نیستم اما سروکارم با سبکها است!
حمیدک: سیدعلم از بخارا ګریخت و لقی همچنان و وطن را ایلا کرد و حال که ترا زاییده چنین سخنها می زنی!
اګر دز بین تاتکهادر ۱۰۰۰ کسی ګزشته باشد لطفا نام ګیرید!

>>>   قلمت رسا باد و با درود فراوان.

>>>   آقای حمید از نظر شما پس کیا است دل سوز مردم افغانستان؟
جهادیان و طالبان که نوکران استخبارات همسایه ها کرزی اشرف که تفریقه انداز و قوم پرست،
پس از نظر شما مردم افغانستان کیا خدمت گزارند ؟ تا همه مرد و سران یک دست ویک صدا نشود و پشت سرهم در نیاد افغانستان درست نخواهد شد‌ .و به تخریب و کو بیدن سران کاری از پیش نمی رود ،
امیری

>>>   اقای حمید!
مشکل کاملا واضح وروشن است.ازنظرجامعه افغانی
-انکه عاقل است و عاقلانه میسنجندوحرف میزندوموضعگیری میکند،گویا کافر،مرتد وبیدین است.
-انکه احمق است واحمقانه می اندیشدوحرف میزندوموضیعگیری میکند،گویا مسلمان خوب،متدین وپاک است.
مردم پشت احمقان جوقه،جوقه روان هستندوازینجاست که ماراه بجایی نمیبریم.
ناصرنصرتی

>>>   از همین نام افغانی ات کاملا تنفر پیدا کرده ایم۰ در دنیا کسی حاظر نیست به حیث انسان به شما .....های مفسد و بیفرهنگ ببیند۰

>>>   یک غلام هیچوقت ظرفیت و درایت حکومتداری را ندارد ، یک دولت وارد شده با زر وزور امریکا از خود ظرفیت و درایت نشان دهد !؟ خنده آورست .

>>>   یک غلام هیچوقت ظرفیت و درایت حکومتداری را ندارد ، یک دولت وارد شده با زر وزور امریکا از خود ظرفیت و درایت نشان دهد !؟ خنده آورست .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است