مصاحبه یک خبرنگار طالب با خالد نور و باتور دوستم، انعکاس عجیبی داشت. ظاهرا آن خبرنگار طالب، دست آورد دور از انتظار داشت، و بخشی از این دست آورد، درگیری های عجیب و غریبی بود که میان مخالفان طالبان به راه انداخت. چشم ها، گوش ها و قلم های بسیاری به جای پرداختن به پروسه ای جاری طالبانی شدن آینده مان، متوجه مسایل درون قومی و... شدند.

راستی، چرا کابل به جای خالد، پدرش آقای نور را و به جای باتور، مارشال دوستم را و به جای فلان آدم بی تجربه، مثلا سیاف، آقای مسعود، لالی، محمد کریم خلیلی، محمد محقق و... را نفرستاده است؟
آیا آنهایی که سال ها جنگیده اند، مذاکره کرده اند، تفاهم و توافق کرده اند، دنیای طالبان را بهتر می شناسند و طالبان هم خواهی نخواهی برای شان وزن بیشتری قایل هستند، نمی توانستند موفقیت بیشتری داشته باشند؟
به نظر من می توانستند، اما حضور تعداد زیادی از این آدم ها در دوحه می توانست خطر جدی برای قدرت و ریاست غنی باشد. غنی از آدم های قدرتمند و دارای جایگاه مردمی که بتوانند تصمیمات جدی بگیرند می ترسد. هیئتی که در دوحه است، یک هیئت بی صلاحیت و قابل کنترول از سوی غنی است.

اما، با تمام اهمیتی که ترکیب هیات مذاکره کننده دارد، اگر فکر کنیم که کیفیت ترکیب هیات و دانش و مهارت افراد می تواند طالبان را از تاکید بر خواست های کلیدی شان بازدارد به خطا رفته ایم. مساله جنگ افغانستان، یک سو تفاهم فقهی و یا غلط فهمی مفاهیم سیاسی نیست. مساله، دستیابی به قدرت است.

جنگ طالبان، جنگ بر سر قدرت است. برای همین است که در کنار مذاکرات صلح، جنگ و فشار نظامی طالبان هم ادامه دارد. به مستنداتی که طالبان در یکی دو ماه اخیر نشر کرده اند دقت کنید. آنها در حال ساختن یک ارتش منظم قدرتمند هستند. این ارتش دارای سلاح های جدید، یونیفورم های طراحی شده و مخصوص، موترهای جدید و امکانات عجیب و غریبی است. کمپ های آموزشی شان، مثل گذشته مخفی و موقت نیست، بلکه این کمپ ها به مراکز قول اردوهای ارتش های رسمی می ماند. دروازه دارد، برای ورود به آنها به اجازه نیاز است، در آنها به جنگجویان غذا داده می شود. اگر قرار است طالبان به همین سادگی صلح کرده بیایند در کابل به یک جریان سیاسی تبدیل شوند، پس چه نیازی به این همه سرمایه گذاری سنگین درازمدت در بخش نظامی شان است؟

ما از آن مرحله که در آن امکان تشویق و ترغیب طالبان به گذشتن از خواست های مهم شان و پیوستن به کابل وجود داشت، گذشته ایم. بودن این فرد و نبودن آن فرد در هیات هم نمی تواند مسایل را از این رو به آن رو کند.
کسانی که معتقدند طالبان منزوی هستند، وضعیت را به خوبی درک نکرده اند و فریفته صحبت های تعارفی مقامات خارجی شده اند. توافقنامه دوحه، کم و بیش اجرا خواهد شد و اجرای آن می تواند افغانستان را تا حدود بسیار زیادی طالبانی کند و به عقب ببرد، مگر اینکه کابل، کل بازی فعلی را خراب کند و دست به انتخاب های غیر قابل پیش بینی بزند. فعلا چنین چیزی، بعید به نظر می رسد.

عبدالله وطندار

>>>   تا جایکه از مصاحبه ای چند خبر گزار طالبان با دو سه نفر تیم کابل در روز افتتاحیه به درستی درک کردم این به اصطلاح خبر نگاران از اصول و اساس خبر نگاری بی بهره بودمد . مثلآ می پرسند اگر نظام افغانستان اسلامی است چزا حدود اسلامی نیست. به درستی معلوم بود که مطلب شان حدود زنا است . اول اینکه رفتن به شرح و بحث متون و تفاصیل جایش آن چند لحظهء سر پا در وقفه مجلس در دهلیز چای نه بود . من میگویم بیایید در اداره کشور شریک شوید تا به آنچه از نظر خویش قابل اصلاح میدانید در اصول به
حل آن بپرازید و دیگران را هم که بالا تر از سی ملیون نفوس در افغانستان زندگی دارند بشنوید .
به طور مثال به حیث یک شهروند به شما میگویم اگر نمیدانید پس بدانید که ثبوت گناه زنا که موجب سنگسار باشد مراتب سختی در قرآن وشریعت و فقه دارد . تنهابه محکمه صحرایی متحقق شره نمیتواند . طالبان که چند قضیه ای سنگسار را انجام دادندبدون وجود اسباب و ادله کامله بود. زنا بدون فاعل (زانی ) واقع شده نمیتواند شما زن را سنگسار کردید فاعل وزانی کی و کدام شخص بود ؟ اگربود چرا اعلان و مجازات بالای آن تطبیق نه شد. کجا بود جلسات محاکمه آیا سنگسار اینقدر ساده است ؟ معلوم است که سیاسی بوده و بس .

>>>   طالب کشی را باید در تمام سطوح آغاز کرد.
طالب خوب ندارد.
همه طالبان .....پاکستان هستند.

>>>   ان ارتش که بنام طالبان با ینوفرم منظم در رسانه ها پخش شده ارتش پاکستان است نه از طالبان ارتش پاکستان بنام طالبان با تغیر یونفورم بنام طالبان رونمایی گردیده مانندیکه امارت طالبانی را پاکستان ساخته بود حال ارتش را هم به همان شکل ساخته که در صورت برد شان درین مجلس دوحه و پس از ان در جای دیگر همان ارتش که بنام طالبان درست کرده انها را که اصلا ارتش پاکستان است داخل خاک کشور ما کنند البته بنام طالبان که قابل ذکره است که انها همه شان بشمول افسر انها به لسان پشتو سخن میزنند و ترکیب ان از ملیشای پاکستانی است که در منطقه پشتونخواه زنده گی خانواده و فامیل شان است همه شان به لسان پشتو سخن میزنند پاکستان حامیان طالبان با چه ترفند های نیست که در بقدرت رساندن طالبان که به سود پاکستان است تا افغانستان بازی ها را براه انداخته تا حکومت دست نشانده خود را در کشور ما جابجا کنند ....به شیطان با چنین کار های عوام فریب هایش .

>>>   پاکستان با داخل کردن طالبان درنظام افغانستان میخواهن کشور را کنترل کنن وهمه اطلاعات نظامی را به دست بیارد وهیچ وقت افغانستان نتواند علیه پاکستان کاری کند وطالبان هم که دنبال قدرت هستن میخواهن نهایت استفاده رابکنن حرف وبحث اسلام نیست فقط رسیدن به قدرت است

>>>   پسر بینی کشال نور و دوستم و یکتعداد بی‌تجربه ها نو بدوران رسیده چون ضرارمقبل که بیسواد مطلق است و خود را انجنیر جا زده است، شامل این هیئت اند، چرا انسانها بادانش چون جناب مرادیان، ملک ستیز، سعیدی، جاوید کوهستان، نبیل... در ترکیب این هیئت شامل نشدند. صحبت نمودن پسر دوستم، پَسر نور و ضراراحمق مقبل را می شنود، آدم از خجالت زیر آب و عرق خبس می شود.
شمس تمنا

>>>   در ارتباط با موضوع نویسنده نظر خودم را با چند نکته خدمت دوستان و نویسنده عزیز به عرض میرسانم. اول: اینکه طالبان درپی حاکمیت مطلق استند با شما هم نظر استم .هیچ عقلی سالمی قبول نه میکند که طالبان حاضر شوند جز از یک فامیل سیاسی در افغانستان شده و در یک پروسه ازاد سیاسی در جامعه نقش داشته باشد. شرکت طالبان در بدنه ای یک جامعه دیمکراتیک یعنی مرگ ایدولوژیک انها حساب میشود. در بعد اجتماعی هم طا لبان میدانند که به دلیل عملکرد تروریستی انها در گزشته در بین مردم افغانستان نه تنها قابل پذیریش نستند بلکه جامعه از ان ها نفرت دارند. عملکرد نظامی طالبان در طی چندین دهه بیان گر این واقعیت است که طالبان باور های سیاسی و اعتقادیشان را به زور و جبر به جامعه تحمیل میکنند. در بعد خارجی هم هوا داران یا حامیان طالب هم به خاطر به دست اوردن منافع سیاسی شان هیچ معیار و اصول انسانی را مراعات نه میکنند. برای انها منافع شان اولویت دارد. و این منافع با رسیدن طالبان به قدرت قابل عملی شدن نیست. اصلان طرح صلح با طالبان ریشه در سیاست ها و دکترین سیاسی کشور های حمایت کننده طالبان دارد( امریکا.اروپا .پاکستانی و کشور های عربی و ایران) ابته منافع این کشور ها در بعضی موارد با هم اختلاف هم دارد اما در رابطه با حاکمیت طالبان هم نظر استند .
دوم: شما در مورد ترکیب هیت افغانی تحت رهبری عبدالله ایراد های داشتید از جمله اینکه به جای دوستم چرا پسرش .بجای عطایی نور چرا پسرش؟ با انکه من در این مورد با شما هم نظر استم . ولی اگر بیایم صادقانه گپ بزنیم ترکیب هیت مذاکره کننده از طرف دولت افغانستان یک ترکیب متحد و منسجم نیست بلکه یک ترکیب مصلحتی دارد. ترکیب هیت دولت از عبدالله گرفته تا پسر عطایی نور زیر سوال است یک ترکیب خام و متزلزل . جامعه روشنفکر و مدنی افغانستان در ترکیب این هیت هیچ نقشی ندارند .
سوم:اینکه طالبان بعد از شریک شدندر دولت تصمیم یک جنگ خونین دیگر را دارند هیچ شکی نیست باید مردم افغانستان از دوران حاکمیت طالبان پند گرفته باشند که در ان زمان هم با پرچم سفید وارد افغانستاشدند ولی با قتل عام مردم و ایجاد ربع ووحشت در اکثر مناطق حکومت میکردن . پس باید یک نکته را در رسانه ها و در بین جامعه به مردم بگویم وان اینکه باید مردم امادگی لازم را برای دفاع از خودشان داشته باشند. چون تجربه نشان داد که در صورت کوچکترین خطر اقای خلیلی و محقق ایران. عطای نور و ربانی یا ایران یا ازبکستان یا تاجکیستان. گلبدین باز در پاکستان و عبدالله در هندوستان. و غنی
واحدی و... امریکا و دوستم هم ترکیه فرار خواهند کرد. تنها مردم میانند و دفاع از جان وخانه وناموس پس وظیفه داریم پیش از شکل گرفتن یک فاجعه انسانی مردم را از وقایع و خطرات طالبان اگاه و در همین زمینه روش های بهتر دفاعی را را به مردم اموزش بدهیم . زایرا با روش های درست دفاعی میتوانیم هم از خود دفاع کنیم و حتی میتوانیم پوزه هر زور گوی را به خاک بمالیم

>>>   در زمان ظهور طالبان این ملیشه پنجاپی بود یا همان آیساف پاکستان که داکتر نجیب را شهید کردند و یک تعدات مردم به سواد و جاهل افغان ازش پیروی میکرد ویک تعداد احمق و جاهل هنوز در روستاها ازش به اسم قرآن و جهاد پیروی میکند نامردم افغانستان دشمنان شأن را نشناسد همین حال روز ماست تا از زاده انگلیس یعنی پاکستان حساب شا نرا جدا نکند. وطن پرستان قر بانی خواهد شد به دستور پنجاپ.
امیری

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است