قابل توجه ی دادگاهای کیفری بین المللی، سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری!
اعتراف به اصل حیثیت و کرامت انسان تاریخ طولانی دارد. وقتی به ادیان توجه شود همه به کرامت انسان و بزرگی انسان معترف هستند. به بنیادی بودن کرامت انسانی تاکید شده است. در منابع اسلامی آمده است که هرکس انسانی را بدون گناه و موجب به قتل برساند مثل اینکه تمام بشریت را از بین برده باشد.

بر اساس بند 3 ماده اول منشور سازمان ملل متحد؛ یکی از اهداف سازمان ملل متحد صلح، امنیت و احترام به حقوق بشر است.
در ماده اول اعلامیه جهانی حقوق بشر بر این امر تاکید شده است که همه انسان ها دارای حیثیت برابر بوده همه دارای عقل و وجدان هستند.
در ماده سوم این اعلامیه آمده است که هرکس حق زندگی آزاد و امنیت شخصی را دارد.

در ماده اول اعلامیه اسلامی حقوق بشر آمده است که همه انسانها با هم برابر اند، هیچکس بر دیگری از لحاظ قومی، زبانی و نژادی برتری ندارد مگر در تقوا و پرهیزگاری. ماده 22 و 24 قانون اساسی افغانستان با صراحت رابطه به حفظ، تامین و کرامت انسان تاکید میکند. همچنان در ماده 23 این قانون رابطه به حق حیات آمده است که زندگی موهبت الهی است. هیچکس حق سلب کردن آن را از انسان ندارد مگر مطابق احکام شرعی.

با این وجود مردم افغانستان هم جزو جوامع بشری بوده و از حق حیات، آزادی، برابری و امنیت برخوردار اند. حق دارند مانند انسانهای جوامع دیگر در صلح و امنیت زندگی کنند. متاسفانه مردم افغانستان سال ها است که نه حق حیات دارند و نه حق آزادی، برابری و امنیت. هر روز بیشمار کشته و زخمی میشوند. قاتلین و جنایتکاران هم مشخص اند، در کشورهای همسایه و منطقه در بهترین هوتل ها و خانه ها تغذیه شده و توسط این کشورها آشکارا حمایت و پشتیبانی می شوند.

برای مثال گروه طالبان سال ها است که جرایم جنایت علیه بشریت و نسل کشی را مرتکب شده و مردم افغانستان را وحشیانه و وقیحانه به خاک و خون میکشانند و رهبران شان در پاکستان و کشورهای عربی نگهداری میشوند و در عیش و نوش بسر میبرند. سازمان ملل متحد، نهادهای ملی و بین المللی مدافع حقوق بشر این جنایت را می بینند بازهم خاموشی اختیار کرده اند.

مقامات امریکایی و زلمی خلیلزاد نماینده ویژه امریکا در امور صلح افغانستان جنایاتی را که گروه طالبان انجام میدهند و زنان، اطفال و جوانان افغانستان را از بین میبرند با چشم سر می بینند ولی با جدیت صدا بلند نمی کنند گویا که آنها هم در این کشتار و جنایات شریک اند. دیده می شود که یکتعداد جنایتکاران به شمول طالبان از سوی کشورها و نهادهای حمایت می شوند که آنها خود را مدافع حقوق بشر می دانند.

گروه جنایت کار و جنایت پیشه طالبان نه به صلح باورمند اند و نه هم مرگ و زندگی مردم افغانستان برایشان اهمیت دارد، از زمانی که مذاکرات صلح را شروع کرده اند اندک ترین تغییری را در رفتار، کردار و گفتار ظالمانه، وحشیانه و غیرانسانی شان نیآمده است. هنوز هم که هنوز است تشنه ی ریختن خون مردم غریب و مظلوم افغانستان اند.

دولت و مردم افغانستان در برابر جنایات گروه طالبان زیاد حوصله کرده و از خود خودگذری نشان دادند اما این گروه جنایتکار هر روز با انفجار، انتحار، حملات مسلحانه مردم افغانستان را مورد حمله قرار میدهند و از بین میبرند.
بقول حافظ شیرازی:
ما به این در نه پی حشمت و جاه آمده ایم
از بدِ حادثه اینجا به پناه آمده ایم

امروز برای ما مردم افغانسان دیگر چاره ی جز ارسال شکایت و عریضه مان به نهادهای ملی و بین المللی مدافع حقوق بشر، سازمان ملل متحد و دادگاه کیفری بین المللی نمانده است.
ما از سه گروه یا جناح شکایت داریم؛ اول گروه جنایت کار و مزدور طالب بخاطر به خاک و خون کشاندن مردم افغانستان، دوم کشورهای حامی این گروه جنایتکار که به شکل پنهانی و آشکارا این گروه را حمایت میکنند و به رهبران شان پناه میدهند بویژه پاکستان، اعراب و امریکایی ها که تنها روی منافع خود توافق کردند و بفکر مردم افغانستان نیستند، سوم از رهبران حکومت افغانستان شکایت داریم که جمهوریت را با همه امکاناتی که در اختیار داشتند با فساد، بی کفایتی و ضعف مدیریت بدنام ساختند و نظام را در پرتگاه سقوط مواجه ساختند. از همه ی اینها شکایت داریم، همه ی اینها در ویرانی، بربادی، انتحار، انفجار و کشتار مردم افغانستان شریک اند.

بدون شک مردم افغانستان هم به این نتیجه رسیدند که نه طالبان صلح میخواهند، نه امریکا و نه هم رهبران موجود حکومت افغانستان، همه ی اینها به نحوی جرایم نسل کشی، جنایت علیه بشریت، جنایات جنگی و جرایم علیه صلح را مرتکب شده اند و با این تغییر و تبدیلی ها و نشست و برخاست ها کار بجای نمیرسد. تنها راه حل باز کردن دعوی علیه اینها در دادگاه کیفری بین المللی می باشد.

احمد سعیدی

>>>   سعیدی صاحب محترم
در آنجا ها هم به قول اقبال:
من از این بیش ندانم که کفن دزدی چند
پی تقسیم قبور انجمنی ساخته اند
کس نباشد به خدا
غیر خدا
داد خواه من و تو

>>>   سازمان های بین المللی و حقوق بشر در افغانستان هنوز تحقیقات شان را در باره چین و درز ماتحت ایشچی ختم نکرده اند و سخت مشغول تحقیق هستند

>>>   آقای محترم احمد سعیدی !
بیایید این درد نامه را به شکل دادخواهی (عریضه ) در چند کاپی نوشته و با هرچه امضاهایکه ازمردم ممکن است وزن بخشیده به نهادهای بین المللی که شما نام برده اید بفرستیم و استغاثه نماییم و هم به جراید و روزنامه های مشهور جهان به خاطر نشر ارسال نماییم.
من به فرمودهء شما و قول حافظ از بد حادثه در خارج فراری یا پناه نشین استم واز نگاه فزیکی پیر و موی سفید در پهلوی شما و هموطنان نیستم
حاضرم مصارف این درد نامه هارا بپردازم . آدرس مکمل الکترونیکی خود را به شما در صورت اقدام به عمل میدهم
باور مند شما
م . ش. ف

>>>   آدرسی که برایش شکایت کرده اید هم بدرد نمیخورد و در جنایات شریک اند!
صالحی

>>>   سعیدی صاحب کاملا درست میفرماید صلح امدنی نیست و طالبان اهلیت صلح را ندارند طالبان فقط گورستان. این پاکستان است که همه را فریب داد و قومگرهای داخل نیز در این کاروان شامل شده طالبان وحشی را تقویت دادند.
در همین روزهای که در هلمند جوی خون روان است یک شخص میخیزد و میگوید که زبان فارسی خارجی است و کمال ناصر اصول عکسهای احمد شاه ابدالی را به ادارات دولتی نصب میکند این وضعیت همه نشان میدهد که نشانه ای از صلح وجود ندارد قبیله گراها خلقی با ای ایس ای و س ای ای و طالبان مزدور این کشور را به مخروبه تبدیل میکنند.
لیلا عجمی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است