گفتگو های حل منازعه (خروج قطعات اتحادشوروی) از افغانستان بهار ۱۹۸۲ در اجلاس کشور های عضو جنبش عدم انسلاک در دهلی نو اغاز یافت، کولد والت هایم سرمنشی سازمان ملل متحد خاویر پرزد کویار را که به زودی جانشین اش گردید نماینده خاص در امور افغانستان تعیین کرد.

گفتگو ها فراز و فرود های را با عبور از سران مختلف سیاسی در اتحادشوروی وقت از پرژنف، اندروپوف، چرنییکو، تا گرباچوف و وزاری خارجه چون گرومیکو تا شوارد نازی و در پاکستان از جنرال ضیاالحق تا بینظیر بوتو و وزاری خارجه اقاشاهی تا صاحب زاده یعقوب و زین نورانی و اینجا از کارمل تا دوکتور نجیب و وزرای چون شاه محمد دوست و عبدالوکیل در امریکا نیز از ریگان و بوش و شولتز عبور کرد و در ملل متحد بعد خاویر کوییار تا دیگه کوردویز و بنین سوان پشت سر گذاشت و سر انجام ترتیبات ژنیوا قبل از رسیدن به صلح با خروج قطعات شوروی عدم اماده گی انتقال مسالمت امیز و برخورد یک جانبه و کوتاه اندیشی های رهبران جهادی به جنگ خانمان سوز و ویرانگر تبدیل شد.

اکنون امضای موافقتنامه خروج نیروهای امریکایی با طالبان قبل از دسترسی به توافق جامع که مداخلات خارجی، اتش بس و ایجاد حکومت مشارکت ملی را به اتمام برساند، یکبار دیگر تاریخ جنگ های خونین و خانمان سوز گذشته را به ذهن تداعی میکند، ایا گروه های ذیدخل گاهی هم رویداد های ان سال ها را با جزییات مطالعه کرده اند و تجارب تلخ انرا می دانند، شکست امریکا و ترتیبات نا کام قرار داد بن را بیاد اورده می توانند. اگر نه ما بار ها محکوم به شکست خواهیم بود.

جاوید کوهستانی

>>>   این کدام گپ جدید نیست.
از وقتی که مذاکرات قطر شروع شده است،هر روز تمام مبصرین و نظریه دهندگان،این توافقات را همسان با توافقات ژنیو و خروج قوای امریکایی را از افغانستان،همسان خروج قوای شوروی از افغانستان و دعوت صلح دولت افغانستان را نیز همسان با مصالحه ملی داکتر نجیب میدانند.
یگانه چیزی که با قیمانده است عبارت از تشکیل دولت انتقالی طالبان در پاکستان و فرستادن زلمی خلیل را نزد اشرف غنی(مثل بینین سیوان نزد داکتر نجیب)و وادار ساختن اشرف غنی به استعفی و آمدن طالبان با کاروان های موتر های مسلح شان از بندر تورخم و بندر سپین بولدک به کابل.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است