حادثه خونین در مرکز آموزشی "کوثر دانش" در دشت برچی و حادثه خونین ولایت نیمروز و سایر ولایات دیگر که هر روز مردم ما را به خاک و خون میکشد برای هر انسان با وجدان خیلی درد آور و تکان دهنده است.
تعدادی از دوستان از من پرسیده اند عوامل تشدید جنگ و این نا امنی ها در کشور چی بوده میتواند که هر روز مردم ما تلفات میدهند.

به عقیده من چند عوامل مختلف دارد که قرار ذیل اند.
۱- پنج هزار طالب را که آقای اشرف غنی بدون قید و شرط رها کرده ۸۰ فیصد آنها دوباره به جبهات جنگ رفته تازه نفس هستند و به جنگ دوام میدهند که رهایی اینها جفای بزرگی است در حق مردم افغانستان.

۲- در این روز ها کشور های غربی و حامیان طالبان که از آنها حمایت میکنند سلاح و مهمات خیلی پیشرفته را بدسترس طالبان قرار دادند تا افغانستان و نیرو های امنیتی را ضربه بزنند و به قتل برسانند.
همه میدانند سلاح و مهمات که بدست طالبان قرار دارد زیادتر سلاح و مهمات کشور های غربی اند.

۳ - یک تعداد مردم افغانستان که از این دولت ناراض هستند چون میدانند این حکومت خیلی ضعیف و با مشکلات زیادی روبرو است در این روز ها با طالبان رابطه پیدا کرده اند و طالبان را حمایت مادی و معنوی مینمایند.
میدانم همه در انتظار صلح اند به باور اگر امریکایی ها بخواهند بدون اشتراک حکومت و مردم افغانستان صلح بیاورند این صلح شکننده خواهد بود و مورد قبول مردم افغانستان نیز نمیباشد.

پیشنهاد من این است بخاطر کنترول از این وضعیت رئیس جمهور باید در ابتدا اجماع داخلی را ایجاد کند اجماع داخلی هم زمانی ایجاد میشود که جناب رئیس جمهور باید از سیاست های غلط و اشتباه خود از همه مغدرت خواسته و به مردم رجوع کند و مردم هم از حکومت و نظام پشتیبانی کنند تا یک راه حلی برای جلو گیری از سقوط نظام جستجو شود.

در غیر آن اگر از این وضعیت بزودی جلو گیری و کنترول نشود یا کشور بطرف جنگ داخلی میرود یا خارجی ها از وضعیت فعلی سو استفاده نموده کوشش میکنند تا مردم افغانستان را یکبار دیگر زیر تسلط طالبان بیاورند.
به عقیده من هنوز فرصت های اندکی وجود که امیدوارم مردم افغانستان از عقلم سلیم کار بگیرند تا این فرصت اندک هم از دست نرود.

احمد سعیدی

>>>   آغای سعیدی!
خودت شاهد دوران حکومت داکتر نجیب بودی.
مردم همه دارای کوپون بودند و مواد ارتزاقی مفت و رایگان بدست می آوردند.
مردم با دولت هیچ نوع دشمنی نداشتند و نه رهبران دولت چور و چپاول میکردند و نظم و قانون همه جا حکمفرما بود و مردم شهر کابل خصوصاً هیچ نوع پروبلم امنیتی و اقتصادی نداشتند و هیچکس گرسنه وبی خانه و زیر خیمه نبود.
اما با همه اینها زمانی که پشتیبانی دولت شوروی از دولت داکتر تجیب قطع شد،خود بخود این دولت از بین رفت و مجاهدین آمدند و کابل را گرفتند.
حالا نیز بیست سال مکمل امریکا و قوای ناتو ازین رژیم پشتیبانی و دفاع کردند و معتقد شدتد که جنگ راه حل نیست و در بیست سال گذشته صد ها هزار افغان چه سربازان دولتی و چه طالبان و چه افراد بیگناه کشته و زخمی شدند و نیرو های خارجی نیز چندین هزار نفر تلفات دادند.
حالا مذاکرات صلح را در درجه براه انداختند.معلومدار طالبان این مذاکرات را به درازا میکشند تا قوای خارجی کاملاً از افغانستان بیرون شوند و آنوقت بیایند و قدرت را اشغال کنند.
در چنین حالتی دفاع مردم از دولت چه نتیجه یی میدهد؟
دولت آماده مذاکره است و از خود انعطاف پذیری نشان میدهد،اما طالبان این دولت را به رسمیت نمی شناسند و به جنگ ادامه میدهند و در آنطرف سرحد هفتاد هزار مسجد هر روز طالبان جدید تولید میکند و خلاصی ندارد.
درین حالت به نظر خودت قوای خارجی چه کند؟
بیست سال دیگر به جنگ ادامه بدهد و صد ها هزار نفر دیگر کشته و زخمی شوند و یا این که پشتیبانی خود را ازین دولت قطع کنند و دولت را به طالبان بسپارند و بخاطر قطع جنگ و خونریزی در افغانستان از دست آورد های بیست ساله خود صرف نظر کنند.
به نظر شما کدام واریانت بهتر است؟

>>>   سعیدی گپ مفت میزند. کشور های غربی کدامشان؟ یکتعداد مردم کی ها؟

>>>   سعیدی صاحب!
من با نوشتار تان نسبی موافقم مگر:
"پیشنهاد من این است بخاطر کنترول از این وضعیت رئیس جمهور باید در ابتدا اجماع داخلی را ایجاد کند....."
و خودتان در بالا هم گفتید كه؛
" پنج هزار طالب را که آقای اشرف غنی بدون قید و شرط رها کرده ۸۰ فیصد آنها دوباره به جبهات جنگ رفته....."
بنأ شما از اشرفک طالب که خود این جنایات را دامن زده است تمنا دارید که راه حلی را چاره سازی کند؟؟؟؟
آزاده

>>>   فقط تا ۳ نوامبر باید منتظر ماند.
با اعلام باخت ترامپ پاپی گک اش هم دمب خود را لای پای خود گرفته فرار میکند و توافقنامه ترامپ و هیبت شیطان هم باطل میشود.
آنگاه باید طالب کشی آغاز شود تا پاکستان خودش فریاد آتش بس را سر دهد.
مقاومت گران دلیر کمر ها را ببندید که فوج پاکستان بر شانه های طالب سوار است و ISI بر ناموس طالبان.

>>>   امریکا+پاکستان+طالب+افراطیون

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است