سودابه دانشجوی سال چهارم دانشکدۀ ادارۀ و پالیسی عامه است که بگونۀ معجزه آسا از حملۀ روز دو شنبه بر دانشگاۀ کابل نجات یافته‌است.
به گزارش طلوع، سودابه می‌گوید هنگامی که او و هم‌صنفی‌هایش صدای تیراندازی را در داخل دانشگاه شنیدند، جالی پنجره را پاره کردند و تمامی دانشجویان که در حدود چهل تن بودند خودشان را از پنجرۀ صنف شان که در طبقۀ دوم ساختمان بود، پایین انداختند.

سودابه آخرین دانشجوی این صنف چهل نفری بوده‌است که از پنجره خودش را پایین انداخته‌است. او می‌گوید بدلیل این‌که پنجره‌های دیگر صنف بسته بودند، تمامی هم‌صنفی‌هایش یکی یکی از یک پنجره خودشان را به پایین انداختند.

به‌گفتۀ سودا هنگامی که او از پنجره خودش را پایین انداخت، مهاجمان بر او شلیک کردند اما او به‌گونۀ معجره‌آسا نجات یافت: «همگی کلمۀ خود را خواندند فکر کردیم که خلاص هستیم، اما جالی پنجره باز شد. خالد، عمران و جلیل خود را انداختند و من هم جرأت پیدا کردم گفتم حتمأ من هم می‌توانم خود را بیندازم. در لبۀ کلکین رسیده بودم که فیرها به طرف من شروع شدند. تا آن وقت هم دل و نادل بودم، اما خود را انداختم و دویدن را شروع کردم.»
سودا هنگامی که از پنجره خودش را پایین انداخت مهاجمان بر او شلیک کردند.
سودابه می‌گوید که این رویداد بر روح و روانش تأثیر گذاشته‌است: «در خواب و بیداری با صنفی‌هایم هستم. دیوانه شده‌ام.»

فضیله دانشجوی دیگری است که از این حملۀ مرگبار نجات یافته‌است؛ اما گلولۀ داغ مهاجمان همانند یک چاقوی برنده، گلوی او را بریده‌است.
فضیله می‌گوید یکی از مهاجمان دوبار وارد صنفی شد که او و هم‌صنفی‌هایش در داخل آن گیر مانده بودند؛ بار نخست بر هم‌صنفی‌هایش شلیک کرد و بیرون رفت و بعد از مدتی دوباره برگشت و درمیان دانشجویان بمب ‌‎دستی پرتاب کرد.
فضیله اقبال نیک داشته‌است که هرچند گلولۀ مهاجم گلوی او را درید، اما زنده ماند.
فضیله اکنون در شفاخانه‌ای در کابل بستری است.

فضیله قصه می‌کند هنگامی که زخمی شد، امیدش از زندگی قطع شد و با خود فکر کرد که اگر خودش نجات نمی‌یابد باید به دیگران کمک کند تا آن‌ها نجات یابند؛ او نخست به برادرانش که در دانشگاۀ کابل دانشجو هستند، پیام گذاشت و سپس از طریق آن‌ها شمارۀ نیروهای امنیتی که برای نجات دانشجویان به محل آمده بودند پیدا کرد. او شمرده شمرده پیام نوشت و نیروهای امنیتی را راهنمایی کرد تا او و یک هم‌صنفی دیگرش را که زنده مانده بودند، نجات دهند: «همان لحظه من کلمه خود را می‌خواندم و پیام کردم؛ زیاد پیام کردم. گفتم من که می‌میرم شاید یک یا دو ساعت زنده بمانم اما دیگران باید نجات پیدا کنند.»

حسیب‌الله احمدزی، دانشجوی دیگری است که از مرگ قطعی در دانشگاۀ کابل نجات یافته‌است. او نیز می‌گوید مهاجمان هرآن‌که را پیش روی شان می‌‌دیدند به گلوله می‌بستند: «دوباره می‌روم به صنفم، به درس‌هایم و از هر طریقی دوباره به ملت و کشور کمک می‌کنم.»

در حمله بر دانشگاۀ کابل ۲۲ تن جان باختند. بسیاری از قربانیان دانشجویان بودند.
در حملۀ روز دوشنبه بر دانشگاۀ کابل دو مهاجم دخیل بوده‌اند. در این حمله بیست و دو تن جان باختند و در حدود چهل تن دیگر زخم برداشته‌اند.

کد (9)

>>>   ریاست امنیت ملی کجاست وچی مصروفیت دارد>>
حالا هرکس را که دل شان خواسته باشد مجرم وطراح اصلی معرفی میکنند چون این اداره ناکام وغیر کار امدآنقدر کفایت ندارد که بتواند مجرم اصلی را شتاسائی ودستگیر کند بنا به دروغ وتهمت یک فرد بیگناه را از روی خصومت شخصی معرفی میکنند و.صد ها هزار افغانی پول یا دالر امرذیکارا مصرف میکنند تا مانند فلم های هندی آن فرد را عهر طوری شده مجرم ثابت کنند
خداوند این افراد مافیائی وگمراعه را نابود سازد

>>>   شش تروریست مجهز با اسلحه صقیل وخفیف به دانشگاه کابل با حمایت باند غنی طلب و قوای ناتو حمله کرد . وبیش از صد نفر راشهید ساخت وده ها زخمی .بعد شش ساعت جنگ هم تروریستان توسط قوای واکنش سریع ناتو از محل نجات وبه منطق امن ونامعلوم منتقل گردیدند

>>>   آیا DNA تروریستان مردار شده در صحنه ثبت شده؟
آیا پدر و مادرشان شناسایی شده تا بیایند و به فامیل های شهدا جواب بدهند که چرا همچو اولاد بد بخت نربیه کردند؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است