کابل در حال فرونشست است. با این روندی که این شهر پیش می‌رود، در آینده‌ای نه چندان دور دچار خطر فرونشست وحشتناکی می‌شود. یک رابطۀ قوی بین تغییرات سطح آب زیرزمینی و فرونشست وجود دارد. خشک‌سالی و عمل‌کردهای ضعیف مدیریت آب، رشد سریع جمعیت و دهه‌ها بی‌ثباتی سیاسی باعث شده است که شهر کابل اخیراً دچار تنش آبی شود که بستگی زیادی به برداشت آب‌های زیرزمینی دارد. استخراج بیش از حد و طولانی‌مدت آب‌های زیرزمینی باعث فرونشست زمین می‌شود.

آب آشامیدنی کابل از حفر چاه‌های ۱۵۰ – ۲۰۰ متری در منطقۀ شهری، به خصوص مناطق کارته ۳ و کارته ۴ و سرک ۷ و ۹ دارالامان به دست می‌آید و تصفیه می‌شود. این در حالی است که جمعیت خارج از تحمل زمین بر آن مناطق ساکن است. پس از مدتی که چاه‌ها خشک شد، در منطقۀ دیگری چاه‌های جدید حفر می‌شود. برای مناطق مسکونی، چاه‌های ۵۰ متری و برای شرکت‌های آب، چاه‌های ۱۵۰ – ۲۰۰ متری حفر می‌شود.

جالب این‌جا است که چاه‌ها بدون مجوز لازم حفر می‌شود. در کابل هرکس اجازه دارد در حیات خانۀ خود چاه حفر کند. تعداد چاه‌های حفرشده در منطقۀ شهری کابل دقیق بررسی نشده، ولی می‌توان گفت که به اندازۀ هر خانه، در این شهر چاه حفر شده است. دولت برنامه‌ای برای این معضل ندارد. کسی چاه ۱۰۰ متری حفر می‌کند و با این عمل میزان آب چاه‌های مجاور را کاهش می‌دهد. در برابر این اقدام، همسایه چاه ۱۵۰ متری حفر می‌کند.

میزان فرونشست عمدتاً تابع تغییر سطح آب زیرزمینی در کابل است. فرونشست زمین کابل در بعضی از مناطق ۸٫۲ سانتی متر و در منطقه دیگر ۳٫۳ سانتی متر در سال است.

نشست زمین، پدیدۀ فوق‌‌العاده خطرناکی است و از آن بعنوان آخرین و غیرقابل بازگشت‌ترین مرحله از فرآیند بیابان‌زایی یاد می‌شود. کابل یک دشت آبرفتی است و زمانی‌ که زمین نشست می‌کند، آبرفت‌‌های درشت‌دانه به‌ هم می‌چسبد و فضای خالی آن‌ها پر می‌شود و دیگر امکان انباشت آب در این سفره‌ها از بین می‌رود. سرزمینی که امکان انباشت آب شیرین در زیر سطحش را از دست بدهد، از نظر امنیت اجتماعی با تنش‌‌های جدی مواجه و مقدمه مهاجرت‌های محیط زیستی فراهم می‌شود.

فرونشست زمین یکی از مخاطرات ژئومورفیک محسوب می‌شود که دارای حرکت کند است و در بلندمدت آثار مخرب خود را نشان می‌دهد. وقوع این مخاطره می‌تواند عاملی در ایجاد و تشدید آسیب‌پذیری کانون فعالیت‌های انسانی واقع در بسترهایی با زیرساخت مخاطره‌آمیز طبیعی باشد. در چنین شرایطی شناخت کافی از درجه و میزان آسیب‌پذیری و تحلیل و تبیین ویژه‌گی‌ها و شرایط گروه‌های انسانی، تأسیسات و مکان‌هایی در معرض خطر می‌تواند مجال برنامه‌ریزی و آراسته‌گی محیطی فضا در جهت تعدیل خطرپذیری و به تبع آن دوری از بحران را فراهم آورد.

فرونشست زمین یا پایین‌رفتن قسمتی از سطح زمین، اغلب به‌ صورت تغییرات ارتفاعی عمودی سطح زمین قابل مشاهده می‌باشد که با جابه‌جایی‌های اندک افقی نیز همراه است. به عنوان نمونه ترک‌خوردن دیوارها، کج‌شدن ستون‌های برق و… از نشانه‌های فرونشست زمین است.
از علل اصلی بروز پدیدۀ فرونشست، سیاست‌گذاری نادرست و یا نداشتن سیاست‌گذاری ومدیریت‌نشدن صحیح در بهره‌‌برداری از منابع آب زیرزمینی است که در نتیجه سفره‌های زیرزمینی هر روز خالی می‌شود.

خشک‌سالی و کاهش سطح آب‌های زیرزمینی و برداشت‌های بی‌رویه در کابل نشان می‌دهد که فرونشست زمین به طور قابل ملاحظه‌ای زیاد بوده ‌است. یکی از عواقبی که فرونشست زمین می‌تواند برای کابلی‌ها داشته‌ باشد، نشست زیرساخت‌های لوله‌ای زیر زمین و نشست آسفالت خیابان‌ها است که استهلاک عمرانی را بالا می‌برد. از عواقب دومی، آلودگی‌های زیست‌‌محیطی خواهد بود.

وقتی آب در زیر زمین است، مانند ستون عمل می‌کند و لایه‌های خاک را نگه می‌دارد؛ اما وقتی از آب برداشت بی‌رویه شود، باعث سست‌شدن زمین می‌شود و ارتفاع خاک کم می‌گردد و نشست می‌کند.

باید ما وظیفه محیط زیستی خود را در قبال رفتار با طبیعت بدانیم و تلاش کنیم میزان ذخیره آب را با میزان برداشت‌ آن در کابل متعادل سازیم و طرح‌های تعادل‌بخشی را با شدت بیش‌تری اجرا کنیم. مجوز حفر چاه‌های غیرمجاز و توسعه کشاورزی، به ‌خصوص محصولات آب‌‌بر را صادر نکنیم. بر حفر چاه نظارت داشته باشیم و میزان آب‌های زیرزمینی را به طور مستمر اندازه‌گیری کنیم.»

روزنامه ۸ صبح

>>>   مــــردم زیاد گناه کرده اند ، قیامت نزدیک شده ، برای علما کمک نمیکنند حلا قهر خداشده ومارابزمین فرو میبرد
مردم هرچه زود تر باید توبه کنند وهرچه پولی که دارند برای علما بدهند تا خداوند مارا نجات دهد
ر

>>>   در گذشته از طرف ریاست جیودیزی و کارتوگرافی همه ساله نشست زمین بر اساس لیول درجه اول محاسبه میشد اما از برکت متفکر صاحب ریاست جیودیزی و کارتوگرافی از بین رفت.

>>>   مدیریت آبهای شیرین و آشامیدنی بدون شک یکی از مهمترین وضایف دولت مسول است و همچنان تشویق و ترغیب و بیداری مردم برای سرفه جویی در استفاده از آبها. اما در این مورد خاص باید بگویم که متن این خبر در باره فرونشست آب در کابل، بیشتر نظریه انجیو ها میباشد که آب خت کن ماهی بگیر میماند. عزیز برادر، راه حل اصلی داشتن یک دولت مسول و مردمی است و ما هزار ها بحران جدی دیگر هم داریم که باید به آن رسیدگی شود مانند فقر و بیکاری، کشت و خون و ناامنی و فساد.. تا زمانیکه یک دولت مسلمان، مسول و مردمی نداشته باشیم، با کلخ ماندن و از آب تیر شدن مشکلات ما حل نمیشود.
اصلا چرا باید تقریبا یک ربع تمام نفوس افغانستان فقط در کابل جمع شوند در حالیکه در دیگر ولایت های افغانستان آب فراوان، طبیعت زیبا، زمین های سرسبز... سرشار غیر قابل استفاده مانده اند؟؟؟ آیا در این باره فکر کرده ای؟؟ تا که از چنگ استعمار خود را خلاص نکنیم، حال ما از این بدتر میشه.
پس ساده ترین راه حل آن مدیت آبهای شرین و آشامیدنی کشور و توزیع آن به خانه های مردم میباشد که هزینه ای چندانی هم ندارد و منبع خوب درآمد برای دولت هم میباشد و از حفر چاها هم جلوگیری میشود. به احتمال زیاد شما حتما از یکی از کشور های همسایه و یا نزدیک مانند هند، پاکستان، ایران.. دیدن کرده باشید، چگونه آب های خود را مدیریت کرده اند در حالیکه نفوس این کشور های به مراتب از افغانستان بیشتر بوده و منابع آب شرین شان به مراتب از افغانستان کمتر است. پس بیایید کمر همت ببندیم و به حرف های خارجی ها اعتماد نکنیم.. ما هر چیز داریم به جز از رهبران مومن با درایت و با لیاقت و وطن دوست....
با احترام
آرین

>>>   خدا کند ارگ ریاست جمهوری وارگ سپیدار عبدالله
به طور کامل فرو نشست کند که مردم افقانستان
از دست این ترس هایی پول پرست وبی اراده
راحت شونند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است