نشست وزیران ناتو پایان یافت اما دبیر کل آن گفت که در نشست، تصمیمی در مورد ماندن و رفتن از افغانستان گرفته نشد.

پیام ناتو، پیام دو پهلو است که در برزخ ماندن و رفتن قرار دارد در میان ماندن و رفتن سرگردان می باشد و نمی تواند خود را از این برزخ بیرون کند.
ناتو با این پیام نامشخص برای رفتن و ماندن، برای هر دوطرف طالبان و دولت چراغ سبز دارد.
به طالبان می گوید که آماده ی رفتن است، اگر طالبان با ت‌وافق صلح در میز مذاکره این زمینه را مساعد کند.
به دولت افغانستان نیز می خواهد تفهیم کند که بیشتر از این نمی تواند در گیر طولانی ترین جنگی باشد که بصورت تصادفی پایش کشانده شده است.

ناتو می خواهد راه رفتن آبرومندانه برایش پیدا شود که تصویری از شکستش در افغانستان بعد از بیست سال جنگ ترسیم نشود.
ناتو چاره ای جز رفتن ندارد، چونکه امریکا می رود و اروپایی ها بدون امریکا یک روز هم باقی نمی مانند.

محمد اکرام اندیشمند

>>>   در زمانهای قدیم در شهر کهنه سابق کابل منطقه رکا خانه و خرابات که کوچه های تنگ داشت و خانه ها تقریباً رو بروی هم بود،دو نفر خانم ها ار کلکین های خانه هایشان سر های خود را بیرون کشیده بودند و با هم جنگ میکردند و یکدیگر را داو و دشنام میدادند.
در مابین کوچه یک بابه سرسفید که در سر خر خود گنده و گل سرشوی بار کرده بود،صدا میکرد:
گندنه رفت آ.
گل سرشوی رفت آ.
در همین وقت بکی از خانم ها طرب دیگرش گفت:
هی همی چیز بابه خرکار در چیزت!
بعد از چند دقیقه جنگ خانم ها خلاص شد و چپ و آرامی شد.
اما بابه خرکار ماندن والا نبود و میگفت:
حالی ما بریم با باشیم؟
حالا در افغانستان هنوز جنگ خلاص نشده است و ناتو میگوید که حالی ما بریم و یا باشیم؟
اگر باشید هم جنگ است و اگر بروید هم جنگ است.هیچ فایده بی بودن و یا نبودن شما ندارد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است