پرداختن ده‌ها هزار افغانی از سوی ریاست جمهوری برای خوانش نادرست چهار جمله!
هفته‌ی پیش همایش "بازخوانی اندیشه‌های امیرعلی‌شیر نوایی" در هرات برگزار شد. کارهای اجرایی این همایش را خلاف لایحه‌ی وظیفه، بخش فرهنگی ریاست‌جمهوری افغانستان بر عهده داشت.

به‌منظور گردانندگی نشست افتتاحی این همایش که هفت سخن‌ران داشت، سه گوینده‌ی بانو از کابل به هرات اعزام شده بودند. هزینه‌های: تکت دو طرفه‌ی هواپیما‌، اقامت در هوتل شماره یک، غذا و سایر مصرف‌های این سه گوینده کم‌از‌کم صدهزار افغانی شد. وظیفه‌ی گویندگان این بود که چهار جمله، شبیه مفهوم‌ این جمله‌ها بگویند:
"از جلالت‌مآب فلانی می‌خواهیم به جای‌گاه بیایند و بیانیه‌ی خود را ایراد کنند. از محترم فلانی تشکر".

طنز مساله این است که این سه گوینده‌ی سوغاتی کابل، همین چهار جمله را هر بار اشتباه می‌خواندند. خلاصه این‌که خوانش چهار جمله -آن‌هم اشتباه- ده‌ها هزار افغانی هزینه روی دست حکومت گذاشت.

برگزاری این همایش در نفس خود کار ستودنی‌بود؛ اما ضغف دانایی و توانایی کارکنان ریاست جمهوری و کمبود ظرفیت بشری در این سازمان، سبب شد که با وجود صرف هزینه‌ی سنگین، همایش یادشده علاوه بر ضعف جدی یادشده، نارسایی‌های زیاد دیگری نیز داشته باشد که ایجاب نقدی مفصل دارد.

پیشنهادم به دستگاه ریاست جمهوری این است که اجرای چنین کارها را به سازمان‌های مسۇول آن بگذارد؛ زیرا کارنکردن بهتر از بدکارکردن است.

احمد ضیا رفعت

>>>   خوب وقتی پول ترمیم و مرمت بنا توسط ازبکستان تامین میشود مافیای ارگ باید یک طوری خودش را از دم گاو آویزان کند.
آتش خاوری

>>>   در زمانهای که ما در افغانستان بودیم و متینگ ها و مارش ها صورت میگرفت،درین میتینگ ها و مارش ها همینطور بیانیه ها داده میشد:
از جلالتمأب فلانی خواهشمندیم تا بر سر ستیژ تشریف بیاورند و بیانیه عالمانه خویش را تقدیم هموطنان محترم نمایند.

این که در طول این سی سال گذشته مهاجرین از ایران و پاکستان دوباره به افغانستان آمدند و در سیستم تعلیم و تربیه و فرهنگ و کلتور و ادبیات افغانستان تغیرات آوردند،گناه مردم نیست،بلکه گناه کسانی است که این کار را کردند و دولت نیز جلو آنها را نگرفته است.

>>>   از دم خر آویزان کردن و دختران بزک کرده را برای چنین شرایطی لازم است. ننگ بر غنی و دار و دسته غنی

>>>   مرکز فحشا و فاشیزم را به امورات فرهنگی چه کار

>>>   این ها اسناد تحصیلی ماستری رشته ادبیات داشتند صرف با این تفاوت که چون وقت نداشتند که عملا در درسخانه بنشینند بنا اسناد جعلی از ییک دانشگاه هند بدست آوردند تا بتوانند بیشتر خدمت کنند!!!
حکومت افغانستان باید از کشور دوست وبرادردوقلوی کرزی یعنی پاکستان بخواهد تا به تعداد پنجهزار سند تحصیلی ماستری وپنجهزار سند تحصیلی دکتورا برای تعدادی از جوانان افغانستان چاپ وازطریق سفارت یا توسط رئیس پارلمان که بعدا می آید بفرستدتاتعدادی از جوانان ما با داشتن ایتن اسناد بتوانند درشعبات دولتی شامل کار شوند وخدمت کنندمل کار شوند

>>>   این مقبره خان عبدل غفار خان یا کدام خان دوسره دیگر پاکستانی نیست که مافیای قومی اوغان های ارگ پول مصروف آنرا بدهند، معلوم است که مصرف آنرا کشور های فرهنگدوست همسایه و همفرهنگ میپردازند۰
هیواد شینکی

>>>   در شرایط کنونی هیچ مرجع و هیچ مقام نمیداند که کدام کار در حیطه صلاحیت شان است. تدویر چنین گردهمایی ها در سطح یک ولایت باید از کارکردهای مجتمع فرهنگی و مراجع ذیربط همان ولایت تحت نظارت مستقیم وزارت فرهنگ و اطلاعات باشد مسوولیت برگزاری چنین محافل را وزارت مذکور دارد و یک نماینده از مرکز و انهم از اکادمی علوم باید طور مهمان دعوت گردد.این است سلسله مراتب کار که در زمانهای نه چندان دور در افغانستان صورت میگرفت. امروز هر وزارت و ریاست ده نفر سخنگو دارد ...مسوولین از رویا رویی با مردم میترسند.یادم است زمانی در یکی از جلسات حزبی در سالهای ۱۳۶۰ در کابل اشتراک داشتم . در این جلسه ای عمومی کارمندان عالیرتبه به سطح وزیر و معین شرکت داشتند و شخص سخنگو ببرک کارمل بود. بعد از سخنرانی مبسوط و همه جانبه مشخصا خطاب به حاضرین گفت که تاجاییکه خبر دارم موتر های دولتی پرده های عقبی دارد ایا شما از مردم رو میگیرید میشرمید که با مردم چشم به چشم شوید؟؟؟ بعدا به سید محمد گلاب زوی که وزیر داخله بود امر کرد که به جایش ایستاد شده و در برابر سوالاتش پاسخ بدهد. چند جنرال اردو نیز مورد عتاب او قرار گرفتند و تنزیل رتیه شدند... هدف از یاد اوری این موضوع این است که رهبران باید افراد مسوول و کارکشته را به کار ها بگمارند تا از خیانتها جلو گیری شود.
در روزهای ماه جوزا سال ۱۹۹۲ که تازه جهادی ها به قدرت رسیده بودند
و در اسمان هفتم راه میرفتند در شهر چاریکار احمد شاه مسعود د ریک جلسه متشکل از اعضای حزب دموکراتیک خلق و قوماندانان جهادی شرکت کرد. او یک به یک تعدادی از قوماندانان را مورد پرسش قرار داد که در یک مدت کوتاه این همه ثروت از کجا شده است و این هم بیادم است که مسعود خطاب به قوماندانان جهادی کرده وگفت که پاک نفس بودن را از حزبی ها بیاموزید . اینها تا زمانیکه در قدرت هم بودند صرف با معاش تعیین شده زندگی میکردند نه باغی کسی را غصب کرده اند و نه زمین کسی را ...کاش افرادی چون مسعود با دولت وقت دست به هم میدادند و در بهسازی کشور سهیم میبودند ...ولی افسوس که همه چیز برباد شد و زمینه برای استفاده عده ای از دزدان بنام امپراتور سمت شمال و سمت شرق و غیره یکجا با تحصیل یافتگان غرب که در دزدی کمتر از رهبران تنظیمها نبودند مساعد گردید.
یارمند

>>>   خصوصا با نجیب که صندوق های پر از طلا افغانستان حالا سر از هندوستان کشیده و قد بلند کرده صدا میزند که تا کی مرا این قسم به تنهایی و بیهوده به مصرف میرسانید ؟ چرا مرا که عاید و ثروت معنوی یک کشور هستم آبرو مندانه مانند کشور های کفری در پشت شیشه های مفشن و زیننتی نگذاشته و از سیاران و دیگر انسان های معدن دوست پول آبرومندانه نمیگیرید و برای فرزندان نوین تان به مصرف نمیرسانید ؟ که هم من در وجودم ببالم و توانسته باشم که با زرافت و اصلیت خود برای یک کشور و سر زمین ادای رسم فعالیت وجدانی و ایمانی انجام داده باشم و هم کسانی که مرا به طریقه خودم مورد قدر دانی و احترام قرار داده با خود ببالد ؟ که مرا در خانه های تاریک و در سیاه چال ها انداخته بر حسب ضرورت شخصی تان تمام هویت مرا زیر سوال قرار دادید ؟ او مردم که دم از خلق میزنید از احمد شاه ابدالی گرفته تا حال یکبار تاریخ را مرور کنید دست از جهالت بردارید اگر واقعا نجیب ببرک کارمل و ترکی کرزی و غنی فعلی از کارکشتگی و علمیت برخوردار میبود دیگر 6000000 انسان را چرا در زیر پول و پلچک ها میداشتیم ؟ سر به گریبان کنید از خود بپرسید ؟ مرگ دانشمندان هر کدام محصولات از همین قبیل انسان ها است که بعضی وطن داران ا
ز آنها به نیکی یاد میکنند . یکی را نام میبرم آیا انسان در این سرزمین وجود خواهد داشت که از مرگ یما سیاوش اندهگین نشده باشد ؟آیا از این قبیل انسان ها خود شان برای یک مملکت سرمایه و ثروت معنوی نیست ؟ که کشت ؟ چرا کشت ؟ به چه دلیل کشت ؟ این ها همه فرآورده های از همین قبیل انسان ها است . ببرک ؛ نجیب ؛ و تا حال هرکه به جوکی ارگ رسیده

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است