نیروهای خارجی پس از ۲۰ سال حضور در افغانستان، اکنون در حال خروج هستند و شکست آمریکا در روزهای اخیر شتاب بیشتری گرفته است؛ این کشور حتی دیپلمات‌های خود را نیز خارج می‌کند.
به گزارش تسنیم، در حالی که طی 20 سال اخیر هزاران انسان بی‌گناه در افغانستان به کام مرگ رفته‌اند، اکنون خروج غیرمسوولانه نیروهای خارجی از افغانستان شتاب بیشتری گرفته است و رویدادهای بسیاری نیز در کشور رخ داده است.

در ادامه برخی از مهمترین رخدادهای دو دهه حضور بی حاصل نیروهای خارجی آمده است:

7 اکتبر 2001
نیروهای آمریکایی پس از حملات 11 سپتامبر به افغانستان حمله کردند و دیگر کشورها بزودی پس از این حمله به ایتلاف نظامی به رهبری آمریکا پیوستند و پس از چند هفته دولت طالبان را سرنگون کردند.

4 فوریه 2002
آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا موسوم به سازمان «سیا» برای نخستین بار از هواپیماهای بدون سرنشین برای کشتن اهداف معین استفاده کرد. این حمله در ولایت پکتیا و در نزدیکی شهر خوست صورت گرفت و پس از آن نیز استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین به یکی از تاکتیک‌های متداول و جنجالی کاخ سفید در زمان ریاست جمهوری اوباما تبدیل شد.

11 آگوست 2003
ناتو فرماندهی نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت در افغانستان موسوم به «آیساف» را به عهده می‌گیرد. وظیفه این نیروها کمک به دولت افغانستان برای تامین موثر امنیت بود تا از تبدیل افغانستان به پناهگاه تروریست‌ها جلوگیری شود.

افغانستان نخستین ماموریت نیروهای ناتو خارج از اروپا بود و در این زمان بیش از 10 هزار نظامی آمریکایی در افغانستان حضور داشتند اما تغییر تمرکز آمریکا بر جنگ عراق این اجازه را به طالبان داد تا تجدید قوا کرده و کنترل برخی نقاط کلیدی در افغانستان را بازپس‌گیرند.

4 ژانویه 2004
در ولایت «خوست» در کمین طالبان، نخستین نظامی آمریکایی کشته شد.
یادآوری می‌شود که تا سال 2021 میلادی حدود 2 هزار و 400 نظامی آمریکایی در افغانستان کشته شدند.

9 اکتبر سال 2004
«حامد کرزی» نخستین انتخابات ریاست جمهوری افغانستان را پس از سرنگونی طالبان با 55 درصد از آرا پیروز می‌شود.
در نخستین دور ریاست جمهوری‌ روابط کرزی با واشنگتن به دلیل تلفات بالای غیرنظامیان افغان توسط نظامیان آمریکایی سرد شد.
کرزی در دور دوم انتخابات نیز در انتخاباتی که در آغشته به تقلب و مشارکت پایین رای‌دهندگان در سال 2009 نیز به مدت 5 سال دیگر به در مقامش به عنوان رییس جمهور افغانستان ابقا شد.

1 دسامبر 2009
اوباما اعلام کرد که 30 هزار نظامی دیگر را به افغانستان اعزام می‌کند. اعزام این نیروها شمار نیروهای آمریکایی را به بالاترین مقدار خود و مجموع 100 هزار نظامی رساند.
این اعزام به درخواست ژنرال «استنلی مک‌کریستال» فرمانده ارشد نظامیان آمریکایی در افغانستان صورت گرفت که هشدار داده بود در صورت عدم اعزام نیروهای بیشتر آمریکا احتمالا در این جنگ شکست خواهد خورد.

7 ژوئن 2010
جنگ افغانستان وارد صد و چهارمین ماه شد و از جنگ ویتنام (103 ماه) به عنوان طولانی‌ترین جنگ تاریخ آمریکا پیشی گرفت. بسیاری از منتقدان جنگ افغانستان نیز مقایسه این جنگ با جنگ ویتنام را آغاز می‌کنند اما اوباما آن را «برداشت غلط از تاریخ» می‌خواند.

23 ژوئن 2010
اوباما جنرال مک‌کریستال را برکنار کرد و پس از آن نیز باوجود تردید دموکرات‌ها و متحدان آمریکا درباره جنگ افغانستان تصریح کرد که این برکناری تغییری را در رویکرد آمریکا در افغانستان بوجود نمی‌آورد.
برکناری مک‌کریستال نخستین بار در 60 سال اخیر بود که رییس جمهور آمریکا مستقیما دخالت کرده و یک فرمانده ارشد نظایمی را در میدان جنگ برکنار می‌کند.

2 می 2011
«اسامه بن‌لادن» سرکرده القاعده در حمله تفنگداران دریایی آمریکا در پاکستان کشته شد. این نیروها با چرخبال های رادارگریز شبانه به اقامتگاه بن‌لادن در ابیت آباد آمده و در یک یورش 5 نفر را کشتند. پس از این حمله نیز نیروهای آمریکایی جسد اسامه را به دریا انداختند.

21 فوریه 2012
پس از سوزاندن چند جلد قرآن توسط نظامیان آمریکایی در پایگاه این نیروها و واکنش شدید و اعتراضات گسترده مردم در افغانستان جنرال «جان الن» فرمانده ارشد نظامیان آمریکایی دستور بررسی این رویداد را داد و پس از آن نیز سخنگوی نیروهای ناتو مدعی شد که قرآن‌ها بطور اشتباهی سوزانده شدند.

18 ژوئن 2013
طالبان بطور رسمی برای تسهیل گفتگوهای صلح دفتر سیاسی خود در قطر را افتتاح کرد اما به دلیل برافراشته شدن پرچم «امارت اسلامی» در این دفتر کرزی پیش از آغاز گفتگوهای صلح از این مذاکرات خارج شد.

31 می 2014
طالبان یک نظامی آمریکایی را در تبادل برای آزادی 5 زندانی این گروه از زندان گوانتانامو آزاد کرد.

28 دسامبر 2014
با پایان ماموریت نیروهای آیساف ماموریت جنگی نیروهای بین‌المللی در افغانستان پایان یافته و ماموریت «حمایت قاطع» برای آموزش، مشاوره و کمک به نیروهای امنیتی افغان آغاز می‌شود.

18 آوریل 2015
گروه تروریستی داعش نخستین حمله خود را در افغانستان انجام داد و انفجار یک موتر بمب‌گذاری شده در شهر جلال‌آباد بیش از 30 کشته و 100 زخمی برجا گذاشت.

28 سپتامبر 2015
طالبان کنترل شهر قندوز در شمال افغانستان را بدست گرفت. این نخستین بار از آغاز جنگ در سال 2001 است که این گروه یک شهر بزرگ را تحت کنترل گرفته بود. در سوم اکتبر نیز حمله هوایی آمریکا بر بیمارستان پزشکان بدون مرز سبب کشته شدن 42 غیرنظامی شد و ژنرال «جان نیکلسون» فرمانده نیروهای آمریکایی و ناتو در افغاستان پس از گذشت مدتی از این حمله به ابراز عذرخواهی اکتفا کرد.

20 ژانویه 2017
ترامپ رییس جمهور جدید آمریکا شد و در زمان ریاست جمهوری وی حملات هوایی افزایش یافت. در آوریل این سال نیز آمریکا بزرگترین بمب غیر اتمی در زرادخانه خود را در افغانستان به کار برد.
در ماه آگوست نیز پس از ماه‌ها بررسی استراتژی خود برای افغانستان را اعلام کرد و در این استراتژی برخلاف استراتژی اوباما برای خروج نیروها جدول زمانی تعیین نشد.

7 ژوئن 2018
اشرف غنی رییس جمهور افغانستان به مناسبت عید فطر به طالبان پیشنهاد داد که دو طرف به مدت دو هفته آتش بس کنند و چند روز پس از آن نیز طالبان چند روز پس از اعلام آتش‌بس دولت نیز به مدت 3 روز آتش‌بس اعلام کرد.

29 فوریه 2020
آمریکا در توافقی با طالبان و مشروط به پایبندی این گروه با مفاد آن متعهد شد که همه نظامیانش را تا یک می سال 2021 از افغانستان خارج کند. آمریکا همچنین دولت افغانستان را تحت فشار قرار داد تا 5 هزار زندانی طالبان را آزاد کند.

12 سپتامبر 2020
دولت افغانستان و طالبان مذاکرات بین‌الافغانی را پس از چند ماه تاخیر در دوحه قطر آغاز کردند.

2 دسامبر 2020
دولت افغانستان و طالبان بر سر کارشیوه مذاکرات به توافق اولیه رسیدند، یک پیشرفت قابل توجه که نخستین توافق مکتوب دو طرف پس از 19 سال جنگ بود.

14 آوریل 2021
«جو بایدن» رییس جمهور جدید آمریکا اعلام کرد که نظامیان آمریکایی فراتر از ضرب‌الاجل اول می در افغانستان باقی خواهند ماند اما تاکید کرد که همه نیروها بدون قید و شرط تا 11 سپتامبر افغانستان را ترک خواهند کرد.

26 ژوئن 2021
بایدن با اشرف غنی و عبدالله عبدالله در کاخ سفید دیدار کرد و با تعهد بر ادامه کمک‌های امنیتی تصریح کرد که افغان‌ها باید خود درباره آینده‌شان تصمیم بگیرند.

2 جولای 2021
آخرین نظامیان آمریکایی پایگاه هوایی بگرام واقع در 60 کیلومتری شمال کابل را درحالی ترک کردند که خشونت‌ها در سراسر افغانستان در بالاترین سطح خود قرار دارد.

کد (9)

>>>   حالا آنانیکه شعار "نه شرقی و نه غربی" را به ریشخند میگرفتند شاید (اگر هنوز به عقل آمده باشند) لمس کنند که این شعار کوتاه چه پایه کانکریتی و با ثباتی بوده است. در طول ۴ دهه اخیر تاریخ نشان داد که اتکا به شرق و غرب تکیه زدن بر حباب است. کشور ما از شعار 'همسایه بزرگ شمالی' تا 'دموکراسی بزرگ' جز بدبختی و ویرانی چیزی نصیب اش نشد و حتی همان جاسوسانی که گلو خودرا برای هر دو 'بزرگ' پاره کردندو میکنند خود مثل تفاله توسط 'بزرگ' ها بدور انداخته شدند و این ملت است که تاوان آنرا میکشد.
مگر جایگاه آنانی را که با شعار "نه شرقی و نه غربی" شروع کردند در همین ۴۰ سال ببینید و ضرورت نیست چیزی بنویسم (آنچه عیان است چه حاجت به بیان است). شاید باز دوستان بگویند که ما نفت نداریم مگر آنان در زیر چتر تحریم چقدر نفت توانسته اند بفروشند؟؟؟ ما با نفوس کم و بیش ۳۰ ملیونی نمی توانیم جور بیاییم (با آنکه پول از چار طرف دنیا بالای ما سر کرده است) پس مدیریت ۸۵ میلیونی با دروازه های بسته باید شهکار به حساب بیاید. پس به توانمندی سحر آمیز "نه شرقی و نه غربی" اگر باور نداشتیم ازین ببعدباید باور کنیم
آتش خاوری

>>>   آمریکا به بهانه جنگ با تروریسم و نابودی طالبان به افغانستان حمله کرد اما نه تنها طالبان را نابود نکرد که باعث مشروعیت جهانی به طالبان شد و افغانستان را در اختیار پاکستان و قطر و ترکیه که یاران طالبانند قرار داد

>>>   لا شرقیه و لا غربیه شعار قرآنی است.
شرق و غرب دو تیغه یک قیچی برای بریدن ریشه ملتهای جهان است. دیرفهم ها باور کنند. چهل سال حضوز نا مبارک شرق و غرب را تجربه کردیم و جز بدبختی چیزی عاید این مردم نشد و ... بس نیست؟ خلقی ها و پرچمی های شرق پرست و تکنوکرات های غرب پرست ننگ تان باد و شرم تان باد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است