آمر مسعود که ترور شد، برایش فاتحه خوانی کردیم، چند سالی همایش برگزار شد و حتی عنوان مسعود شناسی را نیز شامل ادبیات سیاسی ما کردند، بنیاد مسعود راه انداختند اما به اصل ماجرا که عبارت از پیام اصلی ترور مسعود بود، هیچ‌گاهی پرداخته نشد... همین وسط انفجار مهیب دیگری تکان مان داد و این بار پروفسور برهان‌الدین ربانی، مرشد و رهبر مسعود را نیز کشتند! اندکی سر و صدا راه انداختیم اما در نهایت انگشت ها جانب مقصر همیشه‌گی‌ یعنی پاکستان دراز شد و بس! نمیدانم چه پرده‌ی بر گوش‌ و چشم های ما گذاشته اند که انفجاری به آن بزرگی نیز آنرا پایین کشانده نتوانست!؟

از دید من، ترور پروفسور ربانی به ادامه سایر قتل و کشتارهای زنجیره‌ای، در حقیقت یک پیام مهم برای ما دارد و آن این که:
در منازعه قومی قدرت ما میکشیم تان، شما چه می‌کنید!؟
این رشته سر دراز دارد و ریشه آن به قتل فجیع حبیب‌الله کلکانی در ۹۰ سال قبل بر می‌گردد. حبیب‌الله مستحق مرگ بود اما آن مرگ باید پند عبرت میبود به سایر مدعیان برون قومی قدرت و از همین رو، روزها باید در چمن حضوری آویزان میماند تا دیگر هفت پشتش هوس پادشاهی نکند...

ترور آمر مسعود، استاد ربانی و ده‌ها فرمانده نام و نشان دار دیگر زمانی برای ما معنی خواهد شد که در چارچوب منازعه قومی قدرت رمزگشایی شود و الی به ادامه سایر کار بیهوده که این همه سال کردیم، بیهوده‌گی هم‌چنان ادامه خواهد داشت!
یاد تان نرود،
آنها میکشند، شما چه می‌کنید؟

سمیر بدرود

>>>   تنها راه نجات افغانستان تجزیه است. هرکسی که با این شعار به میدان بیاید، قطعا با استقبال گرم اقلیت های کشور قرار می گیرد. از قدیم گفته اند: مرگ یکبار ، شیون یکبار.

>>>   ما هم برویم آنها را بکشیم؟؟؟

>>>   راست گفتی
اما چه باید کرد؟؟؟

>>>   آنها میکشند و اینها پول جمع و کنند و تعیرات میسازند و بعد آنها قدرت را میگیرند و همه را بزور غصب میکنند این سریالهای دوام دار سه صد سال است که ادامه دارد باید یک جنبش واقعی برای به قدرت رسیدن اقوام غیرپشتون بدون ترس و با شجاعت و علنی ایجاد شود و نام افغانستان و همه پشتونیزم و ستم و ظلم پشتونهای طالب از ریشه خراب شود این جنبش توسط مردم و جوانان باید باشد

>>>   اقوام ایکه مورد ظلم قبیله اند دارای فرهنگ خیلی والای انسانی اند.
اینها به خاطر رسیدن به قدرت نه آنتهاری ی می کنند، نه بم‌ گزاری، نه در راه کسی را از موتر پایین می کنند، و نه راکت پراگنی .
اینقدر خوب بودن هم‌ با عث‌ تباهی می شود.

>>>   همین نام گزاری جاده ها بنام مجاهدین و همین تجلیل از سالگرد کشته شدن مجاهدین و عکس های مجاهدین از سرک ها و ادارات دولتی،خوب شد که گم شد.
این مجاهدین چه دست اًوردی برای افغانستان داشتند،بغیر قتل و کشتار و بدبختی؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است