(دو اصل مهمِ سیاست خارجی پاکستان: هراس از هند و خشنودی افغانستان)
عمران خان ۷۰ ساله با کسب موفقیت بزرگ و درو از انتظار، از انتخابات ۲۰۱۸ با کسب ۱۱۴ مرکز رای‌دهی، پیروز میدان برآمد. او همه را غافل‌گیر کرد و با هم‌کاری ارتش توانست قدرت‌مندترین حزب سیاسی پاکستان، حزب مسلم لیگ نواز شریف ( با کسب ۶۷ مرکز رای دهی) که در وقت انتخابات قدرت سیاسی پاکستان را در دست داشت، را شکست دهد. هم‌چنان حزب مردم پاکستان، خانواده‌ بوتو (۶۳ مرکز) را نیز به راحتی پشت سر گذاشت، مولوی فضل الرحمان مخالف درجه اول عمران خان با تمام سر و صداهایی که بر پا کرد نتوانست نتیجه‌ی انتخابات را دگرگون سازد، تظاهرات بی‌سابقه‌ی فضل الرحمان نتوانست عمران خان را مجبور به استعفا کند. فضل الرحمان و ملاهای تندرو پاکستان به حملات مسلحانه علیه عمران خان در زمان انتخابت متهم‌اند که ۲۰۰ کشته در زمان انتخابات به‌جا گذاشت؛ ولی هم‌چنان بی‌تاثیر بود‌.

خان توانست معادلات قدرت در پاکستان را دگرگون سازد، در سیاست خارجی اما قمار بزرگی بر سر افغانستان زده اسن که تا اکنون توانسته درست پیش برود. طالبان با کمک سازمان استخباراتی پاکستان توانستند حاکمیت از هم پاشیده و گسسته‌ی افغانستان را بدون هیچ‌گونه حمایت قدرت‌های بزرگ تا اکنون سر پا نگه دارند. طالبان با برنامه‌ریزی‌های عمران خان خویشتن‌داری‌های زیادی را به‌خرج داده‌اند، پاکستان با حمایت از حقانی‌ها هم طالبان پاکستانی را آرام کرد و هم توانست دست‌اندازی‌های ایران را به حداقل برساند.

تمام تبلیغات در طول بیست سال علیه طالب بوده و اکنون نیز بسیاری از ابررسانه‌های خارجی علیه طالب تبلیغ می‌کنند، یا حد اقل به نفع طالب سخن نمی‌زنند و احتیاط را رعایت می‌کنند. با همه‌ی این‌ها، قدرت‌های بزرگ که تمام رفتار ظالب را زیر ذره‌بین مرور می‌کنند، تا کنون نتوانسته‌اند بهانه‌ی دندان‌گیری علیه طالب بگیرند، بهانه‌هایی که منجر به سقوط مجدد طالب شود.

عمران خان بخاطر طالب، پیش جامعه‌ی جهانی ریش گرو گذاشته است. خویشتن‌داری طالب فعلا برگ برنده‌ی آن‌هاست، فرصت‌های خوبی برای عمران خان و طالبان وجود دارد (نبود دشمن مسلح، خاموش شدن صداهای اعتراضی، حاکمیت کل کشور در دست طالب و...) که هر پو می‌توانند نهایت بهره را از وضعیت موجود ببرند.

چالش‌های زیادی اما فراروی عمران خان و طالب، تا رسیدن به نظام استوار و محکم وجود دارد: طالبان هنوز سرمایه کشور را در دست ندارند، هنوز در لیست تروریسم هستند، هنوز از طرف هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشدند، مردم هنوز از طالب می‌ترسند، نارضایتی شورای هلمند، زنان و دختران بسیاری از اداره و آموزش محروم‌اند، مشکلات اقتصادی مردم به اوج رسیده، فقر و قحطی و کرونا و...

عمران خان عملا دست هند را از سیاست افغانستان کوتاه کرده است و تلاش در خشنودی افغانستان دارد.

رسول پارسی

>>>   طالبان فهم و درایت و ابزار بشری و فنی حکومت داری را در اختیار ندارند و فقط یک راه وجود دارد که افغانستان صوبه پنجم پاکستان شود و در سیستم فدرال پاکستان ادغام شود و خود پاکستانی ها اداره را در دست بگیرند.

>>>   کافرهاازنظام اسلام میتر سندمسلمان درامتحان خداونداست روزی بیایدهمه چیزدرست شود دروقت پیامبرگرامی ص نیزتحریم اقتصادی برمسلمانان صورت گرفته بودولاکن مردم افغانستان صبرداشته باشیم رزق برذمه خداونداست ازآسمان یک قطره باران نباردزمین نیزآهن پوش شودبازهم احدی ازگرسنگی نمیمیردرزق دهنده الله جل جلاله است
سلیم ازآقچه

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است