مخالفان حکومت بشار اسد پس از تصرف حلب در حال پیشروی بسوی شهر حما هستند. گفته می شود که فرودگاه این شهر تحت آتش تسلیحات سنگین مخالفان قرار گرفته است و‌ دولت سوریه به نیروهای های خود دستور داده تا این شهر را ترک کنند و به طرف شهر حمص بروند.
مخالفان می گویند پس از حما، تصرف شهرهای حمص و دمشق پایتخت سوریه، هدف بعدی شان را تشکیل میدهد.
چرا وضعیت سوریه اینگونه به سرعت دچار دگرگونی شد؟
آینده چه خواهد شد؟
آیا جمهوری اسلامی ایران و روسیه که حکومت بشار اسد را با مداخلات مستقیم نظامی خود پس از سال ۲۰۱۱ از سقوط و فروپاشی نجات دادند، حالا نیز چنین خواهند کرد و این توانایی را دارند؟

۱- دولت های سنی عرب و جوامع عرب سنی از پیروزی جمهوری اسلامی ایران در سوریه بسیار ناخشنود بودند و منتظر فرصت که این پیروزی را از ایران بگیرند.

۲- ترکیه و حکومت حزب عدالت و توسعه با رهبر آن رجب طیب اردوغان نیز از نقش و حضور ایران و‌ روسیه در سوریه ناخشنود و عقدمنده بود. اردوغان در جنگ داخلی سوریه که در ۲۰۱۱ آغاز شد خواهان سرنگونی حکومت بشار اسد بود و از بعضی گروهای اسلامی و جهادی سوریه در این جنگ حمایت می کرد.

۳- اسراییل حضور و نفوذ ایران در سوریه را نه تنها تهدید برای خود تلقی می کرد و سوریه را دهلیز اتصال حزب الله لبنان و حماس با ایران برای ارسال تسلیحات به آنها می دانست و می دید، بلکه با هدف قرار دادن مداوم نیروهای ایران و پایگاه آنها در سوریه در صدد مهار و دفع این خطر بود.

۴- امریکا و غرب نیز از حضور جمهوری اسلامی ایران در سوریه و نقش و دخالت روسیه در دفاع از حکومت بشار اسد ناخشنود بود.

۵- جنگ اسراییل با حماس و حزب الله و تبعات آن که ضربات سختی را به حزب الله وارد کرد و جنگ اوکراین که پای روس ها را در باتلاق اوکراین فروبرد، زمینه را برای تمام نارضایان و مخالفان منطقه ای و جهانی حضور و نفوذ ایران در سوریه مساعد کرد تا اگر شود بر عمر این حضور و نفوذ نقطه ی پایان بگذارند.

۶- جمهوری اسلامی ایران در وضعیت دشواری قرار دارد و به نظر نمیرسد که بتواند همچون گذشته حکومت بشار اسد را در قدرت نگهدارد و حضور خود در سوریه را پایدار سازد.

۷- روس ها در موقعیتی نیستند که بتوانند با تمام قوا از حکومت بشار اسد حمایت کنند.
ممکن است روس ها اگر بتوانند بندرهای لاذقیه و طرطوس را در تصرف خود حفظ کنند و یک منطقه برای بقای طرفداران اسد بسازند.
دیده شود که اوضاع چگونه پیش می‌رود.

محمد اکرام اندیشمند

>>>   ایران چوب همکاری و برادری با طالبان را میخورد.
با تمام شدن کار سوریه ایران باید آماده تجزیه باشد چونکه بلوچ ها و کرد ها در قدم اول و آذری ها و خوزستانی ها در قدمه های بعدی قیام های آزادیخواهانه را سر خواهند داد ، اما در مجموع تحولات موجود به نفع جهان غرب است و رهبران کشور های عرب منطقه بی عقل تر از درک نهایت امر و عمق فاجعه اند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است