جشن یلدا، فارسی‌ستیزی و نتیجه‌گیری‌های بی‌ربط؛
۱- جناب، از قول پیامبر می‌گوید: «کاری را که من نکردم، هرکس بکند مردود است». بعد نتیجه می‌گیرد که پیامبر شب یلدا را جشن نگرفته، هرکس جشن بگیرد مردود است. دِه به کجا، درختا به کجا!
اولا واقعا خیلی دشوار است، ثابت شود- اگر ناممکن نباشد- که هرسخنی به پیامبر نسبت می‌دهند از پیامبر باشد. امام ابوحنیفه را به همین دلیل اهل رأی می‌گفتند که از عقل خود استفاده می‌کرد و در باب اینکه هر روایتی را سخن پیامبر بداند، محتاط و سخت‌گیر بود.
ثانیا فرض کنید پیامبر گفته باشد «هرکاری را من نکردم اگر شما بکنید مردود است». خوب این چه ربطی به جشن یلدا دارد؟
واضح‌ است که پیامبر اگر چنین حرفی زده باشد، منظورش در امور دینی و عبادی است، نه در امور دنیایی. مثلا پیامبر در رمضان یک ماه روزه گرفته اما شما بیایید و سه ماه روزه بگیرید و دیگران را نیز بگویید سه ماه روزه بگیرند. این کار را پیامبر نگفته و نکرده است. اگر در دین چیزی اضافه کنید، مردود است.
اما پیامبر کیچری بچه ملنگ نخورده، اگر شما بخورید مردود است؟ پیامبر طیاره سوار نشده، شما سوار شوید مردود است؟ پیامبر کمپیوتر نداشته، شما داشته باشید مردود است؟ پیامبر دانشگاه نرفته، شما بروید مردود است؟ پیامبر رمان بی‌نوایان را نخوانده، شما بخوانید مردود است؟

۲- یا آن روایت دیگر را طرح می‌کنند که هرکس خود را به قومی تشبیه کند، از همان قوم است. طبعا آن روایت هم به فرض قول پیامبر بودن، باز هم در امور دینی است نه امور دنیوی.
فرض کنید قوم آمریکا «بوت آهو» بپوشند، اگر من هم بوت آهو بپوشم امریکایی می‌شوم؟ یا اگر آمریکایی‌ها آیفون ۱۴ و ویندوز ۱۱، استفاده کنند، اگر من هم استفاده کنم، از قوم آمریکایی می‌شوم؟
یا من موی‌های خود را مثل رییس جمهور کوریای شمالی کوتاه کنم، رییس جمهور کوریای شمالی می‌شوم؟
این چه منطقی است.

۳- در مورد موسیقی نیز همین طور یک نتیجه‌گیری بی‌ربطی وجود دارد. در آیهٔ از قرآن مجید آمده است که «در میان مردم کسانی هستند که خریدار (و طرفدار) سخنان بیهوده اند». عبارت عربی آن «لهوالحدیث» است، یعنی سخنان بیهوده.
حالا یک تعداد به ویژه بعد از ملاعلی قاری، می‌گویند منظور از «سخنان بیهوده» موسیقی است. چرا منظور از سخنان بیهوده، خود سخنان بیهوده نباشد؟ نص، به صراحت می‌گوید سخنان بیهوده، ما چرا بگوییم، موسیقی؟ در واقع چنین نتیجه‌گیری خودش اضافه کردن به دین است.
از طرف دیگر در این آیه نهی هم نشده که «سخنان بیهوده» منع است. بلکه وضعیت را تشریح کرده و گفته در دنیا آدم‌هایی هستند که هوا خواه سخنان بیهوده‌اند. درست است که در اخیر آیه، به چنین افرادی عذاب اخروی، وعده داده شده، اما آن وعده نه به خاطر شنیدن سخنان لهو، بلکه برای کسانی است که کتاب خدا را مسخره می‌کردند و مردم را به تعبیر قرآن از راه خدا منحرف می‌کردند. مفسران اشاره کرده‌اند که در آن زمان کسانی بودند که افسانه‌ها و قصه‌ها و شعرهایی را از ملل دیگر می‌خریدند و مردم را می‌گفتند این نوشته‌ها را بخوانید و آیاتی که پیامبر می‌آورد نخوانید و پیامبر را و آیات را مسخره می‌کردند. لذا عذاب دردناک اخروی، برای چنین کسانی، یادآوری شده است. به هرحال قضیه در اینجا ربطی به موسیقی ندارد.

۴- واقعیت این است نتیجه‌گیری‌هایی که علیه نوروز و جشن سده و یلدا و تقویم شمسی وغیره طرح می‌شود همه‌شان به عصبیت عربی ضد ایرانی و فارسی ریشه دارد. تعصب قومی هم در میان عجم نسبت به عرب و هم در میان عرب نسبت به عجم وجود داشت و دارد. در واقع بیشتر این منازعات، ریشه در تعصب قومی و زبانی دارد. در افغانستان نیز متاسفانه، یک نوع تعصب و بدبینی خاص نسبت به فرهنگ و تاریخ و تمدن فارسی وجود دارد. لذا تعدادی برای اینکه تمدن و زبان و فرهنگ فارسی را تضعیف و تخریب کنند، از دین و عقاید مردم سوء استفاده می‌کنند و چیزهایی را به دین ربط می‌دهند که ربطی به دین ندارد و چیزهایی را ممنوع می‌کنند که دین ممنوع نکرده است.
تعدادی از خود ما فارسی‌زبانان هم چون در محیط‌هایی درس خوانده‌ایم که این چیزها را به ما تلقین کرده‌اند، به تعبیر قرآنی «نادانسته خریدار سخنان بیهوده» می‌شویم و از آنها تقلید می‌کنیم.

نبی ساقی

>>>   یلدا بهانه ای برای صله ارحام است و صله ارحام سنت اسلام است.

>>>   عالیست !!