سیاست‌سازی در جهان همواره به واسطه حلقات خاصی صورت می‌گیرد که دارای قدرت تأثیرگذاری بالایی بر روندهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی هستند. این حلقات معمولاً شامل نهادهای بین‌المللی، اندیشکده‌ها، سازمان‌های غیردولتی با نفوذ و حتی گروه‌های سیاسی خاص هستند که توانایی جهت‌دهی به سیاست‌های کلان جهانی را دارند. دولت‌ها نیز در زمان بروز چالش‌ها و ضرورت‌های حیاتی به این مراکز رجوع می‌کنند تا راه‌حل‌های مناسب ارائه شود و در راستای رفع مشکلات، تدوین سیاست‌های موثر، و ایجاد سهولت‌ها گام بردارند.

اما در میان این ساختارهای سیاست‌گذاری، نقش و جایگاه گروه‌های مقاومت در جهان اغلب نادیده گرفته می‌شود. با این وجود، جبهه مقاومت ملی افغانستان (National Resistance Front) به عنوان یکی از بازیگران مهم و اثرگذار در صحنه سیاست‌سازی جهانی شناخته شده است. این جبهه نه‌تنها به عنوان یک جریان نظامی و سیاسی ضدطالبانی فعالیت می‌کند، بلکه موفق شده است در فضای جهانی به یک بازیگر کلیدی در روند سیاست‌سازی تبدیل شود.

جبهه مقاومت، برخلاف بسیاری از گروه‌های مشابه، توانسته است توجه نهادهای معتبر جهانی، اندیشکده‌ها و محافل علمی را به خود جلب کند. شواهد این تأثیرگذاری را می‌توان در مقالات، تحلیل‌ها و گزارش‌های منتشر شده از سوی منابع معتبر بین‌المللی مشاهده کرد که به طور گسترده به بحث درباره نقش و اهمیت این جبهه در ساختار قدرت افغانستان و حتی منطقه می‌پردازند.

این جایگاه استثنایی جبهه مقاومت نشان‌دهنده این است که نه‌تنها یک جریان ضدطالبانی است، بلکه توانسته است به بخشی از ماشین سیاست‌سازی جهان تبدیل شود. این امر به آن معنااست که جبهه مقاومت، در کنار فعالیت‌های نظامی و سیاسی خود، تأثیرگذاری قابل توجهی بر تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌های بین‌المللی در قبال افغانستان و منطقه دارد.

تأکید بر این نقش، صرفاً یک ادعا نیست. با یک جستجوی ساده در اینترنت پیرامون “National Resistance Front” می‌توان به منابعی دست یافت که نشان می‌دهند چگونه این جبهه به موضوع تحلیل و نظریه‌پردازی‌های اندیشمندان و سیاست‌گذاران تبدیل شده است. این واقعیت، گواهی بر این مدعاست که جبهه مقاومت توانسته است جایگاهی فراتر از یک جریان منطقه‌ای برای خود تعریف کند.

به طور کلی، جبهه مقاومت ملی افغانستان به عنوان یک جریان سیاسی-نظامی، با استراتژی‌های هوشمندانه خود نه‌تنها طالبان را به چالش کشیده، بلکه توانسته است در فضای سیاست‌گذاری بین‌المللی نیز تأثیرگذار باشد. این جایگاه نه‌تنها به حمایت از مردم افغانستان کمک می‌کند، بلکه پیام روشنی برای جهانیان است که مقاومت، حتی در سخت‌ترین شرایط، می‌تواند به یک نیروی الهام‌بخش در عرصه سیاست‌سازی تبدیل شود.

با احترام امان پنجشیری مشاور فرهنگی در امور نظامی کشور انگلستان

>>>   هیچ هم نیست فقط ابزار است که ملت افغانستان روز خوش نبیند حامین بس دیگه هیچ نیست فقط برای خانواده خود ش و فامیل های خود یک مشت مفت خور و لندغر است

>>>   باز کدام کنجاره را خواب دیده اید جبهه چور و فساد دیگر جایگاه در قریه ندارد چی ماند جایگاه جهانی تمام جهان جبهه پشقل فروشان و لندغران را شناخته و دیگر ضرورت به صفایی زیاد نیست

>>>   فکر کنم امان جان هنوز در خواب زمستانی است.
بیهوده تلاش میکند!!!
سایر اقوام افغانستان به ویژه قوم شریف تاجیک هرگز خیانت و نیرنگ پنجشیری ها را در حق استاد فقید و رهبر اصلی تاجیک ها (استاد شهید ربانی) فراموش نمی کنند.
......
از این پس رهبری تاجیک ها در دست بدخشان بزرگ است.
انجینیر عبدالله
بدخشان بزرگ

>>>   کدام مقاومت آقای پنجشیری؟ چرا از کاه کوه می سازید؟ در زمانی که پنجشیری ها همه کشور را در اختیار داشتند کاری از پیش نبردند حالا دیگر خیلی دیر است برای مقاومت لالا. تا زمانی که مقاومت درونی را ایجاد نکنید مقاومت بیرونی مانند جمع شدن در ترکیه یا تاجکستان فایده ملی ندارد. مقاومت با دلالان به جایی نمی رسد خاطر تان جمع جمع
یا حق

>>>   مقاومت تا پیروزی ادامه دارد.
شاید هزار سال زمان بگیرد اما تا پیروزی ادامه دارد.
مقاومت تنها حاکم شدن سیاسی نیست بلکه آدم سازی آدم واره هایی است که از کاروان تمدن جهانی عقب مانده اند .
مقاومت تاپیروزی

>>>   بخدا با خواندن این مقاله، طرز استدلال، منطق، جهان بینی و افغانستان شناسی هموطنان پنجشیری ما تعجب میکنم، اینها از عدالت، انسانیت، برادری، هم زیستی و هم پزیری هیچ درک ندارند، بصورت بسیار افراطی و کاذب میخواهند که هر کاره ای یک مملکت چهل میلیون نفری شوند، آلان که تمام نفوس پنجشیری ها تمام جهان سیصد هزار نفر هم نیست و مساحت این ولایت حتا چهار هزار کیلومتر مربع نیست، در صورتیکه افغانستان 660000 هزار کیلومتر مربع است.
با دیدن یوتیوب و تیک تاک وغیره دنیای مجازي به این نتیجه رسیدم که اکثریت هموطنان پنجشیری مان مردمان بی بندوبار، لافوک، لچک، کوچه بازاری و لندغر هستند.
میګویند که ما جهاد کردیم و روس را از وطن بیرون کردیم و این تجارت شان هیچ خلاصی ندارد.
در جهاد مقدس مردم افغانستان علیه اتحاد شوروی تمام مردم افغانستان از تمام اقوام و ولایت ها سهم داشتند و یک ولسوالی نمیتواند که شوروی را شکست بدهد.
مردم دیګر ولایت ها زیاد خود نمایی، مکر و ریا نمیکنند و آرام مصروف کار و زندګی خود هستند.
بااحترام اکه سخی از سرپل

>>>   به دوستان تعصب گرا !!!
در غندی خیر نشسته اید و گپهای مفت میزنید. استاد جلالی ،ثریا بها ،ملک ستیز ، داکتر سادات ، چه تاجیک است ،چه پشتون یا هزاره همه و همه گپهای مفت میزنید .شما اگر در افغانستان بودید از زندگی مرفه برخوردار بودید و اکنون در خارج زندگی مرفه دارید.اگر همت دارید ،غیرت دارید ، مثل چگی وارا ، از زندگی آرام و گرم در زمستان و سرد در تابستان تان بگذرید ،به افغانستان بروید ،سلاح بردارید ،مبارزه مسلحانه کنید ، کار تبلیغاتی کنید و دست به تظاهرات خیابانی بزنید ، اگر زندانی شدید ،شکنجه شدید فرقی نمیکند زیرا از نوشته هایتان معلوم می‌شود که حاضرید کوه را هموار کنید.و به خارجی هم امیدوار نباشید...نه نوکر ایران شوید نه از چین و نه از روسیه .
من صادقانه بگویم ، چنین همت را ندارم و گپهای مفت هم نمی نویسم . آرزوی من همبن است که روزی تاجیک و هزاره ،پشتون و بلوچ همه و همه برادر وار با هم زندگی کنند ...نه من از بدخشان بزرگ و از پنجشیر بزرگ حرف میزنم ، چنین چیزی وجود ندارد فقط لاف است .بزرگی ما در وحدت ما است.
طاهر نیک اندیش
لندن

>>>   من با گفته های برادر و هموطن عزیز خود آقای نیک اندیش صد فیصد موافق هستم وبه دزدان و لنده غران که حالا بازهم دم از مقاومت می زنند گوشزد می کنم که بروید همانطوری فرار نمودید و مردم بیچاره ما را به حالت فجیح فقر و بدبختی رها کردید و گور تان را گم کردید دیگر نمک بر زخم هایشان نپاشید! چیز های که امان پنجشیری نوشته دیگر خریداری ندارد و مردم حالا بیدار شده اند و دیدند که شما ها در حق شان در بیست سال پسین که زور و زر داشتید چه ظلم و ستم نبود که نه کردید و به این چرب زبانی ها دیگر بازی نمی خورند و به این پسوند های بی ارزش که خودت کی و چی کاره در بریتانیا هستی هیچ ارزشی قایل نیستند و نخواهند بود!!