نوروز هویت و جشن ملی و فرهنگی و نماد شکوه و جلال تمدن انسانی سر زمین آبایی و اجدادی ما و چند صد میلیون انسان در این منطقه است.
هموطنان ما نباید یا این وزیدن های باد نا ملایم و اقتدار چند روزهء جهال، مایوس باشند و تجلیل نوروز را وظیفه ملی، فرهنگی و هویتی خود دانسته در تجلیل آن کوتاه نیامده بلکه برای تربیت نسل های بعدی و انتقال این فرهنگ چند هزار ساله به فرزندان، هرچه بیشتر کوشا باشند.

این قلم زنی را من همه ساله ولو تکرار مکررات باشد، کوچکترین سعی است که کوشش می کنم انجام دهم.
یک عمر می‌توان سخن از زلف یار گفت
در بند آن مباش که مضمون نمانده است
و به استقبال بهار:
مژده ای دل که نو بهار آمد = کاروانی ز سوی یار آمد
سفرهء صنع صانع را به چمن = نقش درنقش بی شمار آمد

بهار یا همان اعتدال ربیعی است بعد از فصل سرما و انجماد.
شب و روز، هوا، مزاج انسانی و طبیعت همه به تعادل می آغازند.
زنده شدن طبیعت، نموی گل و برگ و سبزه از بیرون نمی آید.
ودیعه نمو و متبارز شدن در درون آنها است ولی اعتدال ربیعی این فرصت برازندگی، تجلی، شگوفایی و تبارز را برایشان مهیا می کند و طبیعت دوباره جوان می شود و قابل تإمل در راز آفرینش.
نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بسی گل بدمد باز تو در گل باشی
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
خود تو دانی که اگر زیرک و عاقل باشی

بهار از آیات بزرگ الهی است و نو شدن ‌تجدد عالم و طبیعت.
آنانکه نشانهء تحول طبیعت که عطای خداوندی است و آنرا تکذیب میکنند در حقیقت (کذبوا بآیاتنا) در وصف ایشان مصداق دارد و هم آیت ۹ سورهءفاطر قرأن (فاحیینا به الارض بعد موتها) را منکر می شوند.

مؤرخین آغاز کشاورزی توسط انسان را دوازده هزار سال قبل تخمین می زنندکه بعداز مراحل جستجوی غذا از شکار و رمه داری، به زراعت رو می آورند. اولین شرط آمادگی کشاورزی دانستن آغاز فصل و ایام آمادگی طبیعت برای این امر است که با شناخت از بهار منجر شده است. کشاورزی سبب جابجایی اقوام در یک محل، آغاز تحولات اجتماعی، پدید آمدن فرهنگ و آنچه شایسته زندگی اجتماعی است با اعتقاد به بهار و آغاز کار ‌بار کشاورزی ایجاد شده است. پدیدهء تجلیل از آغاز فصل کشاورزی یعنی (بهار) در فرهنگ اقوام مختلف راه یافت که به وضوح دیده می شود.

تجلیل (غلبه روشنایی بر تاریکی) در هندوستان، رقص های (شیبه) و (تلاسولیتول) اسپانیوی ها و امریکای جنوبی در جشن های بهاری و کشاورزی برگزاری جشن بهار در عصور فراعنه مصر و تجلیل نوروز قبطی ها ی آن دیار، تجلیل نوروز اقوام آریایی، جشن های سال نو بودایی ها، اتیوپی ها، زردشتی ها، میترایی ها، جشن های بهاری اسلاوها، افسانه های بهاری (بابامارتا) در بلغاریا، (مانند بابه نوروزی و نه نه نوروز) در زبان فارسی، اساطیر بابلی ها، آشوری ها و اکدها، در شبه جزیره عربستان در بین پادشاهان حیره و نواحی خلیج فارس و جشن های (نوسر) یا نوروزی سغدیان ترکی، این همه تاریخ بزرگ اقوام و انسان‌های مناطق مختلف عالم است که بهار و نوشدن طبیعت را در طول تاریخ شناخته شده انسان در زمین را نشان می‌دهد؛ فرهنگ همه اقوام جهانی که آنگیزه های دینی درآن نمی توان مشاهده کرد.

اولین بار اقدام به کشاورزی و زراعت در بین النهرین اتفاق افتاد و آغاز آنرا در فصل ربیع یا بهار کشف کردند ، بناأ این زمان را آمدن
سعادت، فیض امید و مژده از فصل آماده شدن طبیعت برای تهیه غذای شان پنداشتند. این جشن های بهاری در حوزه آریایی ها بنام (نوروز) تجلیل و برگزار می شود.
بیشتر از سیصد میلیون نفر در افغانستان، ایران، روسیه قزاقستان، قرغیزستان، سوریه، عراق، گرجستان، اوزبکستان و پاکستان آلبانی، چین، ترکیه، هند، ترکمنستان،
و آذربایجان نوروز را تجلیل می کنند و در این کشورها نوروز رسمیت دارد و اکثرأ تعطیلات رسمی است.

یونسکو نوروز را به عنوان میراث فرهنگی و معنوی بشر به ثبت رسانیده سازمان ملل متحد نیز بروز سه‌شنبه 23 فبروری 2010 با تصویب قطعنامه 21 مارچ برابر اول حمل را در چارچوب ماده 49 و تحت عنوان فرهنگ صلح به عنوان روز جهانی نوروز به تصویب رسانید و نوروز که از طرف بسیاری از کشورها تجلیل میشد به رسمیت شناخته شد.

اخیرأ شورای شهر واشنگتن و شهر لاس انجلس نوروز را به پیروی از تصمیم سازمان ملل متحد به رسمیت شناخت. جشنی که گفتیم بیشتر از سیصد میلیون نفر در مناطق مختل آنرا تجلیل می کنند و تجلیل کنندگان آن پیروان ادیان مختلف از جمله مسلمان، مسیحیان، زردشتی ها، بهاییان، کلیمی ها و غیر معتقدین این روز را جشن می گیرند که به هیچ نژاد، قومیت، ملیت و مذهبی مرتبط نیست.

زيارت و مراسم در تربت منسوب به حضرت علي و بلند کردن جهنده در اين روز و میله زیارت سخی هم تجليل از روز آغاذ خلافت او است.
در این روز کشتی نوح نجات یافت و اصنام توسط ابراهیم شکستانده شد.
“امام بخاری در (کتاب) ادب مفرد خود حکایتی را ذکر کرده که جد امام اعظم ابو حنیفه فالوده را به عنوان هدیه در روز نوروز به حضرت علی تقدیم کرد و علی در جواب گفت که هر روز تان نوروز باد."

عمر بن عبدالعزیز خلیفه اموی و معتصد بالله خلیفه عباسی به رسم ساسانیان در نوروز لباس مخصوص می پوشیدند و در محفل تجلیل از نوروز اشتراک می کردند.
پیشینیان و تا امروز نوروز را نتیجه چرخ گردون می دانند که به اثر حرکت انتقالی زمین با خورشید، تغییر فصول را بار می آورد و در نوروز برابری شب و روز، تحول ربیعی و بهاری، همسان با تحولات تیرگان یا تموز، (تابستان) مهرگان یا تعادل خریفی و پاییزی و سپس فصل شتا و زمستانی را بار می آورد. آنچه در صفحات تاریخ مستند شناخته شده این جشن های بهاری در حوزه (نوروز) و به نام (نوروز) در ۲۳۴۰ سال قبل از میلاد (بیشتر از چهار هزار سال قبل) از امروز شناخته شده است.

آریایی ها تعاطی هدایا به همدیگر، تهیه غذا و میوه های خوان نوروزی با آراستن هفت نوع آن به علت تقدس عدد هفت در فرهنگ خود دارند.
تقدس عدد هفت از تداعی هفت آسمان و زمین، هفت کواکب، هفت ملک مقرب و هفت های دیگری الهام گرفته شده است.

نوروز در طول تاریخ اسلام در دربار خلفای اموی، عباسی، عثمانی و همه سرزمین های اسلامی با شکوه تجلیل شده ولی بعد ها این فرهنگ با پدیده وهابیت در قلمرو اصلی اش و بعضی سرزمین های اسلامی دیگر مورد هدف قرار گرفت؛ تا با محو آن فقط فرهنگ اسلامی که تنها همان دو عید است جایگزین آن شود. در صورت محو تنوع فرهنگی دیگر اقوام یک وحدت فرهنگی به اصطلاح اسلامی گسترش یابد و در رأس این فرهنگ و رهبری جهان اسلام عربستان سعودی قرار بگیرد و وارث این فرهنگ و رهبریت جهان اسلام را تصاحب و حاصل کند، بدین منظور صدها میلیارد از پول پطرودالر برای گسترش عقاید افراطی وهابیت در سرزمین های اسلامی به مصرف رسیده تا از یکطرف اهداف استعماری نوین جهانی را متحقق و از جانب دیگر عقاید دینی سرزمین های اسلامی یک دست شده و رهبری آنرا سعودی ها به عهده داشته باشند. اینجا است که انکار، تحریم و تکفیر نوروز از آن سرچشمه می گیرد.

مسلمان نماهای امروز هم به منظور ساختن به اصطلاح (ثقافت) جدید فقاهت خود را با ضدیت از نوروز نشانه می گیرند. ولی امیدواری کنونی را قابل ذکر می دانم که فطور و ضعف در کیان استعمار نوین پدیدار و سعودی هم متوجه راه ناصواب خود شده اند و تغییراتی مثبت در آینده جدأ گمان برده می شود.
ولیهد سعودی در آوردن تحولات عمیق اجتماعی تا کنون مؤفقانه پیش رفته و به گمان قرین به یقین از برجسته ساختن فرهنگی بنام فرهنگ اسلامی و قرارگرفتن سعودی در رأس آن فاصله گرفته و جیره خوارنش نیز با قطع جیره از حربه تکفیر نوروز بالاخره دست خواهند کشید.

نوروز در رأس فرهنگ مردمان منطقه و عمده ترین پدیدهء فرهنگ پربار است که در موجودیت آن فرهنگ عربی و دینی مورد نظر شان قوام نمی یابد. درست است که ادیان در فرهنگ ها قسما مدخول است و لی فرهنگ ها حاصل شرایط تاریخی،جغرافیایی، اقتصادی، طرز تفکر مردمان، فولکلور حماسه ها، موسیقی و بسیاری از
پدیده های اجتماعی یک جامعه است.
آیا بهر دلیل واهی باید به مبارزه با فرهنگ مردمان برخاست؟

مولانای بلخی که دوهزار و دوصد آیت قرآن و بیشتر از ششصد حدیث را در مثنوی خویش تذکار داده ، از یک حدیث چنین یادمی کند:
گفت پیغمبر به اصحاب کبار = تن مپوشانید از باد بهار
آنچه با برگ درختان مى کند = با تن و جان شما آن مى کند.

بهار، درس خداشناسى و معادشناسى و تحول و رشد و تکامل است، اگر انسان ها از این طبیعت زیبا، درس بیاموزند، در حقیقت اعتقاد به رستاخیز را آموخته اند. (ان فى خلق السموات والارض و اختلاف اللیل والنهار لایات لاولى الالباب) همانا در خلقت آسمان ها و زمین و آمد و شد شب و روز، قطعا نشانه های براى صاحبان اندیشه است.)

هرگاه در مراسم نوروز, انسان ها به دنبال چنین مفاهیم سازنده و لذت بخشى بروند، قطعا، چنین روزى مبارک است، نتیجتأ باید کفت که بهار و نوروز جشن تجدید طبیعت و نو شدن است. تجلیل از نوروز وقتی انکار و محو شده می تواند که اولأ طبیعت و فصل های سال را تغییر بدهند و محو کنند که این امر از ناممکنات است.
هزاران سال دیگر تا انسان در روی زمین وجود دارد بهار و نوروز و تجدید طبیعت وجود خواهد داشت و تجلیل خواهد شد. کسانیکه به انکار آن کمر بسته اند، متعصبین،
جهال بی خرد و کودن های اند که بالاخره در خم و پیچ تاریخ محو و مضمحل شدنی اند و فقط خاطرات سیاه ایشان مانند اقوام عاد و ثمود و چنگیز و صیهونیست های نوین درج تاریخ خواهد شد.

در افغانستان مردم در نوروز هفت میوه تهیه می‌کنند. همچنان تهیه سبزی چلو، ماهی و جلبی، کلچه نوروزی، تخم های رنگی برای اطفال، تهیه لباس نو، خانه پاکی ها در منازل، رفتن به باغ و صحرا (سبزه لگد کردن) تهیه سمنک و میله گل سرخ در مزار شریف میله گل نارنج در ننگرهار، گل بادام در دایکندی، گل انگور در هرات، گل زرد در کاپیسا، گل انار در قندهار، گل ارغوان در ولایت پروان و در مجموع چشن دهقان در سراسر کشور است.

در تجلیل از سال نو یا نوروز و بهار، کشورهای منطقه وحدت نظر دارند دیده می شود که یونسکو، ملل متحد، بعضی حلقه های اجتماعی در امریکا، اروپا، آسترالیا، کانادا بشمول اکثریت کشور های آسیایی و منطقوی در تجلیل آن سهیم اند، به امید اینکه نوروز یا روز آغاز بهار وحدت فرهنگی جهانی و ملیت های جهان را بار آورده و به بنام روز وحدت فرهنگی و مردمان جهان به رسمیت شناخته شود.

قبل از همه اقوام و مردمان افغانستان باید این روز را بنام وحدت و یگانگی به مصابه بهار رستاخیز (وحدت ملی ) تجلیل و گرامی بدارند.
در این باغ سروی نیامد بلند
که باد اجل بیخش از بن نکند
دو بیتم جگر کرد روزی کباب
که می‌گفت گوینده‌ای با رباب
دریغا که بی ما بسی روزگار
بروید گل و بشکفد نوبهار
بسی تیر و دی ماه و اردیبهشت
برآید که ما خاک باشیم و خشت

این دو تصویر یکی جلوه ای از طبعت و بهار و دیگری تصویر حیوان سال ۱۴۰۴ است یعنی مار در کتاب "نصاب الصبیان" تأليف "ابونصر فراهی" شعری برای نامگذاری سالهای شمسی به نام حیوانات، چنین آمده است:
۱-موش و ۲-بقر و ۳-پلنگ و ۴-خرگوش شمار زین چهار چو بگذری، ۵-نهنگ آید و ۶-مار آنگاه به ۷-اسب و ۸-گوسفند است حساب ۹-حمدونه(میمون) و ۱۰-مرغ و ۱۱-سگ و ۱۲-خوک، آخر کار سال ۱۴۰۳، سال اژدها بوده است و طبق روال فوق می دانیم نماد و تسمیه مار در فرهنگ های شرقی جانور مقدس و نیکو است.
ولی در فرهنگ مغرب زمین این حیوانات را بیشتر به صورت موجودی محسوب می کنند که قصد آسیب رسانیدن به انسان ها را دارد، مانند سیاست های خودشان، رنگ سال ۱۴۰۴ هم مانند همان رنگی است که تابلوی مار رنگ آمیزی شده است.

همان خصلتی که جریان این سال شمسی و میلادی غرب جنگ، آتش افروزی، قتل و نسل کشی را درهمه جا بکار انداخته و واقعا سال مار با این اعمال و اهداف شوم شان سازگار آمده، خدا جهان را از شر آتش افروزی بزرگ درین سال حفظ کند.

سال نو و نوروز تان مبارک
رحیم شنسب دالاس مارچ 2025
سال هجری شمسی 1404/01/01

>>>   در ستاره‌شناسی به لحظه‌ای تحویل سال نوروز گفته می‌شود که خورشید از دید ناظر زمینی در نیم‌کره ی شمالی از صفحهٔ استوای سماوی می‌گذرد و سپس حرکت خود را به سمت شمال آسمان در پیش می‌گیرد.

>>>   هفت آیه در قرآن کریم با سلام شروع می شوند که در نوروز آب آن ها آشامیده می شود.

>>>   بهار امد بهار امد خوش امد
علی با ذولفقار امد خوش امد
ای محبان علی مرتظی
سال نو بادا مبارک بر شما
نبی جاغوری

>>>   سلام برمردم افغانستان و شبکه اطلاع رسانی
عید نوروز و سال نوخورشیدی را به همه شما فارسی زبانان و سایر اقوام افغانستان تبریک عرض می کنیم. از خداوند صلح پایدار و همراه آرامش و پیشرفت در امور اقتصادیرا آرزو داریم. امیدواریم که مردم شریف افغانستان بعد از سال های طولانی جنگ و نا امنی، در صلح و صفا کنار هم زندگی و به توسعه و پیشرفت کشور خود کمک نمایند.
با احترام
شهروند ایرانی

>>>   سال نو خودت و همه هموطنانم مبارک