دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان(یوناما) و دفتر حقوق‌بشر این سازمان در یک گزارش مشترک اعلام کردند که مقام‌ها و نظامیان حکومت پیشین، فعالان زن، خبرنگاران و فعالان مدنی که به افغانستان بازگردانده شده‌اند، با انتقامجویی و شکنجه از سوی طالبان مواجه شده‌اند.

طالبان افغان‌هایی را که از ایران و پاکستان به‌اجبار به کشورشان بازگردانده شده‌اند، به دلایل هویتی یا سوابق شخصی آن‌ها، مورد شکنجه و تهدید قرار داده است.
ایران و پاکستان در حال اخراج میلیون‌ها تبعه «غیرقانونی» افغان هستند. همزمان مقامات طالبان از اتباع افغان خواسته‌اند به کشور خود بازگردند و به کسانی که پس از به قدرت رسیدن این گروه در سال ۲۰۲۱ از افغانستان خارج شده‌اند،‌ وعده «عفو عمومی» دادند.
برخی بازگشت‌کنندگان با نقض جدی حقوق بشر مواجه شده‌اند و برخی دیگر برای فرار از انتقام طالبان، مجبور به پنهان‌شدن یا جابجایی شده‌اند.
این نقض‌ها شامل شکنجه، بدرفتاری، بازداشت خودسرانه و تهدیدهای امنیتی از سوی طالبان بوده است.

در این گزارش، یک مقام سابق دولت افغانستان گفته که پس از بازگشت در سال ۲۰۲۳، بازداشت و با چوب و کابل شدیداً شکنجه شده، مورد شکنجه غرق مصنوعی (واتربوردینگ) قرار گرفته و با صحنه‌سازی اعدام تهدید شده است.
همچنین، یک فرد با هویت جنسیتی غیرمتعارف گفته که به‌شدت با قنداق تفنگ مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته است.

ولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد گفته است: «هیچ‌کس نباید به کشوری برگردانده شود که در آن با خطر آزار و اذیت به‌دلیل هویت و یا پیشینه‌ی شخصی خویش روبرو است.»
او افزوده است: «این امر در افغانستان برای زنان و دخترانی که صرف به دلیل جنسیت شان در معرض اقدامات گسترده قرار می‌گیرند، بیشتر مشهود است.»

سازمان ملل متحد این گزارش را بر اساس مصاحبه‌هایی که در سال ۲۰۲۴ با ۴۹ نفر از مقام‌ها و نظامیان پیشین، خبرنگاران، فعالان زن و اعضای جامعه‌ی مدنی که به اجبار به افغانستان اخراج شده‌اند انجام داده، تهیه کرده است.
در این گزارش آمده است که مقام‌ها و نظامیان پیشین در مصاحبه‌های خود «آشکار ساختند که از زمان برگشت‌شان به کشور به دلیل ترس از آزار و اذیت توسط مقامات حاکم( طالبان) مجبور گردیده‌اند تا در خفا زندگی نمایند.»
یکی از کارمندان حکومت پیشین گفته است که پس از اخراج به افغانستان در سال ۲۰۲۳ «برای دو شب در خانه‌‌ای توقیف گردید و در آنجا مورد ضرب‌وشتم با شاخچه درخت، کیبل، چوب و سایر شکنجه‌های چون خفگی زیر آب و اقدام نمادین برای اعدام قرار گرفت که در نتیجه‌ی این شکنجه‌ها یک پای وی دچار شکستگی شد.»

یوناما و دفتر حقوق‌بشر سازمان ملل متحد در این گزارش گفته‌اند که وضعیت برای زنانی‌که به افغانستان اخراج می‌شوند، به‌صورت ویژه وخیم است.
یک گزارشگر زن که به صورت اجباری به افغانستان اخراج شده است، با اشاره به محدودیت‌های طالبان علیه زنان گفته است: «می‌توانم به‌گونه‌ی روشن بیان نمایم که عملاً در حبس خانگی به سر می‌برم.»
بر اساس گزارش یوناما و دفتر حقوق‌بشر سازمان ملل متحد، از سال ۲۰۲۳ میلادی شمار بزرگی از مهاجران و پناه‌جویان افغانستان عمدتاً از ایران و پاکستان به صورت اجباری اخراج شده‌اند.
در این گزارش آمده است: «بازگرداندن افراد به کشوری که خطر آزار و اذیت، شکنجه، وحشت، برخورد غیرانسانی و یا برخورد تحقیرآمیز و تنبیه، ناپدیدشدن اجباری، بازداشت مخفیانه و سایر آسیب‌های غیرقابل جبران وجود دارد، تخطی از اصل بازداری از اخراج و سرپیچی جدی از قوانین بین‌المللی محسوب می‌گردد.»

در این گزارش از کشورها خواسته شده است که قبل از اقدام به اخراج افراد به افغانستان «به ارزیابی وضعیت افراد معروض بپردازند و از برگشت‌دادن افرادی‌که با خطر جدی تخطی‌های حقوق‌بشری در افغانستان روبرواند خودداری نمایند.»
یوناما ‌و دفتر حقوق‌‌بشر سازمان ملل متحد همچنین از کشور ها خواسته‌اند که راه‌های خروج مصون افغان‌های در معرض خطر را افزایش دهند و به پناه‌جویان در قلمرو کشورهای خود کمک کنند به گونه مصون و بدون ترس از بازداشت و اخراج به زندگی خویش ادامه دهند.
در این گزارش همچنین آمده است که اخراج صدها هزار نفر به صورت اجباری از پاکستان و ایران، فشارها برای رسیدگی به وضعیت آنان را افزایش داده و از کشورها خواسته شده است که برای ادغام مجدد این افراد در جامعه‌ی افغانستان، کمک‌های مالی خود را افزایش دهند.

رزا اوتنبایوا، فرستاده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد و رییس یوناما گفته است: «اقدامات بیشتری نیاز است تا بازگشت‌کنندگان به جامعه‌ ادغام شود و حقوق‌بشری آنان حفظ گردد.»
او از طالبان خواسته است که بر مبنای تعهدات شان به قوانین بین‌المللی و مسئولیت‌های شان، در قبال مردم افغانستان عمل نمایند و تأکید کرده‌ است که مشارکت همه‌ی شهروندان افغانستان در زندگی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، برای انکشاف و رفاه این ملت امر حیاتی است.

کد (8)

>>>   اینااگه منطق عقلانیت داشتند که خیلی ادعامی کنند بی رویه مهاجرین را اخراج نمی کردند