طالب، دین‌دارِ بی‌دین و دین نشناسِ پر ز کین.
وقتی می‌خواستم این یادداشت را در تقبیح جنایات مدنی طالبان علیه شهروندان کشورم به ویژه ظلم شان علیه غیر افغانان، بنویسم، دچار توهم شدم. این توهم زاده‌ی تفکر تازه‌ی طالبانی نیست، بل ریشه در برداشت‌ها از پرداخت‌های بیش‌ترین افراد جامعه‌‌ی ما، حتا برخی تحصیل کرده‌های نادانی دارد که بیش‌تر شان خود را نخبه‌نما می‌تراشند.

سه سال و اندی از استقرار اجباری سیطره ی ظلمت طالبانی توسط آمریکا و هم‌کاران غربی‌اش گذشت و تجربه نشان داد، که روند طالب پرستی آنان، یک سیاستِ ماندگار آزمایشی است تا که بعدها چی شود؟ دادن اختیارات گسترده و فراقانونی و فرا دینی و فرا شهروندی در اعمال ظلم و ستم طالب بالای یک گروه ویژه‌ی قومی یعنی تاجیکان کشور، کمک‌های بی‌توقف مالی و سخاوت‌مندانه‌ی غرب و شرق برای طالب، طالب را از چنبره‌ی حیوانیتِ عادی، در گذار به بیابان وحشتِ کنگره‌ی کانگستری‌ جنایت سنگین کمک کرده و طالب با وداع از حیوانیتِ عادی، به مدار حیوانیت وحشت آفرین بی‌توقف ...های هار غیر قابل کنترل بسته شده است. این ارتقا از درجه‌ی عادی حیوانیت، به هارگری غیر قابل کنترل، برای آن است که ام‌روز چهار سوی جهان جهت حفظ و‌ گسترش منافع خود حتا در مواضع تدافعی، چنان لشکر هار بی رحم از نسل طالب قومی خاص آن هم از جغرافیای خاص، در کشورهای خاص، مگر همه مسلمان نیاز دارند.

بحث اسراییل جدا ‌و بیش‌تر مذهبی و سرزمینی است که اسراییل را به ...هار غرب در جهان علیه مسلمانان مبدل ساخته. ما حالا نیاز داریم تا دردهای بی‌درمان خودمان را تسکین بدهیم،‌ تداوی که کرده نمی‌توانیم شان.
اگر هدف غرب همان یک‌سان سازی قومی جمعیت در کشور ما است که تنها اوغان را هرکاره‌ی ملک بسازد، یک بینش احمقانه‌ی تاریخ مدنی کشور ما می‌باشد. نخست این که پایایی مادام‌العمر این رویه را اقوام غیر افغان به هیچ صورت اجازه نمی‌دهند. قدرت‌نمایی یک سال و چند سال اوغان در کشور به زور قدرت بی‌گانه‌ها نه نو است و نه کهنه و نه پاینده. درست است که محورهای مقاومت حالا ضعیف شده اند و تنها جبهه‌ی آزادی در دفاع از مردم قرار دارد. مگر مقاومت تاجیکان ریشه در بیشه‌های اندیشه‌های کهن ایستایی از گذشته‌ی دور دارد.

طالب دین‌دار بی دین است:
بی‌گمان که طالب در اجرای کردارش بالای غیر اوغان‌ها، عامل دستورگیرنده است تا هم دین را بدنام کند و هم مدعای بادارانش را بیش‌تر در یک‌سان‌ساژی جمعیت عملی کند. غرب به خوبی می‌داند که ۹۹ درصد تاجیکان با همه جنجال‌های بی اتفاقی، نداشتن ره‌بران صادق، نداشتن حمایت‌ها و ارتباطات جهانی، تن به تسلیمی در سازمان‌های جاسوسی نه می‌دهند. این‌جا برگ برنده به دست طالب و اوغان می‌افتد که از هفتاد پشت جاسوس خارجی اند و به خارجی‌ها پناه می‌برند، نه به خدا.

یادمان باشد که طالب اوغان، اصلاً بی‌دین‌ترین قشر کشور ما است که تمثیل دین‌دن‌داری می‌کند. این گروه هر کز از دین چیزی نه می دانند و این نادانی شان است که غرب را شکار کرده. چون غرب به جاهل و... زیاد نیاز دارد.

بحث صدور فتوای کفر، شلوار پوشان: درست از نادانی گروه‌های پایانی و از دانایی باداران طالب برای بدنامی دین توسط طالب اوغان است.
به اطمینان برای تان می‌گویم اگر یک پژوهش دقیق صورت گیرد، حتی ادې‌های اوغان طالب در جوانی‌های چهل تا شصت و هفتاد سال پیش، شلوار پوشیده اند. صدور فتوای حرام بودن شلوار در زمانی از سوی طالب اوغان داده شده که کلان‌های تروری‌ست شان همه، کت و شلوارهای لوکس نظامی به تن دارند. هم‌چنان در وزارت داخله‌ی خود، سعی بر پوشانیدن کت و شلوار نظامی توسط زیردستان شان دارند. در همین غرب، من به سر چشم دیدم که زن شصت ساله‌ی اوغان طرف‌دار طالب، شلوار پوشیده بود.
اینجا است که ثابت می‌شود، طالب دین‌دار بی دین است و هرگز صلاحیت صدور فتوا را ندارد.‌

درانی و غلزایی عامل اصلی تشنج می‌‌مانند تا ابد.
آن‌چه را می‌خواهم صریح اذعان کنم، این است که حتی اگر غرب و شرق بتوانند حکومت تک قومی در کشور را به فکر خود شان پیاده بکنند و از اوغان به عنوان لشکر مسلمان تروریست حفظ منافع شان استفاده کنند، باز هم اشتباه می‌کنند. چون مشران اوغان تعهدات چند جانبه‌م جاسوسی به همه کشورها دارند و اختلافات ذات‌البینی شان چنان ریشه‌ی کهن در میان شان دارد که هرگز حل شدنی‌ نیست. اوغان می‌‌خواهد هر دهکده و شهرستان، خودش زمام امور کشور را به دست داشته باشد. اختلافات درانی‌ها و غلزایی‌ها با آن که ریشه‌ی تباری مشترکی دارند، هرگز قابل حل نیست. لذا جهان چند قطبی شده‌ی قدرت های نو و کهنه اگر این ها را مانند کنون به عنوان برده‌های جنگی خویش نگهدارند، در حقیقت زنگ تازه‌ی خطر بحران و جنگ را به صدا در آورده اند. چون این دو طایفه برای بر سرقدرت رسیدن از هیچ تن‌فروشی و خود فروشی دریغ نمی‌کنند. پس هر کدام در پی به دست آوردن دل بادار، خودش را بیش‌تر آرایش کرده و در تخت خواب بادارش، کام دل بادار را برمی‌آورد و برای کشتن رقیب، از او کمک می‌‌گیرد، باداران در هر دو تخت خواب برنده اند و غیر افغانان بازنده.

ما در تاریخ خواندیم که احمدشاه درانی، مامای خودش را به خاطر قدرت کشت. مامایی که دست احمدشاه را در عنفوان جوانی گرفته و به غلام‌بچگی دربار نادر افشار به وی سپردش. مگر ندانست که روزی این خواهرزاده سر خودش را با شمشیر قدرت از تنش جدا می‌کند.
وزیر طالب راست می‌گوید.
چون غرب و‌ شرق حمایتش می‌کند.
پس در به رسمیت شناختن چه نیاز دارد؟

وزیر طالب که مدعی‌ است، نیازی برای به رسمیت شناختن جهان ندارند، راست می‌گوید. جهان به ظاهر رنگ شده‌ی روغنی غرب، از روزی که در گوانتامو و دوحه با رهبران طالبان وارد بحث شد و دفتر شان را در قطر بازگذاشت، طالب را به رسمیت شناخت. در بیش‌ترین کشورهای متمدن غرب، هم اکنون نمایندگی‌های سیاسی کشور، به طالب سپرده شد و تازه‌ترین آن هم به بهانه‌ی دروغ، توسط دموکرات‌ترین کشور اروپایی یعنی آلمان برای طالب داده شد.

پول هفته‌وار پنهان و عیان آمریکا و غیر آمریکا برای طالب، مانند رود خروشان حیات بخش اقتصادی، طالب را از افتادن نجات داده. سفر رهبران طالب به هرسوی جهان، نه تنها مانع نیست که خیلی با تشریفات هم است. اعلامیه‌ی گرفتاری ملاهیبت‌الله کد و رییس دادگاه طالب، از سوی دادگاهی اعلام شده که جز نام تشریفاتی و فیصله‌های تشریفاتی کاری یا قوای اجرایی برای تطبیق احکام خود ندارد. پس در دراز مدت چند سال دیگر هم انتظار نابودی طالب را نداشته باشید. مگر این که معجزه‌ای رخ دهد، آیا معجزه‌ای از انسان (در این زمان) سراغ دارید؟

محمدعثمان نجیب

>>>   طالب مشکل پشتون است نی مشکل ما مشکل ما اشغالگری طالب بالای زمین و ملکمان است. افغانستان با همان سقوط جمهوریت به پایان رسید . دیگر هیچ اسباب حفظ موجودیت سلطه گری پشتونیزم جز تروریست طالب باقی نمانده ما به آرزوی دوصد ساله خود نزدیک شده ایم ازادی نزدیک است طالب هم آن هیولا نی که میگویند آشفته ای از یکصد و پنجاه هزار میلیشیای بی سر و ته که هیچ تعلیمات عسکری ندارند اسباب باقی مانده از اردوی سابق هم اکثر از کار افتاده در نداشتن حمایت فابریکه های تولید