پایگاه هوایی بگرام نخستین‌بار در دهه ۱۹۵۰ با کمک اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد.
در جریان تهاجم ارتش سرخ به افغانستان میان سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۹، این پایگاه به مرکز اصلی عملیات هوایی شوروی تبدیل شد و هزاران پرواز جنگی علیه مجاهدین وقت از همین‌جا انجام می‌شد.
پس از سقوط حکومت داکتر نجیب‌الله و آغاز جنگ‌های داخلی، بگرام بارها میان گروه‌های گوناگون دست‌به‌دست شد تا اینکه با ورود نیروهای ایالات متحده و ناتو در سال ۲۰۰۱، دوباره احیا گردید و به یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های نظامی جهان تبدیل شد.

با حضور امریکا، بگرام به یک «شهر نظامی» بدل شد؛ دو باند پرواز به طول بیش از سه کیلومتر، توان پذیرش جنگنده‌ها، بمب‌افکن‌ها و هواپیماهای ترابری غول‌پیکر را داشت.
هزاران کانتینر، خوابگاه، رستورانت، شفاخانه، فروشگاه و حتی سالون‌های ورزشی در داخل پایگاه ساخته شده بود.
برای بسیاری از سربازان امریکایی، این مکان «خانه دوم» به‌شمار می‌رفت، هرچند دیوارهای بتنی و سیم‌های خاردار همواره یادآور خط مقدم جنگ باقی می‌ماند.
در دو دهه گذشته، سه رییس‌جمهور امریکا، جورج بوش، باراک اوباما و دونالد ترامپ به بگرام سفر کردند. جو بایدن نیز در سال ۲۰۱۱، زمانی که معاون اوباما بود، از این پایگاه دیدار کرد.

سرانجام در تابستان ۲۰۲۱، پیش از بازگشت طالبان به قدرت، نیروهای امریکایی به‌گونه ناگهانی و در نیمه‌شب پایگاه بگرام را ترک کردند. صبح روز بعد، سربازان افغان و مردم محل با ناباوری به پایگاهی خالی رسیدند که دو دهه نماد حضور جهانی در افغانستان بود.
اما بگرام تنها یک پایگاه نظامی نبود؛ زندان مخوف آن نیز شهرت جهانی یافت. صدها افغان مظنون به همکاری با طالبان یا القاعده، در این زندان بازداشت و بازجویی شدند.
گزارش‌های متعدد از شکنجه و شرایط سخت انسانی، بگرام را در ذهن بسیاری به «گوانتاناموی افغانستان» تبدیل کرد.

به گزارش طلوع، دونالد ترامپ، رییس‌جمهور امریکا، پس از خروج نیروهای کشورش، بیش از ۲۰ بار تأکید کرد که ایالات متحده نباید بگرام را از دست می‌داد. او تقریباً هر بار که از این پایگاه نام می‌برد، بلافاصله از چین نیز یاد می‌کرد و مدعی می‌شد که بگرام به دست بیجینگ افتاده است.

کد (9)