به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper) پیش از نشست بن دوم تاکنون یازده نشست جهانی دیگر درباره افغانستان برگزار شده است.

کنفرانس بن اول :
کنفرانس بن؛ نشست بن در پنجم دسامبر سال 2001 میلادی در شهر بن آلمان برگزار شد.
در این نشست در باره ایجاد اداره موقت، استقرار نیروهای خارجی در افغانستان و تأسیس کمسیون قانون اساسی فیصله شد.
این نشست توسط سازمان ملل متحد به پیشنهاد ایالات متحده امریکا در شهر بن آلمان برگزار شد تا سرنوشت افغانستان را با ایجاد توافق میان طرف های درگیر معلوم کند.
در این نشست بن به علت پراکنده بودن قدرت، نبود حاکمیت واحد نمایندگان تمامی احزاب و گروههای داخل و خارج افغانستان به شمول 44 مشاور زیر نظر اخضر ابراهیمی، نماینده سازمان ملل متحد در امور افغانستان شرکت داشتند.

کنفرانس توکیو:
نشست توکیو در بیست و یکم ژانویه سال 2002 میلادی به میزبانی دولت جاپان و سازمان ملل متحد با حضور نمایندگان 50 کشور جهان به مدت 2 روز برگزار شد.
در این نشست روی بازسازی و توسعه افغانستان تأکید شد و نیز جامعه جهانی بر اهمیت ایجاد چهار چوب مشخص و جامع اقتصاد کلان پولی در افغانستان تأکید کردند.
در این نشست کشورهای کمک کننده تعهد کردند که 5/4 میلیارد دالر را در 5 سال برای بازسازی افغانستان کمک کنند.

کنفرانس برلین:
نشست برلین با شرکت مقامهای دولت انتقالی افغانستان و نمایندگان کشورهای کمک کننده در سی و یکم مارس سال 2004 میلادی برای دو روز در آلمان برگزار شد.
دولت افغانستان با طرح مشخصی به نشست برلین رفت و خواهان 12 میلیارد دالر کمک برای سه سال آینده افغانستان شد که جامعه جهانی برای پرداخت 8 میلیارد دالر برای سه سال آینده افغانستان توافق کردند.
در این نشست مقامهای دولت انتقالی تعهد کردند که انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی را برگزار کنند و برای آوردن حکومت داری خوب، تقویت بخش خصوصی، مشارکت گروههای اجتماعی، بازسازی، مبارزه با کشت و قاچاق مواد مخدر و اجرای کامل موافقت نامه بن تلاش کنند.

کنفرانس لندن:
نشست لندن در روز نخست ماه فوریه سال 2006 میلادی برای دو روز برگزار شد.
در این نشست که بیش از 70 کشور جهان شرکت کرده بودند، بیش از 10 میلیارد دالر به افغانستان کمک کردند.
در این نشست سندی به نام توافق نامه افغانستان نیز به امضا رسید که بر بنیاد این سند حکومت افغانستان متعهد شد تا برای ایجاد یک اداره شفاف و پاسخ گو، مبارزه با مواد مخدر، مبارزه با هراس افکنی و رعایت حقوق بشر تلاش جدی ورزد.
موافقت نامه لندن بعد از موافقت نامه بن مهمترین سندی بود که دولت افغانستان و جامعه جهانی آن را امضاء کردند.

کنفرانس روم:
این نشست در ماه جولای سال 2007 میلادی در روم پایتخت ایتالیا برگزار شد.
موضوع اساسی مورد بحث این نشست حاکمیت قانون در افغانستان بود.
در این نشست شرکت کنندگان نظام قضایی افغانستان را بررسی کردند و راهکارهای اصلاح نظام قضایی این کشور را مورد بررسی قرار داند.

کنفرانس پاریس:
در شانزدهم جون 2008 میلای این نشست جهانی درباره افغانستان در پاریس برگزار شد.
وزیران 65 کشور جهان و نمایندگان 15 نهاد جهانی برای بررسی مشکلات افغانستان در این نشست شرکت کردند.
در این نشست حکومت افغانستان خواهان 50 میلیارد دالر برای برنامه های 5 سال آینده افغانستان شد.
کمک هایی که در نشست لندن تعهد شده بود، نیز بخشی از این خواست حکومت افغانستان بود.
در نشست پاریس ایالات متحده امریکا ده میلیارد دالر، سازمان ملل متحد یک میلیارد دالر و جاپان نیم میلیارد دالر کمک کردند و کشورهای دیگر چون فرانسه و آلمان نیز تعهد کردند که کمک هایشان را تا دوبرابر افزایش دهند.

کنفرانس هاگ:
نشست هاک به روز سی و یکم مارس 2009 میلادی برای یک روز در هلند برگزار شد.
در این نشست نود کشور جهان شرکت کرده بودند، در این نشست تعهدات نشستهای بن، لندن و پاریس درباره افغانستان یک بار دیگر نیز تازه شدند؛ تقویت حکومت داری خوب، گسترش رشد اقتصادی، تقویت امنیت، افزایش همکاریهای منطقه ای، پیشبرد عملیات قوی نظامی در برابر شورشیان، پیشکش پالسی جدید دولت افغانستان برای مصالحه با طالبان از موضوعات مهم نشست هاگ بود.

کنفرانس ونیز:
در این نشست ایالات متحده امریکا در راهکار جدیدش بر افزایش کمک های مالی و پرسنل نظامی به افغانستان تأکید کرد.
کنفرانس دوم لندن؛ نشست دوم لندن در بیست و هشتم ماه ژانویه سال 2010 میلادی در پایتخت بریتانیا برگزار شد و از اهداف مهم این نشست انتقال مسؤلیت های امنیتی از نیروهای خارجی به نیروهای افغانستانی به شمار می رفت.

کنفرانس کابل:
نشست کابل به روز بیستم ماه جولای سال 2010 میلادی با حضور 40 وزیر خارجه کشورهای جهان برای یک روز در کابل برگزار شد.
بانکی مون دبیر کل سازمان ملل متحد، اندرس فوگ راسموسن، دبیر کل ناتو و نمایندگان شماری از سازمان های بین المللی نیز در این نشست شرکت داشتند.
در این نشست دولت افغانستان برای بهبود روند تسعه اقتصادی، حکومت داری خوب و امنیت برنامه ای را ارائه کرد و نیز از جامعه جهانی خواست تا 50 درصد کمک ها از طریق بودجه دولت افغانستان به مصرف برسند که این خواست حکومت افغانستان از سوی شرکت کنندگان این نشست پذیرفته شد.

کنفرانس لیزبون:
این نشست به روز نوزدهم نوامبر سال 2010 میلادی برای دو روز در لیزبون، پایتخت پرتقال برگزار شد.
چگونگی حضور مأموریت ناتو در افغانستان از موضوعات کلیدی این نشست بود و نیز پلان های ترانزیتی، برنامه آموزشی کارمندان مبارزه با مواد مخدر و تهیه تجهیزات به نیروهای افغانستان و امضای تفاهم نامه همکاریهای درازمدت میان افغانستان و متحدان جهانی اش از موضوعات عمده این نشست را تشکیل می داند.

کنفرانس استانبول:
نشست استانبول به روز دوم ماه نوامبر سال 2011 میلادی در شهر استانبول ترکیه برگزار شد.
در این نشست که به میزبانی ترکیه برگزار گردیده بود، وزیران خارجه و مقامهای بلند پایه 14 کشور به شمول کشورهای همسایه افغانستان و کشورهای منطقه شرکت داشتند.
در این نشست بر مبارزه مشترک با هراس افکنی، مبارزه با کشت و قاچاق مواد مخدر و ادامه تلاش ها برای تأمین امنیت و آوردن ثبات در افغانستان تأکید شد.
به دنبال این همه نشستها این بار حکومت افغانستان ریاست یک نشست جهانی دیگر را در بن آلمان برعهده دارد.

کنفرانس بن دوم:
نشست جهانی بن در آلمان به میزبانی کشور آلمان و به رهبری حکومت افغانستان با شرکت بیش از 90 کشور جهان و شمار زیادی نمایندگان نهادهای جهانی و جامعه مدنی برگزار شد.
ادامه پشتیبانی و تعهد درازمدت جامعه جهانی با افغانستان از موضوعات مهم این نشست گفته شد.

>>>   تضاد حرف و عمل منشا انقراض است :
قبول است که درکنفرانسهای متعدد کمکهای هنگفت و تعهدات ظاهرا آینده ساز ولی درعمل بیزاقتصادی تعهدات درجهت سازماندهی کسترش اختیارات کشورهای مورد نظر اقدامات سری رویدست گرفته شد . درنتیجه وزرا تا ولسوالهای اجیرافغانی این یا آنکشور دانر، انارشیزم اداری را موجب شد که اکنون افغانستان مبدل به میدان رقابت کشور های طمعگر و کشورهای متاثرازین رقابت طبق پلان مرحله تقسیم مجدد منابع طبیعی و موقعیت جغرافیایی افغانستان را پایه ریزی کرده است .
اکنون کشورهای ذیدخل باید در دو جبهه جنگ را ابدی ادامه دهند :
1- جنگ درتقسیم منابع طبیعی افغانستان بین کشورهای ذیدخل ازطریق ایجاد تفرقه های قومی ، تا معادن قلمرو قومی خودرا یا بیشتر از آنرا به بادارحریم مربوط تامین کند ولی بخاطر این هدف تمام افغانها در زدوخور فی مابین قتل عام شود یک نانخور کم ، صاحب ملک کارخودرا دردفاع از منطقه خود ادامه خواهد داد .
2- جنگ درتقسیم منابع طبیعی افغانستان بین کشورهای ذیدخل و کشورهای منطقه باایجاد پایگاههای نظامی کشورهای اروپایی و امریکا آنقدر جنگ منطقوی را بر خواهد افروخت که خاک ما تا 70 سال دیگر از زراعت وزنده جان محروم خواهد شد . خدای نخواسته آغاذ جنگ جهانی درافغانستان نیز دورازامکان نیست .
امیدواربودیم بجای چنین پلان استراتژیک و خطیرطرفین باتقویه اردوی ملی اجیر خود توقع سیاست اسراییلی را درنظر گرفته احساسات مردمی و منطقوی را برای آینده تجربه میکردند . حالاکه باعزم راسخ درتقسیم مجدد منطقه و جهان کمر همت بسته اند مردم ما نیز مرگ حتمی خودرا درک کرده به قیامهای ملی مردمی آماده خواهند شد که درهماهنگی با تظاهرات ضدسرمایه داری کشورهای ذیدخل انقراض همچو خواب و خیال را مساعد ساخته سردچار بحران مهلک اقتصادی نیز مواجهه خواهد ساخت که قبر سرمایه دار با کلند خودش کنده و مدفون خواهد شد .

قاپلان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است