آقای احمد ولی مسعود رهبر نهضت ملی و سفیر پیشین افغانستان در انگلیس در پاسخ به این که استنباط شما از پیشروی پاکستان در افغانستان و موضع گیری آقای کرزی چیست؟ گفت: آقای کرزی طی 12 سال گذشته دارای یک سیاست خارجی مدون و منظم و سیستماتیک نیست. وی در سیاست خارجی و برخی مسایل دیگر نیز یک تعریف و راهبرد مشخص در مسایل ندارد. عکس العمل آقای کرزی بیشتر جنبه احساسی دارد و به خاطر تحریک احساسات و اغفال مردم است. نمی توانم بطور قطع بگویم که آقای کرزی در این موضع گیری خود واقعا صادق هست و به منافع افغانستان فکر می کند.

وی در پاسخ به اینکه آیا به نظر شما مشکل بین افغانستان و پاکستان به خاطر موضوع دیورند است؟ بیان داشت: افغانستان و پاکستان دو کشور همسایه هستند که هرکدام سیاست خارجی مشخصی دارند. در حال حاضر هر زمان پاکستان می خواهد در ارتباط با افغانستان کاری انجام دهد قطعا از دریچه سیاست خود با هند می بیند. اگر این کشور با هند خصومتی دارد از همین دریچه افغانستان را می بیند. موضوع دوم مساله دیورند است که 65 سال است به حال خود باقی مانده است و حکومت های افغانستان آمادگی حل این مشکل را ندارند. زمانی که از آقای کرزی سوال می شود ایشان می گوید که ملت افغانستان باید تصمیم بگیرد. در حالی که مردم افغانستان نماینده های خود را در این قسمت دارند. مساله بعدی موضوع رفراندوم است. اگر آقای کرزی به حیث یک رییس جمهور تصمیم نمی گیرد و باعث می شود که مردم افغانستان هر روز قربانی بدهند، این درست نیست. عکس العمل رییس جمهور در واقع از راهبرد ایشان نشات می گیرد.

آقای مسعود در ادامه بیان داشت: رابطه پاکستان با افغانستان در مدت 12 سال همواره پر تلاطم بوده است. در این زمینه موضع گیری های متفاوتی انجام شده است. ما در حال حاضر ادعای تمامیت ارضی داریم در حالی که 2400 کیلومتر سرحد باز داریم. این مساله تمامیت ارضی ما را تثبیت نمی کند. چرا باید خط دیورند باعث تکه تکه شدن افغانستان و مشکلات مختلفی در کشور شود؟ چرا حکومت افغانستان تصمیم نگیرد که مرز کشور ما مشخص باشد؟ اگر واقعا می خواهند دولت افغانستان دارای یک سیاست باشد بهتر است متخصصین امور پاکستان در افغانستان مساله را ارزیابی و آن را به کابینه ارجاع دهند و پس از آن این موضوع به پارلمان و در صورت لزوم در مرحله بعد به مجلس بزرگان ارجاع شود.حتی در صورت ایجاب رفراندوم برگزار شود. در حال حاضر در کنار انتخابات ریاست جمهوری می توانند درمورد خط دیورند یک رفراندوم برگزار کنند.

وی در پاسخ به این که موضع انگلیس ها نسبت به خط دیورند چیست؟ گفت: سیاست انگلیس این است که وقتی در ارتباط با موضوعی صحبت می کند نباید در مورد آن جدی برخورد کرد اما وقتی درمورد مسایلی صحبت نمی کند باید در این زمینه جدی بود. انگلیس دیورند را به عنوان یک خط مرزی شناخت اما متاسفانه در حال حاضر این کشور در مورد دیورند واکنشی نشان نمی دهد. وقتی خط دیورند به عنوان یک خط خونین باقی می ماند سیاسیون، دولتمردان و کشورهای خارجی در این زمینه دست درازی می کنند و این کشور ما است که هر روز در این زمینه قربانی دارد.

آقای مسعود در پاسخ به این که کشورهایی مثل آمریکا و فرانسه موضع شان مشخص است. آیا انگلیس هم در این زمینه موضع مشخصی دارد؟ بیان داشت، خیر. متاسفانه افغانستان هم در این زمینه سیاست خارجی روشنی نداشته است. حتی در زمانی که من سفیر بودم، به جای این که افغانستان از طریق سفیر مسایل را با کشور میزبان مطرح کنند خودشان از داخل ارگ ریاست جمهوری با انگلیس ها صحبت می کردند طوری که سفیر خبردار نشود.

وی در پاسخ به این که چرا در مدتی که شما سفیر بودید این مسایل را فاش نکردید؟ گفت: بنده بارها این مساله را با حکومت افغانستان مطرح کردم. پاسخ ایشان این بوده است که افغانستان باید قوی شود تا بعد تصمیم گیری در این مورد صورت گیرد. بنده این مساله را گوشزد کردم که اگر ما در انتظار پیدا کردن قدرت باشیم پاکستان در آن طرف جنگ نیابتی را پیش می برد. قطعا پاکستان از این مسایل غافل نیست. جامعه جهانی حضور دارد و حکومت افغانستان هم هست چه زمانی باید افغانستان قوی شود؟ چرا مساله حل نمی شود؟ باز هم ایشان مطرح کردند که ملت افغانستان باید در این مورد تصمیم گیری کند. من نمی دانم این مساله به چه کسی ارجاع می شود؟ پارلمان هست. حکومت و وزرا هم حضور دارند. پس چرا این ها از بار مسوولیت شانه خالی می کنند و فقط در زمانی که این مساله برایشان منفعت دارد آن را مطرح می کنند؟

سفیر پیشین افغانستان در انگلیس در پاسخ به این که چقدر می توانیم امیدوار باشیم که حکومت منتخب پاکستان بتواند در سیاست خارجی خود با افغانستان تغییر ایجاد کند؟ بیان داشت، در واقع پاکستان از بدو تاسیس خود در 65 سال قبل از طریق سیاست خشونت ایجاد شده است و به همان نسبت بیشتر به ابزار خشونت متوسل شده است. پاکستان اعتراف می کند که چون چندین بار در برابر حریف خود یعنی هند شکست نظامی خورده اند پس به این صورت نمی توانند با هند مقابله کنند و جنگ نیابتی را در افغانستان و کشمیر راه اندازی می کنند. مشکل اصلی باقی می ماند که جنگ نیابتی این ها قربانیان زیادی داشته و حتی دامنگیر خود مردم پاکستان هم شده است. نظامیان پاکستان حتی قربانی سیاست خودشان هستند. در ارتباط با حکومت ملکی پاکستان مسایلی را دارند که باید حل شود. حکومت موجود ملکی پاکستان حتما یک راهکار دیپلماتیک برای حل مساله دارند. امکان دارد که انتخاب یک حکومت ملکی توسط مردم شرایط بهتری داشته باشد. شاید پاکستان متوجه باشد که سیاست هایش در قبال افغانستان موفق نبوده است.

وی در پاسخ به این که مساله آجندای ملی به کجا رسید؟ گفت: ما در آجندای ملی مساله را طوری مطرح کردیم که تا زمانی که افغانستانی ها مشکل شان را بین خود حل نکرده و به یک تفاهم بین خودشان نرسند در محور یک برنامه ملی نمی توانیم ادعایی داشته باشیم. بطور مثال در ارتباط با مساله افغانستان با پاکستان اگر می توانستیم یک تفاهم داخلی داشته باشیم و دولت ملی را ایجاد کنیم می توانستیم برنامه ها و سیاست های خارجی روشنی داشته باشیم. ما در مشورت با نخبگان و احزاب سیاسی افغانستان هستیم و امیدواریم که بتوانیم این تفاهم بین نخبگان افغانستان را در محور یک آجندای ملی به نسل جوان افغانستان بدهیم و از طریق نسل جوان افغانستان بتوانیم یک نوع بیداری ملی ایجاد کنیم تا مردم بتوانند با آگاهی کامل درمورد سرنوشت کشور خود تصمیم گیری کنند.

آقای مسعود در پاسخ به این که آیا انتقاد به آجندای ملی در ارتباط با سطحی نگری به مسایل را می پذیرید؟ گفت: این مساله یک نقشه راه است اما در قسمت این که در آینده چه می شود باید تصمیم جمعی باشد. افغانستان در طول تاریخ با یک ناکامی مواجه بوده است. ما باید این مشکل تاریخی را حل کنیم و بعد بصورت متحد دیدگاهی را نسبت به آینده داشته باشیم. نظر ما این است که در عصری که یک فرهنگ مدرن سیاسی و نخبگان افغانستانی داریم این مسایل را بین خود حل کنیم و بعد از آن راهکار آینده را پیش بینی کنیم. بحث آجندای ملی نقشه راه را جهت حل بحران موجود و متحد شدن جهت پیشبرد اهداف در آینده به ما نشان می دهد.

در افغانستان احزاب و گروه های سیاسی زیادی وجود دارند. همه این گروه ها قابل احترام هستند و در امر دموکراتیک شدن افغانستان کمک می کنند. ما کار جدیدی آغاز کرده ایم که بتوانیم یک توافق ملی ایجاد کنیم.

وی در پاسخ به این که جایگاه طالبان در این آجندای ملی در کجا است؟ بیان داشت: ما این آجندا را طوری طرح کردیم که درمورد مسایلی مثل حقوق بشر، دین و راهکار آینده به تفاهم برسیم. قانون اساسی افغانستان در کشور محور تمامی مسایل قرار می گیرد. هر فردی حتی اگر طالب باشد چنانچه بخواهد با احترام به قانون اساسی و تعهد و دلسوزی به مردم افغانستان در این آجندا همکاری داشته باشد می تواند جایگاهی در این آجندا داشته باشد و مشکلی وجود نخواهد داشت. در افغانستان یگانه رهیافت موجود رهیافت نخبه محور است. نخبگان افغانستان باید در محور مسایل کلان ملی تفاهم کنند تا بتوانیم پیشرفت کنیم. کسانی که توانایی تولید اندیشه را دارند، دولتمردان، سیاسیون و فرماندهان با نفوذ، همگی نخبه هستند. نخبگان افغانستان به طیف های مختلفی ارتباط دارند و می توانیم با کمک این افراد بحران موجود را مهار کنیم.

آقای مسعود در پاسخ به این که آیا راهی که از سوی سیاستمداران افغانستان برای رسیدن به صلح پیشنهاد می شود ما را به صلح نزدیک می کند؟ گفت: مکانیزم صلح آقای کرزی ما را به صلح نخواهد رساند. زمانی که مساله صلح مطرح می شود باید نیروهای مختلف در آن مشارکت داشته باشند. زنان، نیروهای مقاومت، جامعه مدنی افغانستان، نهادهای فرهنگی و احزاب سیاسی هم باید در این فرآیند مشارکت داشته باشند که متاسفانه در حال حاضر چنین نیست.

سفیر پیشین افغانستان در انگلیس در پاسخ به این که در حالی که افغانستان رنگ و بوی انتخاباتی دارد آیا انتقاد بر جریان های سیاسی مبنی بر عدم ارایه راه حل لازم برای عبور از مشکلات سیاسی و اقتصادی صحیح است؟ بیان داشت: در شرایط انتخابات مشکلات سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی وجود دارد. باید به مردم افغانستان اطمینان دهیم که سال 2014 یک مرحله موفق خواهد بود. یک اجماع ملی باید ایجاد شود. پیشنهاد ما این است که نخبگان افغانستان اولویت های افغانستان را مشخص بسازند و با یک اتفاق نظر به سمت سال 2014 حرکت کنند. زمانی که جامعه جهانی افغانستان را ترک می کند باید یک وحدت نظر ایجاد شود. بنده نسبت به سال 2014 بدبین نیستم. مردم افغانستان با بیداری و هشیاری می توانند مسایل خود را حل کنند.

وی در پاسخ به چرا عده ای از افراد تا وقتی درون حکومت هستند همه چیز را خوب می بینند اما پس از خروج از درون حکومت، شروع به انتقاد می کنند؟ گفت: اگر درمورد بنده می فرمایید، من از زمانی که سفیر افغانستان در انگلیس بودم از سیاست های حکومت در مکان های مختلف انتقاد کرده ام. حتی در شورای وزرا این مسایل را با آقای کرزی مطرح کردم. در مصاحبه های بنده با بی بی سی، سی ان ان، سران آمریکا و جراید افغانی این مباحث را مشاهده خواهید کرد.

آقای مسعود در خاتمه در پاسخ به این که آیا مشخص شده است که چه کسی در پی ترور احمد شاه مسعود بوده است؟ بیان داشت: متاسفانه این موضوع یکی از مشکلاتی است که حکومت افغانستان نخواسته است در این زمینه همکاری کند و این مساله را باز کند.

کد (26)

>>>   درود برشما فرزند خراسان زمین همه گفته های شما بجاه است و هیچ نوع کمی و کاستی دیده نمیشود بسیار یک تحقیق و بررسی عالی نموده اید. چشم دشمنان شما کور باد.
خراسانفر مسکو

>>>   آقای احمد ولی خان! چرا شهامت نداری که واضح بگویی خط دیورند را بعنوان خط مرزی قبول دارم؟ خط دیورند خط مرزی ما با پاکستان هست و خواهد بود. رفراندوم یعنی چی؟ اگر رفراندومی در کار است، باید شامل همه مرزهای کشور که در زمان عبدالرحمن امضا شده اند، باشد. چرا خطوط دیگر را قبول دارند، اما دیورند را قبول ندارند؟ ما هم خطوط دیگر را قبول نخواهیم داشت. بگذار مرزها برداشته شود. اصلا مرز یعنی چی؟ اگر این مرزها برداشته شود، ما مشکلی نداریم. وقتی رفت و آمد آزاد شد، صمیمیت و برادری و دوستی منطقوی بوجود می آید.

>>>   میترسی که بگویی خط دیورند یک خط تحمیلی و جبری قبول شده بالای کشور ما از طرف انگلیس ها است که بادار منطفه و به خصوص مانند شما کسانی دیگری که سالها در ان کشور نماینده کشوری بودی که ریس دولت ان مرحوم استاد ربانی بود و از این نوعه مسایل در ان وقت حتی کسی خبر هم نداشت و همه در صدد ان بودند که چی نوعه نقشه خراسان ترسیم شود و از این خط دیورند که حال هم نامش را خط خونین نامیده اید خلاصی یابیند . قضاوت تاریخ در دست مردم است و به اظهارات شما شکست خودرده گان سیاست و تاریخ کسی و به خصوص نسل جوان دیگر باور ندارد.
یک عضوه جوان و فعال نبخگان کشور

>>>   گفته هاي او كمي بدل مينشيند براي اينكه ديده نشده كه براي بدست آوردن چوكي زياد كوشش كرده باشد يا اخطار به جنگ داده باشد. ديورند يك موضوع فرعي و بي معني است ودامن زدن به دشمني با پاكستان اين مرز رسمي بين المللي است.

>>>   شریک جرم قاتل مردم افغانستان از ثبات افغانستان صحبت میکند. تا که شما قاتلین مردم سال 1991. 1996 زنده باشید افغانستان روزی خوبی را نخواهد دید
شهروند

>>>   میترسی که بگویی خط دیورند یک خط تحمیلی و جبری قبول شده بالای کشور ما از طرف انگلیس ها است

>>>   ما این خط را به رسمیت مشناسیم واگر پاکستانی ها خواسته باشند تا جاایکه کلدار چلش دارد از پاکستان خواهد بود بخاطری که پول اصلا شناخت همان کشور است . فعلاٌ جلال اباد، خوست،پکتیا ،پکتیکا،کنر،لوگر،از این پول استفاده میکنند نه از پول افغانستان.
غم خورک کابلی

>>>   تمام پشتون ها مال پاکستان اند...
قدرت الله وردک

>>>   انگلیسها و روسها با خط کشی خراسان زمین - کشوری را بنام اوغانستان تاسیس نمودند- پس اگر کسانی این خط کشی جنوبی را قبول ندارند- ما همه ای بومیان این سرزمین هم -همه ای این خط کشیها و نامگذاری منحوس فغان ستان را قبول نداریم.
پاروق زردک از آی اس آی

>>>   سلام خدمت دوستان و آقای احمد ولی صاحب ! تشکر از شبکه اطلاع رسانی افغانستان که مسایل مهم و حیاطی را مطرح نمودند . حرفهای انسانی و ملی آقای مسعود دقیق و قابل قدر است که خط دیورند یک زخم ناسور برای هردوکشور و برای پشتون های هردوسرحد میباشد که با حضور داشت جامعه جهانی که حضوری فزیکی دارند عادلانه با در نظر داشت پس نظری تاریخی حل گردد . شهروندانی خط دیورند خود را پشتون پاکستانی میدانند نه پشتون افغانستانی . حال دوستان قضاوت کنند که خط دیورند یک خط مرزی است و یا نیست ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ حتی در ولایات برادران پشتون نشین حتی پول افغانستانی قابل چلند نیست . پشتون های هر دوسرحد تا الحال یک ادعای ندارند که ما پاکستانی نیستیم و میگویند که ما شهروند پاکستانی هستیم . پس به اشک ریختن چه ؟؟؟ افغانستان چندین خط رسمی میان همسایگان دارد . با امید صلح پایدار در کشور - منطیقه و جهان.
سیفی

>>>   بگزارید برادران این خط ازپاکستان باشد نه خط به خط می ماند ونه آدم های این خط به آدم
اگر آدم های دور بر خط آدم باشد دیگر انفجار و انتهار هم صورت نمی گیرد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است