آیه 36 سوره ابراهیم

رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثِیراً مِّنَ النَّاسِ فَمَن تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی وَ مَنْ عَصَانِی فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ

پروردگارا! همانا بت‌ها بسیاری از مردم را گمراه کرده‌اند، پس هر که مرا پیروی کند، قطعاً او از من است و هر کس با من مخالفت کند، همانا تو بخشنده‌ی مهربانی.

سوال: چگونه بت‌ها که مجسمّه‌هایی از سنگ وچوب هستند، انسان را گمراه می‌کنند؟
پاسخ: اولاً: بت‌ها همیشه جماد نیستند، گاهی انسان‌ها و طاغوت‌ها نیز بت می‌شوند. ثانیاً: مسأله‌ی هنر و زیورآلاتی که همراه بت‌ها بود جاذبه داشت. ثالثاً: گاهی جهل سبب می‌شود که سنگ و چوب نیز ارزش پیدا کند.

* اگر این آیه را همراه با آیه‌ی قبل معنا کنیم نتیجه‌ی خوبی به دست می‌آوریم، زیرا در آیه‌ی قبل ابراهیم گفت: «خدایا! فرندانم را از بت‌پرستی دور بدار.» در این آیه می‌گوید: «کسی که موحّد و پیرو من بود از من است» بنابراین، تمام موحدان فرزندان مکتبی ابراهیم هستند. «ملّة ابیکم ابراهیم» همان‌گونه که رسول اکرم‌صلی الله علیه وآله فرمود: «اَنَا و علّی ابوا هذه الاُمّة»(بحار، ج 16، 95.) من و علی پدران مکتبی این امّت هستیم. ولی مشرک اگر فرزند پیامبر هم باشد خطاب می‌شود: «انّه لیس من اهلک»(هود، 46)

* حضرت علی‌علیه السلام فرمود: «انّ ولیّ محمّد من اطاع اللَّه و ان بعدت لحمته و انّ عدوّ محمّد من عصی اللَّه و ان قربت لحمته» «همانا دوست محمّد کسی است که خدا را اطاعت کند، گرچه از نظر فامیلی و نَسب دور باشد و دشمن محمّد کسی است که خدا را نافرمانی کند، گرچه از بستگان پیامبر باشد. (بحار، ج 67، ص 25)

* هنرهایی مثل مجسمه سازی می‌توانند منشأ انحراف شوند، چنانکه بت‌ها افراد بسیاری را گمراه کردند. «انّهنّ اضللن»


* دینداری با شعار نیست، با عمل و پیروی از دستورات است. «تبعنی»
* میان رهبران آسمانی و مردم مومن، رابطه‌ی مکتبی برقرار است. «فانّه منّی»
* انبیا حتّی نسبت به مخالفان خود دلسوز بودند و آنان را مایوس نمی‌کردند. «مَن عصانی فانّک غفور رحیم»
* مخالفت با دستور پیامبر، مخالفت خداست. «من عصانی»

کد (5)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است