هرچه بگندد نمکش می زنند
وای به ¬روزی که بگندد نمک
کشور افغانستان که در فساد اداری جزو کشورهای نامدار جهان است، فرمان¬های کیلویی رییس جمهور و وعده¬ها و وعید های تیم وی و حتی فشارهای جامعه جهانی به حکومت در مدت 12 سال گذشته نه تنها گراف فساد را متوقف نکرد، بلکه همچنان رو به بالابوده است.

طبق گزارش های معتبر در سال 92 رشد ان سرعت هم داشته است و متاسفانه در این روزها نیز «فساد» از نوع فساد اداری و تقلب و انواع دیگر آن، چهره یکی از صحنه های پر افتخار و همایش بزرگ ملی مردم افغانستان یعنی حضور میلیونی در انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی را نیز الوده کرده است.

حال سوال اصلی این است که ریشه این فساد تنومند کجا است؟ چرا حکومت نتوانست در سال های گذشته در این زمینه موفقیتی داشته باشد؟
در پاسخ به پرسش فوق می توان از سخن معروف و طنز مانند که در میان مردم گفته می شود کمک گرفت که تاحدود بسیار زیادی نمایانگر وضعیت تاسف بار کشور است.

چنانکه گفته می شود: «روزی عده ای از مردم افغانستان نزد رییس جمهورشان رفتند و از فساد و رشوه در ادارات دولتی شکایت نمودند و از مقام شان رسیدگی به این مشکل را تقاضا نمودند، اما جناب رییس جمهور خطاب به انان گفت: چقدر به من می دهید که من فساد و رشوه را ریشه کن نمایم!!؟؟» و واقعیت هم همین است، این فساد در کشور ریشه در لایه های اصلی حکومت و مرکز قانون گذاری یعنی پارلمان دارد که این گونه تنومند شده و شکل یک هیولای وحشتناک را به خود گرفته است و این فساد به گستردگی کشور افغانستان و عمق بی نهایت در لایه ها و بخش های مختلف حکومت، قوه قضاییه و نهادقانون گذار یعنی پارلمان، یکی از میراث هایی است که از حکومت فعلی، به حکومت آینده به یاد گار خواهد رسید. از این رو، نکته ای که نسبت به حکومت اینده می توان گفت این است که در میان انبوهی از مشکلات مانند فساد، بیکاری و نا امنی و صدها چالش مهم دیگر و باقیات و صالحات حکومت کرزی، مسیر بسیار دشوار و پر پیچ و سنگلاخی را پیشرو دارد.

این امر ناخود اگاه داستان فساد نمک را تداعی می کند که گفت: «هرچه بگندد نمکش می زنند/ وای به روزی که بگندد نمک» و درست فرمود جناب منتسکیو دانشمند و فیلسوف مشهور فرانسوی: «فساد یک جامعه دوقسم است؛ یکی موقعی که توده (مردم) قوانین را مراعات نمی¬کنند، این درد درمان دارد و چاره پذیر است و دیگر آنکه قوانین توده را فاسد می کند که این درد درمان ندارد زیرا درد از خود درمان (یعنی قانون و قانون¬گذار) است.(روح القوانین)

محمد نعیم شریفی

>>>   سلام:
واقعا فساد در افغانستان بیداد می کند.
من بانظر برادرم آقای نویسنده کاملا موافق هستم.
ایشان مسئله فساد را بسیار خوب توضیح داده است.
امید وارم روزی برسد که هیولای فساد از کشورمان برچیده شود.
مهدی شفیق ازبامیان

>>>   حکومت گذشته افغانستان در قسمت مبارزه با فساد اداری صد فی صد ناکام بوده است و بر همه ملت قهرمان افغانستان و جهانیان کاملا مشهود بوده است.

>>>   بانظر نویسنده محترم کاملا موافقم
براستی که فساد با انواعش در افغانستان وجود دارد، این وضعیت آنگاه اسفبارتر است که کسانی که دراین کشور مدعی محو فساد است خود و اطرافیانش از سر تاپا در فساد قدرت، فساد مالی، رانت خواری، پولشوی، و ... آلوده است. لذا از این جهت امیدی چندانی بهتر شدن وضعیت کشور در آینده نزدیک نخواهد بود.
وطندوست

>>>   نه درمان دارد امادرمان دهنده ندارد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است