گفتگوهای صلح با گروه های تندرو مسلح برنامه ای بود که حکومت افغانستان آن را برای حل مشکل امنیتی کشور روی دست گرفت. هر چند که این گفتگوها از جانب اکثریت مردم غیرقابل قبول است اما رییس جمهور کرزی بر انجام آن بسیار تاکید داشت. در طول چندین سال که این برنامه پیگیری می شود، هیچگاه موافقت طرف دیگر که گروه های شورشی است حاصل نشده است.

محمدحنیف اتمر وزیر داخله پیشین افغانستان گفت: چهار شرط عمده برای صلح ضروری است. اول، اتحاد و وحدت ملی مردم در هدف و شرایط صلح، دوم توانایی و بقای دولت افغانستان در برابر مخالفین مسلح، سوم حمایت پاکستان، چهارم حمایت جامعه ی بین المللی. متاسفانه در سال های گذشته نتوانستیم اجماع ملی را در مورد صلح و اهداف آن ایجاد کنیم. باید از تلاش هایی که در این راستا صورت گرفته قدردانی کنیم ولی این تلاش ها منجر به وحدت نظر در این مورد نشده است. توقع می رود که با تاسیس حکومت جدید زمینه برای جامعه ی مدنی خصوصاً قشر زنان مساعد شود. در این راستا نه تنها بازیگران سیاسی باید نقش داشته باشند بلکه جامعه ی مدنی نیز باید نقش کلیدی خود را در ایجاد اجماع ملی ایفا کند.

وی فشار امریکا برای تغییر سیاست پاکستان نسبت به افغانستان را غیرواقع بینانه دانست و افزود: ما نباید این توقع غیرواقع بینانه از امریکا را داشته باشیم مبنی بر این که سیاست پاکستان را به نفع کشور ما تغییر بدهد. بنابراین رهبری جدید افغانستان باید از فرصت ها به خوبی استفاده کند و دوستی خود را در قبال دنیای غرب مخصوصاً امریکا، اروپا و ژاپن را طوری مستحکم بسازد که بقای دولت و توانمندی قوت امنیتی کشور تامین شود. در این صورت اگر پاکستان و تروریست های مورد حمایت آنان به این نتیجه برسند که نمی توانند دولت افغانستان را شکست بدهند، توام با فشارهای بین المللی این امید وجود دارد که پاکستان تغییری در پالسی سیاسی خود بوجود بیاورد. ما نباید با توقعات غیرواقع بینانه ملت خود را اغفال کنیم.

اتمر افزود: من موافق نیستم پاکستان با این که برای تروریست ها در سرزمین خود پناهگاهی ایجاد کرده است کنترلی بر آنان ندارد یا رهبری طالبان توانایی استقلال عمل در افغانستان را دارند.

وزیر داخله ی پیشین افغانستان خاطرنشان ساخت: در پاکستان قرار نبود طالبان پاکستانی، اهداف پاکستانی را دنبال بکنند. دولت پاکستان انتظار داشت که طالبان پاکستانی به عنوان جزوی از سیاست پاکستانی نقش ایفا کند، ولی افزایش علاقمندی طالبان پاکستان به سیاست داخلی پاکستان و به دنبال آن افزایش خشونت ها در کشور باعث شد که حداقل حکومت ملکی پاکستان آرزومند پروسه ی گفتگو و صلح با طالبان باشد. باید دید که در این مساله توافق نظر کلی بین حکومت ملکی و حکومت نظامی وجود خواهد داشت یا خیر.

اتمر گفت: هر نوع تلاش برای ایجاد صلح در پاکستان بدون درنظر داشت افزایش خشونت ها در افغانستان و یا جلوگیری از این خشونت ها یک اشتباه است. ما با پدیده ای روبرو هستیم که بقای دولت در افغانستان و پاکستان زیر سوال برده است. یگانه راهی که موجود است همکاری دو کشور و جامعه ی بین المللی در این مساله است.

به باور محمد حنیف اتمر، بقای طالبان این دو کشور به شمول گروه های تروریستی آسیای میانه به شمول آی ام یو و القاعده متکی به بقای یکدیگر است. نمی توان یک جزء را از یک کل جدا کرد.

وی اظهار داشت: اولین قدمی که دولت آینده ی افغانستان باید بردارد این است که به تمام معنا وحدت و اجماع ملی را در رابطه با مبارزه با طالبان، تقویت نظام افغانستان و مساله ی صلح ایجاد کند. در این راستا باید از جامعه ی جهانی برای تقویت قوای امنیتی کشور استفاده کرد. ما نمی توانیم با استفاده از سیاست تضرع، پاکستان یا طالبان را به میز مذاکره بکشانیم. زمانی می توانیم آن ها را به میز مذاکره بکشانیم که از قابلیت بالای بقا برخوردار شویم. مشروعیت رهبری سیاسی و پایداری مالی دولت افغانستان دو عنصر کلیدی این پروسه خواهد بود. در صورتی که این شرایط را داشته باشیم بعد از آن می توانیم با پاکستان مذاکره کنیم.

وی تصریح کرد: ما نمی توانیم عملیات تروریزم در اینجا متوقف کنیم در صورتی که در کشور همسایه ی ما پناهگاه هایی برای آنان وجود دارد. بنابراین هدف اول ما باید این باشد که پاکستان را متقاعد کنیم که طالبان را در کشور خود جای ندهند.

کد (26)

>>>   تبریک باشد که آقای اتمر هم بانزدیکی اعلان نتائیج خود را رونماگردان.
نقــــــــــــــــوی

>>>   تآجب است که آقای اتمر 180درجه تغیر کرده و وحدت ملی را پیشکش کردهاست درحالیکه قبل از انتخابات با گروه فاشستی جناب اشرف غنی ودر کنار یون فاشست قبیله همگام شده وحمایت خود را از تیم قبیله سالار اعلان نموده کمپاین می کرد . مقوله ئی است هرچه بگندد نمکش می زنند - وای بحالیکه بگندد نمک . شمس الله- کابل

>>>   خداوند انسان هارا دست داده که نان را در دهن خود ببرند این معقوله به ان صدق میکند که هرکشور باید برای منافع خود کار کند امازیرکی فهم وعقل حکم میکند که دشمن را باید دوست ساخت نه دوست را دشمن واین محارت را رهبران ماتاکنون نداشتند گا اینجا سلام دادند گاه انجا سر خم کردند دوست را رنجاندند دشمن شاد ساختن حق وناحق مثل بچه ها ی کوچه دشنام دادند ولی میدان را رها کردند. به قوم پیوستند به ملیت گراییدن به سمت تکیه کردند ازحقیقت دور ودر گروه لاف ووعده های فرییکارانه دشمنان ماندند ودرچاه دغل بازی های انان غلطیدند .
م.ا.کابل

>>>   آقای اتمر با احترام زیادی که به شما دارم از شما توقع نمیکردم که در تیم که موجوداتی چون اسمعیل یون و طاقت خود را یافته بودند بپیوندید۰
آهنگر

>>>   بسیار نظر نیک است برتمام مردم با فهم افغانستان زنده باشی اتمرصاحب

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است