پروسه تفتيش صد درصدی آرای انتخابات دور دوم رياست جمهوری كه در پی يک توافق ميان نامزدان رياست جهموری ( عبدالله و اشرف غني) با پادرميانی جان كری وزير خارجه آمريكا به ميان آمد.

پروسه نمادينی كه جز مردم فريبی، ملت آزاری، وجدان فروشی و ضربه محكم زدن به اقتصاد كشور نتيجه ديگری ندارد.

كسانی كه در اين بازی به عنوان ناظر بين المللی نيز گماشته شده اند، توانايی تفكيک آرای سفيد از سياه را به دلايل متفاوت بودن سيستم تکنيكی انتخابات ندارند. با آنكه از آغاز اين تفتيش نمادين هفت روز می گذرد و تا كنون نزديک به 700 صندوق بازشماری نشده و دوباره متوقف شده است. طولانی شدن روند انتخابات مردم اين كشور را نهايت به درد آورده و رای دهندگان را سخت از استعمال رای شان پيشمان كرده است.

آنچه را كه من به عنوان يک روز نامه نگار كه سخت درگير رويداد های انتخاباتی هستم، می دانم اين است كه در حكومت و كميسيون های انتخاباتی كوچكترين صداقت نسبت به رای مردم وجود ندارد. توافق به ميان آمده و ايجاد حكومت نام نهاد "وحدت ملی" تنها ضامن منافع شخصی شماری از رهبران ستادهای انتخاباتی، چهره های حكومتی و زورمندان خواهد بود كه از گذشته های دور سوار گرده های مردم اند.

در صورت تشكيل چنين حكومت سخترين ضربه بر پيكر مردم كوبيده خواهد شد. روز، روز گار و اقتصاد مردم عادی اين كشور چنان بحرانی خواهد شد كه شهروندان كشور توانايی پيدا كردن يک قرص نان خشک را نخواهند داشت. حكومت و مقام های كميسيون های انتخاباتی چنان جنايات بزرگ را در حق مردم اين كشور برای بقای منافع شخصی خودشان مرتكب شده اند كه ملت قطعا آنان را نمی بخشند اما خيلی دشوار است كه به سادگی بتوانيم بگويیم خداوند بخشش شان خواهد كرد.


فخرالدين قاری زاده

>>>   احسن

>>>   من از اینکه رأی به همین حکومت و سیاستی بی قانون داده ام پشیمانم.
اشتباه کردم کرایه موتر دادم رفتم وقت خود را برای رأی دادن به این حکومت کردم.
از دایکندی

>>>   دولت و سیاسیون افغانستان بجز اختلاف و ریاست طلبی به فکر مردم افغانستان و انجام وظیفه شرعیشان نیستند.
در قرن دو هزار و یک باید مردم افغانستان مثل قبل سیاست خود مختاری هر فرد را داشته باشد. بهتر از این سیاستی پر از فساد است.
همه مسلح شویم. حد اقل در مقابله رو در رو بدون دفاع نمیریم. این بهتر از این است که از گشنگی و بد بختی که سیاسیون برای مردم به بار می آورد بمیریم. چراکه وقتی سیاسیون به به بلوغ نرسیده باشد قطعا مردم نیز بدتر ازاینها خواهد بود.وقتی سیاسیون مشکلشان حد شدنی نباشد از یک فردی عادی که با همسایه خود در گیر میشود چه انتظار پایبندی به قانون می رود. هر کدام زورش زیاد باشد دیگری را چنان ضربه ی فنی کند که دیگر نگاه بد به طرف زوردار نتواند. کمزور اگر زنده باشد فردا کمین می زند شاقوی تیزی به شکم زوردار می زند و می کشد. این در فرضی بود که کمزور زنده جان سالم از جنگ بدر برده باشد و اگر نبرده باشد در همان در گیری اول کشته شده است.این قانون... جنگلی است. افغانستان ما مردمش به این قانون عادت کرده است. سیاسی و باسواد ندارد همه با این اخلاق بزرگ شده اند قانون نمی شناسند وظیفه نمی شناسند دین نمیشناسند اسم دین در سر زبان ها یدک کشیده میشود و ....این فرهنگ واقعی ماست.در چه چیز این مملکت دل خوش کرد ؟ و به این سیاست مداران بی کفایت رأی داد؟همه باید مثل طالبان فکر کنیم هرکه سری راهش بلند شد بکشد.قانون جنگل را خوب یاد بگیر هموطن و الا از گشنگی می میری.
از شهرستان دایکندی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است