آيه 4 سوره انفال

« أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَّهُمْ دَرَجَتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ‏ »
آنان همان مومنان حقيقى هستند، براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزىِ سخاوتمندانه و نيكو است.

«رزق كريم»، به معناى رزق و روزى دایمى، بى‏ منّت، وسيع و خالص است.
* ايمان آنگاه كامل است كه همراه با خوف الهى، توكّل، نماز وانفاق باشد. آرى، ايمان با شعار نيست، با عمل است. بدنبال آيات قبل: «اولئك هم المؤمنون حقّاً»

* رمز دريافت درجات الهى، نماز و انفاق است. «يقيمون... ينفقون، لهم درجات» (يك عمر، براى گرفتن درجه دنيوى مى‏كوشيم، ولى از درجات الهى غافليم!)
* درجاتى كه خداوند عطا مى‏ كند، براى بشر دنيوى ناشناخته و بسيار مهم است. (كلمه «درجات»، نكره آمده است)
* چون ايمان مردم قابل كم و زياد شدن است، درجات الهى هم افزايش يا كاهش مى‏يابد. «زادتهم ايماناً... لهم درجات»

* درجات الهى، مخصوص بهشت نيست، در همين دنيا و در برزخ هم وجود دارد. («عند ربّهم» مطلق آمده است)
* حتّى مومنان حقيقى نيز در معرض لغزش بوده و نيازمند مغفرت الهى مى‏ باشند. «المؤمنون حقّاً لهم ... مغفرة»
* تنها ايمان حقيقى، زمينه‏ ى رسيدن انسان به جايگاه ويژه و دريافت مغفرت و نعمت‏هاى ويژه‏ ى خداوند است. «المؤمنون... عند ربّهم و مغفرة و رزق كريم»

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است